پخش زنده
امروز: -
نفس‌های گرفته شهر در انتظار دم مسیحایی موعود
آقا جان دیگر دلتنگی هایمان مخصوص شب‌های جمعه نیست، این روزها همه شب و روزش و لحظه به لحظه اش دلتنگ آمدنت هستیم
هوای شهر گرفته، آسمان دیگر رنگ زیبای همیشگی اش ندارد، صدای اذان از گلدسته‌های بلند و خضرای مسجد 
به گوش می‌رسد، اما در سبز رنگش بسته است، گویی زمان بازایستاده و ثانیه‌ها متوقف شده اند و چقدر این روزها در نفس‌های گرفته شهر در انتظار دم مسیحای موعود برای جان گرفتن و زندگی دوباره بیقراریم.
بوی گل یاس و عطر نرگس تمام محله را پر کرده است، اما همه با ماسک‌هایی بر صورت هیچ چیز استشمام نمی‌کنیم.
غمی بزرگ قلب همه را مالامال از اندوه کرده، زندگی در حال رنگ باختن است و تنها امید به آمدنت کور سوی امیدی در انتهای چشمان نگران و در انتظار این آدم‌ها باقی گذاشته تا باز در انتظار طلوع دوباره خورشید باشند و این بار قیام کنی و زندگی دوباره زیبایی اش را از سر بگیرد و لبخند بر چهره آدم‌ها نمایان شود.
دیگر دلتنگی هایمان مخصوص شب‌های جمعه نیست، این روزها همه شب و روز و لحظه به لحظه اش دلتنگ آمدنت هستیم، از بس زندگی برایمان سخت شده که حالا به جای آن دورهمی‌ها و مهیا شدن برای جشن میلادت، این روزها در گوشه‌ای از اتاق خانه دل را تکیه و مجلس جشنت قرارداده ایم اما، آقاجان تنها امید ادامه زندگیمان تپش‌های قلب شماست، زیرا در این روزها بیماری ناشناخته به جان عالم افتاده و ما را هزاران فرسنگ از هم دور کرده و همه برای همدیگر غریبه شده ایم.
می‌دانی آقا جانم، حال دل هیچ کس خوب نیست، برخی عزداران و غمگین، تنها با دل غمدیده خویش سر می‌کنند و برخی گویی بی قرار لحظه‌های خوب در آغوش کشیدن عزیزان خویش اند، مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها و حتی بچه‌ها با آن دل‌های کوچکشان هم خیلی تنها و غریب شده اند، زیرا دیگر از آن دیدار‌های هر روز و دست‌های مهربان خبری نیست، آقا جان بگو که آمدنت نزدیک است، بگو که دوباره در هیاهوی حضور در صحن مسجد و شوق زیارت دوباره سرشار از معنویت می‌شویم و روز‌های خوب عاشقی از راه می‌رسد.
مولا جان دیگر از انتظار نگو، طاقت دوری را نداریم و چشم انتظار ظهوریم برای عدل و روز‌های خوب وصال.
آقا جانم می‌دانی که مسجدت بسته است، همان مسجد محله را می‌گویم که همه روزهایش پر بود از شوق زائرانی که برای عرض ارادت می‌آمدند و با سلامی دلشان خوش بود به روز‌های خوب ظهور، اما این روزها به خاطر بیماری کرونا همان دلخوشی کوچک هم از آن‌ها گرفته شده و حالا غم و غصه‌ها و ناراحتی شان را در گوشه دلشان در خانه چال می‌کنند.
آقاجان می‌دانی که امید دل همه مایی، می‌دانی که در این روز‌های بیماری و مرگ حتی غیر مسلمان‌ها هم به خیابان‌ها آمده و برای رهایی از این روز‌های سخت و طاقت فرسای مرگ عزیزان به درگاه خدا سجده می‌کنند، کاش بیایی و تطهیری شوی همچون باران بر دل‌های زخم خورده و مرحمی باشی بر جسم‌های رنجور و دمی باشی بر نفس‌های به شماره افتاده که در تقلای زندگی اند...
می‌گویند که جمعه می‌آیی، این بار روز میلادت یک روز به جمعه است حالا این بار از پایان جمعه‌های بی تو بگو، آقاجان بگو که به زودی هدهد صبا خبر از آمدنتان را نوید می‌دهد، بگو که می‌آیی و مرهم دل‌های شکسته و خسته ما می‌شوی.
مولا جان، تو صاحب عصری و آخرین موعود که خدا وعده اش داده، می‌دانی چقدر این روزها، بیقراریم و تنها شده ایم و هم وطنانمان غریبانه با کرونا به کام مرگ می‌روند، می‌دانی که این بلای ناشناخته حتی دلخوشی با هم بودن و تسلی دادن در غم و غصه‌ها را از ما گرفته، می‌دانی که چشم‌ها و دل‌های عاشقان حرم رضوی و فاطمه معصومه گریان است از غم فراغ، می‌دانی که دیگر مجبوریم شوق زیارت را از پشت تصویر تلویزیون نظاره کنیم و چقدر سخت است این دوری از حرم.
بگو که دیگر غریب نیستیم و تو با آمدنت نسیم خوش زندگی را برایمان به ارمغان می‌آوری.
آقاجان، مولای من، بگو که روزی با تو به زیارت خانه خدا می‌روم و این سکوت غم انگیر کعبه و مسجد رسول الله به اتمام می‌رسد.
بگو که دوباره همه زیارتگاه‌ها مملو می‌شود از عاشقان اهل بیت که برای آرامش دل به زیارت می‌آیند، فقط به شوق دیدار شما، سختی‌ها را تحمل می‌کنیم.
بگو که میایی و اشک‌های شبانه و غریبانه ما را پایان می‌دهی.ای بهار دلها، می‌نگری که این بلای ناشناخته چگونه بهار عمر عزیزانمان را به خزان مبدل کرده و همه را مستاصل از چاره‌ای برای رهایی به تکاپو انداخته.
اول مظلوم عالم شکایت خویش از مردم روزگارش را به نخلستان می‌برد و درد دل با چاه می‌گفت.ای کاش می‌دانستیم در کدام نخلستان سر بر کدامین چاه غربت از بی وفایی و غفلت ما شِکوه می‌کنی، اما این بار بدجور محتاج نگاهیم و مرهمی از جنس ظهور که بارانی باشد بر کویر تفتیده جان هایمان.
نمی‌دانم چه شکوهی در ظهورت نهفته است، که می‌گویند وقتی بیایی عدل و داد جهان را فرا می‌گیرد و همه جا سرشار از صلح و آرامش و خوشی می‌شود.
افسوس که پرده‌های غفلت و معصیت، گوش جانمان را سنگین و ناشنوا ساخته است،ای کاش ندای یاریگریت را می‌شنیدیم و تو را لبیک می‌گفتیم.
تازه در این میدان از ما سر و جان نخواسته ای. سخن از شمشیر و نیزه و خنجر نیست. فقط فرموده‌ای برای ظهورم دعا کنید.
این جمعه عطش دیدار تو آنقدر زیاد شده و چقدر بی صبرانه محتاج ظهوریم.
خدایا این انتظار به درازا کشید
پس چرا نمی‌آید…
اللهم عجل الولیک الفرج
اللّهُمَّ هَب لَنا رَاَفَتَهُ وَ رَحمَتَهُ وَ دُعاءَهُ وَ خَیرُه
به گوش می‌رسد، اما در سبز رنگش بسته است، گویی زمان بازایستاده و ثانیه‌ها متوقف شده اند و چقدر این روزها در نفس‌های گرفته شهر در انتظار دم مسیحای موعود برای جان گرفتن و زندگی دوباره بیقراریم.بوی گل یاس و عطر نرگس تمام محله را پر کرده است، اما همه با ماسک‌هایی بر صورت هیچ چیز استشمام نمی‌کنیم.
غمی بزرگ قلب همه را مالامال از اندوه کرده، زندگی در حال رنگ باختن است و تنها امید به آمدنت کور سوی امیدی در انتهای چشمان نگران و در انتظار این آدم‌ها باقی گذاشته تا باز در انتظار طلوع دوباره خورشید باشند و این بار قیام کنی و زندگی دوباره زیبایی اش را از سر بگیرد و لبخند بر چهره آدم‌ها نمایان شود.
دیگر دلتنگی هایمان مخصوص شب‌های جمعه نیست، این روزها همه شب و روز و لحظه به لحظه اش دلتنگ آمدنت هستیم، از بس زندگی برایمان سخت شده که حالا به جای آن دورهمی‌ها و مهیا شدن برای جشن میلادت، این روزها در گوشه‌ای از اتاق خانه دل را تکیه و مجلس جشنت قرارداده ایم اما، آقاجان تنها امید ادامه زندگیمان تپش‌های قلب شماست، زیرا در این روزها بیماری ناشناخته به جان عالم افتاده و ما را هزاران فرسنگ از هم دور کرده و همه برای همدیگر غریبه شده ایم.
می‌دانی آقا جانم، حال دل هیچ کس خوب نیست، برخی عزداران و غمگین، تنها با دل غمدیده خویش سر می‌کنند و برخی گویی بی قرار لحظه‌های خوب در آغوش کشیدن عزیزان خویش اند، مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها و حتی بچه‌ها با آن دل‌های کوچکشان هم خیلی تنها و غریب شده اند، زیرا دیگر از آن دیدار‌های هر روز و دست‌های مهربان خبری نیست، آقا جان بگو که آمدنت نزدیک است، بگو که دوباره در هیاهوی حضور در صحن مسجد و شوق زیارت دوباره سرشار از معنویت می‌شویم و روز‌های خوب عاشقی از راه می‌رسد.
مولا جان دیگر از انتظار نگو، طاقت دوری را نداریم و چشم انتظار ظهوریم برای عدل و روز‌های خوب وصال.
آقا جانم می‌دانی که مسجدت بسته است، همان مسجد محله را می‌گویم که همه روزهایش پر بود از شوق زائرانی که برای عرض ارادت می‌آمدند و با سلامی دلشان خوش بود به روز‌های خوب ظهور، اما این روزها به خاطر بیماری کرونا همان دلخوشی کوچک هم از آن‌ها گرفته شده و حالا غم و غصه‌ها و ناراحتی شان را در گوشه دلشان در خانه چال می‌کنند.
آقاجان می‌دانی که امید دل همه مایی، می‌دانی که در این روز‌های بیماری و مرگ حتی غیر مسلمان‌ها هم به خیابان‌ها آمده و برای رهایی از این روز‌های سخت و طاقت فرسای مرگ عزیزان به درگاه خدا سجده می‌کنند، کاش بیایی و تطهیری شوی همچون باران بر دل‌های زخم خورده و مرحمی باشی بر جسم‌های رنجور و دمی باشی بر نفس‌های به شماره افتاده که در تقلای زندگی اند...
می‌گویند که جمعه می‌آیی، این بار روز میلادت یک روز به جمعه است حالا این بار از پایان جمعه‌های بی تو بگو، آقاجان بگو که به زودی هدهد صبا خبر از آمدنتان را نوید می‌دهد، بگو که می‌آیی و مرهم دل‌های شکسته و خسته ما می‌شوی.
مولا جان، تو صاحب عصری و آخرین موعود که خدا وعده اش داده، می‌دانی چقدر این روزها، بیقراریم و تنها شده ایم و هم وطنانمان غریبانه با کرونا به کام مرگ می‌روند، می‌دانی که این بلای ناشناخته حتی دلخوشی با هم بودن و تسلی دادن در غم و غصه‌ها را از ما گرفته، می‌دانی که چشم‌ها و دل‌های عاشقان حرم رضوی و فاطمه معصومه گریان است از غم فراغ، می‌دانی که دیگر مجبوریم شوق زیارت را از پشت تصویر تلویزیون نظاره کنیم و چقدر سخت است این دوری از حرم.
بگو که دیگر غریب نیستیم و تو با آمدنت نسیم خوش زندگی را برایمان به ارمغان می‌آوری.
آقاجان، مولای من، بگو که روزی با تو به زیارت خانه خدا می‌روم و این سکوت غم انگیر کعبه و مسجد رسول الله به اتمام می‌رسد.
بگو که دوباره همه زیارتگاه‌ها مملو می‌شود از عاشقان اهل بیت که برای آرامش دل به زیارت می‌آیند، فقط به شوق دیدار شما، سختی‌ها را تحمل می‌کنیم.
بگو که میایی و اشک‌های شبانه و غریبانه ما را پایان می‌دهی.ای بهار دلها، می‌نگری که این بلای ناشناخته چگونه بهار عمر عزیزانمان را به خزان مبدل کرده و همه را مستاصل از چاره‌ای برای رهایی به تکاپو انداخته.
اول مظلوم عالم شکایت خویش از مردم روزگارش را به نخلستان می‌برد و درد دل با چاه می‌گفت.ای کاش می‌دانستیم در کدام نخلستان سر بر کدامین چاه غربت از بی وفایی و غفلت ما شِکوه می‌کنی، اما این بار بدجور محتاج نگاهیم و مرهمی از جنس ظهور که بارانی باشد بر کویر تفتیده جان هایمان.
نمی‌دانم چه شکوهی در ظهورت نهفته است، که می‌گویند وقتی بیایی عدل و داد جهان را فرا می‌گیرد و همه جا سرشار از صلح و آرامش و خوشی می‌شود.
افسوس که پرده‌های غفلت و معصیت، گوش جانمان را سنگین و ناشنوا ساخته است،ای کاش ندای یاریگریت را می‌شنیدیم و تو را لبیک می‌گفتیم.
تازه در این میدان از ما سر و جان نخواسته ای. سخن از شمشیر و نیزه و خنجر نیست. فقط فرموده‌ای برای ظهورم دعا کنید.
این جمعه عطش دیدار تو آنقدر زیاد شده و چقدر بی صبرانه محتاج ظهوریم.
خدایا این انتظار به درازا کشید
پس چرا نمی‌آید…
اللهم عجل الولیک الفرج
اللّهُمَّ هَب لَنا رَاَفَتَهُ وَ رَحمَتَهُ وَ دُعاءَهُ وَ خَیرُه
نظر شما