الهی بِعلیٍّ بِعلیٍّ بِعلی(ع)

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز اصفهان؛ در دومین شب از لیالی قدر، طنین"خلّصنا من النار یا رب"هایمان را با یک دشت اندوه راهی "کوفه" می کنیم و دلِ غمزده مان در گوشه ای از مسجد کوفه، آنجا که محرابش، هنوز از فراق"مولودکعبه" خونین دل است مرثیه خوانی می کند.
امشب، قلوبِ دلتنگ مان با جوشنی از "اسماء" مقدس کبیر گره می خورد و بی قرار ابوحمزه می خوانیم و سحرگاهان مناجاتِ عاشقانه امیرمومنان در مسجد کوفه را زمزمه می کنیم.
امشب وقتی قرآن را روی سر می گذاریم و می گوییم : "بحق هذا القران" مظلومیتِ "قرآن ناطق" به قلب مان چنگ می زند و به یاد اول مظلوم عالم که 30سال در فراقِ همسر، از دردهای مکرر و باورهای مردم جاهلِ زمانش شکست
اشکِ غم می ریزیم .
امشب، مناجات مان ، طعم اشک دارد و رنگ و بوی ماتم! سحرگاه بیست و یکم نزدیک است، سپیده دمی که آسمان ترک بر می دارد، یتیمان شهر کوفه بی بابا می شوند، کوفه لبریز از مصیبت می شود و امیرمومنان پس از سال ها فراق به دیدار یاس کبود می رود.
امشب دعا می کنیم استغفار مان از جنس توبه مردم نااهل کوفه نباشد، توبه ای باشد برای خوب شدن و از نو شروع کردن، توبه ای باشد برای رسیدن به درجه ای که مولا امیرمومنان فرمودند: " علییین"....
امشب، با یاد ابوتراب و امام الاتقیا جنس دعاکردنمان هم فرق دارد، دلمان که می شکند این گونه زمزمه می کنیم:" اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَلابَنُونَ اِلاّ مَنْ اَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَليمٍ : پروردگارا از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد كسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن كس كه دلى پاك به نزد خدا آورد....."
نگارنده :مرضیه قاسمی