بیمارستان الزهرا زیر فشار ناکارآمدی‌ها

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز قم؛ سال ۱۳۶۱ بود که بیمارستان الزهرا (س) به دست مرحوم حاج غلامحسین قدیری ساخته و وقف شد، تا صدای زندگی دوباره در گوش زن و مرد‌های جوان انعکاس یابد؛ بیمارستانی که مردم منطقه آن را بیشتر با نام زایشگاه می‌شناسند حالا دو سالی می‌شود که گرد و غبار تعطیلی به خود گرفته و صدای سکوت از آن به گوش می‌رسد.

آنچه گذشت...

به مرداد سال ۹۷ بر می‌گردم؛ زمانی که معاون سابق توسعه مدیریت و منابع دانشگاه علوم پزشکی از تجدید بنای این بیمارستان خبر داد؛ بنایی که نه تنها در این مدت آجر روی آجرش سوار نشده بلکه روز به روز بر رژیم لاغری اش افزوده شده!؛ از برداشتن چارچوب در‌ها گرفته تا بردن آمبولانس و  تجهیزات بیمارستانی.

پسر‌های واقف می‌گویند: می‌خواهند این بیمارستان را تغییر کاربردی دهند، درحالی که اینجا وقف است و تا ابد بیمارستان هم خواهد ماند و هر گونه تغییر کاربری رضایت واقف را ندارد.

دو سال پیش از معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی قم پرسیدم، تکلیف این بیمارستان با مراجعه‌های فراوان چه می‌شود؟ گفت: با مشارکت بنیاد برکت ساخته و دوباره به چرخه درمان استان باز می‌گردد.

 اما حالا جز خاموشی بر پیکره بی جان بیمارستانی که بسیاری از نوزادان این شهر را به دست کادر پزشکی و دکترهایش به دنیا تقدیم کرده، چیزی از آن باقی نمانده است،   پیکره‌ای بی جان که ساکنان محله امامزاده ابراهیم را وا داشته است که هر از چند گاهی به مسئولان علوم پزشکی و نمایندگان مجلس یادآوری کنند که چه شد؟!

حسن یکی از آنهاست؛ مرد جوان ۳۵ ساله‌ای که در همین بیمارستان با آمدن محمد پسر چهارساله اش پدر شده است؛ او می‌گفت: اینجا، چون منطقه مستضعفی است صدای ما هم به جایی نمی‌رسد، در حالی که این منطقه نیاز به این بیمارستان دارد.

خانمی مو سپید کرده هم که در جمع اهالی حضور داشت، می‌گفت: گفته بودند درمانگاه و داروخانه آن باز می‌ماند تا از آن‌ها استفاده شود، اما این‌ها را هم تعطیل کردند.

در میان این جمع که گلایه هایشان در این دو سال به گوش بسیاری رسیده، اما ترتیب اثر نداده اند، پسر واقف نامه‌ای به دستم داد که در همان سال یعنی سال ۹۷، که بیمارستان بسته شد، این نامه به وزارت بهداشت رفته بود و از دایر بودن درمانگاه و داروخانه بیمارستان خبر می‌داد و پزشکان و کادر درمانی که مشغول به کار بودند.

نامه از جلسه‌ای خبر می‌داد که واقف و نماینده مردم قم در مجلس در آن حضور داشتند؛ پسر واقف می‌گفت: چنین جلسه‌ای برگزار نشده است.

این بار به سراغ آقای امیر آبادی رفتم، در خصوص مشکل به وجود آمده و تعطیلی پرسیدم که گفت: به زودی تکلیف آن را در مجمع نمایندگان معین می‌کنیم.

سپس نامه را به او نشان دادم که او گفت: اشتباه است و کذب محض.

به یاد آمبولانس نمادین در محوطه بیمارستان افتادم، تنها دل خوشی مردم این منطقه؛ تا شاید بازگشایی حاصل شود، اما چه فایده که کاغذ روی شیشه داروخانه که عنوان کرده بود «داروخانه تعطیل است» و قفلی محکم بر در درمانگاه خبر‌های دیگری را در خود داشتند.

خبری که اهالی هم از آن واهمه داشتند، خبر تغییر کاربری.

بیمارستان توان بخشی، جایگزین بیمارستان الزهرا

معاون توسعه مدیریت و منابع دانشگاه علوم پزشکی که به تازگی سمت دار شده، گفت: با توجه به مطالعات دانشگاه علوم پزشکی، نظر به ایجاد یک بیمارستان توانبخش است، یعنی خدماتی که در این سال‌ها به صورت دولتی نداشتیم، انجام می‌شود.

 به گفته فرزین نیا، این بیمارستان قرار است به افرادی همچون افرادی که دچار سکته مغزی می‌شوند یا در تصادفات رانندگی از نظر حرکت و تکلم دچار مشکل می‌شود، خدمات دهد تا با بازتوانی و بازپروری به زندگی عادی بازگردند.

 او می‌گفت: با توجه به افزایش امید به زندگی در جامعه، در آینده نیازمند چنین مرکزی خواهیم بود،   به همین خاطر این طرح به نمایندگان و وزارتخانه پیشنهاد داده شده است  و در حال جمع بندی است تا با دید کارشناسی اتفاق بیفتد.

از اینجا رانده و از آنجا مانده

این اتفاقات و برنامه‌ها از زمانی آغاز شد که نام بیمارستان شهدا به میان آمد، آن زمانی که کادر درمانی و تجهیزات این بیمارستان را به دلیل کمبود نیرو و تجهیزات جا به جا می‌کردند، تا یکی را زنده کنند و دیگری را بمیرانند.

بیمارستان شهدا در انتهای منطقه نیروگاه و در نزدیکی بزرگراه امام علی (ع) واقع است، یعنی دورترین نقطه برای بهره مندی ساکنان این منطقه به سرانه درمان بهتر، چیزی که برای مردم این شهر بار مالی بسیار را به دنبال دارد.

آقای احمدی که پدر و مادر سالخورده‌ای دارد، می‌گفت: روزی بیست هزار تومان کرایه می‌دهم تا دارو‌های مادرم را ترزیق کنند در حالی که با وجود بیمارستان الزهرا این هزینه‌ها نبود.

جانمایی نامناسب، در کنار پیش بینی نکردن کادر درمانی مورد نیاز نه تنها مشکلات را از دوش نیروگاه بر نداشته، بلکه بر مشکلات همواره آن‌ها افزوده. مشکلی که زیر بار ناکارآمدی‌ها زاییده است.

مردم منطقه نیروگاه می‌گویند بیمارستان شهدا با وجود اینکه تازه ساز است، اما خدمات آن چندان به روز نیست، خانم حسینی بیماری فشار خون دارد، و هر بار به دلیلی راهی این بیمارستان است، او می‌گوید: بسیاری اوقات خدمات دهی ضعیفی بیمارستان شهدا داشته است و وقت زیادی باید در آن سپری کنم.
‌
می‌گویند بیمارستان شهدا کارایی لازم را ندارد؛ بیمارستانی که به مراتب جوان‌تر و نو پا‌تر از هم قطاران خود، همچون بیمارستان شهید بهشتی، نکویی و کامکار است که عمرشان از نیم قرن تجاوز کرده و کارکنانش سالهاست به بیماران خدمت رسانی می‌کنند؛ بیمارستانی با ۱۷۴ تخت خواب که قرار است برای ۴۵۰ هزار سکنه منطقه نیروگاه، مرهمی باشد بر زخم‌های به جا مانده از تعطیلی بیمارستان الزهرا حالا خود نیازمند تجهیز و پشتیبانیست؛ و این گواه آن است که آنچه امروز شاهدش هستیم، چیزی جز مصداق عینی این ضرب المثل نیست: «از اینجا رانده و از آنجا مانده».

 حاجی احمدی _ خبرگزاری صدا و سیما_ قم