پخش زنده
امروز: -
ایرانی خارج از انتظار و تصورات کاخ سفید
از ۸۸ تا ۹۸ ...
ناکامی فشار حداکثری که از سال ۸۸ طراحی شده بود و همچنان ادامه دارد، بار دیگر به کاخ سفید و متحدانش نشان داد که مقاومت و ظرفیت مردم ایران، خارج از تصورات آنهاست.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، فرصت از دست رفتهِ سال ۲۰۰۹ آمریکا و همراهانش، یعنی همان سال ۸۸ ایران، سال انتخابات و سال آن ادعای بی سابقه عجیب؛ درحالیکه مردم هنوز در شعب رای گیری بودند و تعرفههای رای در دست مردم بود؛ ادعای تقلب که البته از ماهها پیش از انتخابات مطرح شده بود توانست حدود ۸ ماه در کشور فتنه به پا کند.
سایمون خبرنگار امور ایران در روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال، زمستان سال ۸۸ مینویسد که فرستاده کاندیدای مدعی در انتخابات ایران در دیداری غیررسمی با مقامات واشنگتن میگوید ما به تحریمهای اقتصادی که فشار را بر ایران زیادتر کند محتاجیم، ما میخواهیم اوباما بگوید او پشتیبان دموکراسی است اگر چنین نگوید طرفداران خود را در ایران از دست خواهد داد.
این روزنامهنگار مینویسد این درخواست برای اعمال تحریم علیه ایران به اختلاف نظر آمریکاییها درباره مفید بودن یا نبودن تحریمها خاتمه داد.
فروردین ۸۹ و طرح ایده افزایش فشار بر ایران از سوی رئیس جمهور وقت آمریکا؛ ایده افزایش فشار بر ایران در حالی در دستور کار کاخ سفید قرار گرفت که تا پیش از سال ۸۸، آمریکاییها با راهبرد قدرت نرم یا قدرت هوشمند در حال انجام مذاکرات هستهای با مقامات ایرانی بودند، اما بعد از سال ۸۸ و بعد از آن گرایی که به کاخ سفید داده شد، ورق برگشت و اگر نخ تحریمهای کنونی را بگیریم به خرداد ۸۹ و قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت با موضوع تحریم برنامه هستهای ایران میرسد.
از سال ۸۹ تا ۹۱، آمریکا و اروپا حدود ۱۸ تحریم در حوزه انرژی، بانکداری، بیمه، صنایع، نفت، گاز، پتروشیمی، کشتیرانی و اشخاص حقیقی و حقوقی علیه ایران اعمال کردند و اسم آن را هم تحریمهای فلج کننده گذاشته بودند.
مجله آمریکایی تایم در گزارشی که پس از تصویب قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت منتشر کرد از اهداف این تحریمها نوشت، از شکافی که این تحریمها باید بین مردم و حاکمیت ایجاد میکرده است.
تبدیل چالش مشکلات اقتصادی ایران به فرصتی برای تحقق اهداف ضد ایرانی آمریکا و همراهانش؛ این سیاست از سال ۸۸ به بعد به گونهای دیگر مورد توجه کاخ سفید قرار گرفت، برای آنکه شاید فرصت از دست رفته جبران شود.
با وجود حمایتهای آشکار دولت دموکرات باراک اوباما از فتنه سال ۸۸، آمریکاییها معتقدند از آن فرصت به خوبی استفاده نشده است و در سالهای بعد به دنبال جبران آن برآمدند مثلا در ماجرای اعتراضهای زمستان سال ۹۶.
از سال ۸۹ تا ۹۱، آمریکا و اروپا حدود ۱۸ تحریم در حوزه انرژی، بانکداری، بیمه، صنایع، نفت، گاز، پتروشیمی، کشتیرانی و اشخاص حقیقی و حقوقی علیه ایران اعمال کردند و اسم آن را هم تحریمهای فلج کننده گذاشته بودند.
مجله آمریکایی تایم در گزارشی که پس از تصویب قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت منتشر کرد از اهداف این تحریمها نوشت، از شکافی که این تحریمها باید بین مردم و حاکمیت ایجاد میکرده است.
تبدیل چالش مشکلات اقتصادی ایران به فرصتی برای تحقق اهداف ضد ایرانی آمریکا و همراهانش؛ این سیاست از سال ۸۸ به بعد به گونهای دیگر مورد توجه کاخ سفید قرار گرفت، برای آنکه شاید فرصت از دست رفته جبران شود.
با وجود حمایتهای آشکار دولت دموکرات باراک اوباما از فتنه سال ۸۸، آمریکاییها معتقدند از آن فرصت به خوبی استفاده نشده است و در سالهای بعد به دنبال جبران آن برآمدند مثلا در ماجرای اعتراضهای زمستان سال ۹۶.
بعد از زمستان ۹۶، سال ۹۷ هدف گرفته شد برای آنکه با فشار حداکثری اقتصادی از نارضایتی مردم تابستان داغ بسازند، آن تابستان به زمستان رسید، اما سیاست فشار حداکثری به سرمنزل مقصود نرسید.
ماجرا، اما تمام نشد، آمریکاییها به پروژه فشار حداکثری که از دولت باراک اوباما آغاز شده بود هنوز امید داشتند و نمیتوانستند به راحتی شاهد ناکامی آن باشند به همین علت پس از شکست تابستان داغ در سال ۹۷ برای سال ۹۸ طراحی کردند.
آبان ۹۸ فرا رسید، دولت تصمیم گرفت از ۲۴ آبان قیمت بنزین را افزایش دهد و آن را سهمیهبندی کند، این خبر غیرمنتظره برای مردم که بدون زمینهسازی قبلی اعلام شده بود باعث اعتراضهایی شد، ۲۴ ساعت از طرح مطالبات مردم نمیگذشت که طراحی ویژه ۹۸ که برای ایام انتخابات آماده شده بود در ۲۵ آبان کلید خورد و با به حاشیه رفتن مطالبات مردمی، ماجرا تبدیل به اغتشاش، تخریب گسترده اموال و حمله به مردم با سلاح سرد و گرم شد.
باز هم نمیخواستند فرصت سوزی شود، اما این بار هم ترکیب سیاست فشار حداکثری و حمایت از اغتشاشات برغم برنامهریزی چندین ساله به نتیجه نرسید.
فرصتهای از دست رفته و ایرانی خارج از انتظار و تصورات کاخ سفید و متحدانش و سیاست ناکام فشار حداکثری که نه برنامهریزی برای دیروز و امروز که از سال ۸۸ برای آن طراحی کرده بودند.
ماجرا، اما تمام نشد، آمریکاییها به پروژه فشار حداکثری که از دولت باراک اوباما آغاز شده بود هنوز امید داشتند و نمیتوانستند به راحتی شاهد ناکامی آن باشند به همین علت پس از شکست تابستان داغ در سال ۹۷ برای سال ۹۸ طراحی کردند.
آبان ۹۸ فرا رسید، دولت تصمیم گرفت از ۲۴ آبان قیمت بنزین را افزایش دهد و آن را سهمیهبندی کند، این خبر غیرمنتظره برای مردم که بدون زمینهسازی قبلی اعلام شده بود باعث اعتراضهایی شد، ۲۴ ساعت از طرح مطالبات مردم نمیگذشت که طراحی ویژه ۹۸ که برای ایام انتخابات آماده شده بود در ۲۵ آبان کلید خورد و با به حاشیه رفتن مطالبات مردمی، ماجرا تبدیل به اغتشاش، تخریب گسترده اموال و حمله به مردم با سلاح سرد و گرم شد.
باز هم نمیخواستند فرصت سوزی شود، اما این بار هم ترکیب سیاست فشار حداکثری و حمایت از اغتشاشات برغم برنامهریزی چندین ساله به نتیجه نرسید.
فرصتهای از دست رفته و ایرانی خارج از انتظار و تصورات کاخ سفید و متحدانش و سیاست ناکام فشار حداکثری که نه برنامهریزی برای دیروز و امروز که از سال ۸۸ برای آن طراحی کرده بودند.
نظر شما