بی عدالتی و نابرابری نژادی از تولد تا مرگ همراه سیاه پوستان آمریکاست

سیاه پوستان به صورتی نظام‌مند در آمریکا از نظر اجتماعی زیان می‌بینند، از آموزش کمتری بهره می‌گیرند، ثروت کمتری دارند و خدمات بهداشت و درمانی ضعیف تری دریافت می‌کنند و عمر کمتری دارند. سیاه پوستان آمریکا این میزان بی عدالتی را در تمام طول عمر خود تجربه می‌کنند که نخستین مرحله آن، زمان جنینی است. زنان سیاه پوست، سه تا چهار برابر، بیش از زنان سفید پوست به علت عوارض ناشی از بارداری جان می‌سپارند. از هر صد هزار زن باردار سفید پوست فقط سیزده نفر جان خود را از دست می‌دهند در حالی که این میزان برای سیاه پوستان، ۴۲ نفر به ازای هر صد هزار زن باردار است. نوزادان سیاه پوست نیز تقریبا دو برابر بیش از نوزادان سفید پوست می‌میرند. در حالی که دسترسی به خدمات بهداشت و درمان برای همه در آمریکا یکسان است باید ریشه این موضوع را در بنیان زندگی و قدرت مالی افراد جستجو کرد. سیاه پوستان خانه دار، دو و نیم برابر، بیش از همتایان سفید پوست خود در طول زندگی، ناامنی غذایی را تجربه می‌کنند و از هر صد هزار سیاه پوستی که مسکن دارد, ۲۱ نفر برای یافتن غذای خود دچار مشکل می‌شوند، اما این میزان برای سفید پوستان تنها هشت نفر است. این نابرابری در نظام آموزش و پرورش نیز ریشه دوانده است. کمتر از یک سوم دانش آموزان سیاه پوست موفق می‌شوند تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی و بالاتر از آن ادامه دهند در حالی که این میزان برای دانش آموزان سفید پوست، نصف است. در واقع حدود ۱۶ درصد اختلاف در میان دانش آموزان سیاه و سفید پوست در رسیدن به مدراج علمی دانشگاهی است. همچنین کمتر از ۱۵ درصد کودکان سیاه پوست می‌توانند از خدمات پیش دبستانی با کیفیت بالا استفاده کنند که این میزان برای کودکان سفید پوست، ۲۴ درصد است.
شش دهه از زمانی که دادگاه عالی آمریکا رأی به برچیده شده نظام جداسازی نژادی در مدارس این کشور داد، می‌گذرد، ولی اکنون بیشتر کودکان سیاه پوست در مدارسی درس می‌خوانند که عملا جداسازی نژادی در آن اجرا می‌شود و بیشتر مدارسی که کودکان سیاه پوست در آن درس می‌خوانند مدارسی با بودجه‌های ضعیف است. همچنین دارایی‌های یک خانواده سیاه پوست، حدود یک دهم خانواده سفید پوست است که نشان می‌دهد یک خلاء تاکنون ۱۵۳ هزار دلاری در متوسط دارایی سفید پوستان و سیاهان آمریکا در حال افزایش است. از سوی دیگر، امکان بیکار بودن سیاه پوستان بالغ در آمریکا دو برابر سفید پوستان است که این امر بر بیمه درمانی آن‌ها نیز تاثیر دارد و امکان اینکه یک سیاه پوست بتواند بیمه درمانی داشته باشد، یک و نیم برابر کمتر است. این مساله بر پس انداز باز نشستگی این افراد نیز تاثیر دارد و یک سیاه پوست در زمان بازنشستگی احتمالا پس اندازی به اندازه ۳۰ هزار دلار دارد که یک چهارم متوسط پس انداز بازنشستگی یک سفید پوست است. همه این کاستی‌ها در میان سیاه پوستان در مجموع موجب می‌شوند که آن‌ها عمر کمتری داشته باشند. امید به زندگی در میان سفید پوستان و سیاه پوستان کاهش یافته است، ولی همچنان به جای خود باقیست. در حالی که امید به زندگی در میان سیاه پوستان ۷۲ ممیز دو دهم سال است که بیش از چهار سال کمتر از امید به زندگی یک سفیدپوست به شمار می‌آید که معادل ۷۶ ممیز شش دهم سال است.