پخش زنده
امروز: -
روزنامه راي اليوم
احتمال کاهش جنگ ميان ترکیه و مصر در لیبی
عبدالباري عطوان معتقد است هفت تحول مهم، موجب افزايش احتمال مذاکره ميان ترکيه و مصر و اجتناب از جنگ در ليبي مي شود.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما، روزنامه رای الیوم نوشت: احتمال جنگ بین ترکیه و مصر و مداخله نظامی دو کشور در لیبی بسیار کم است.
عبدالباری عطوان سردبیر روزنامه رای الیوم با مطرح کردن سئوالاتی از جمله اینکه چرا احتمال رویارویی نظامی در لیبی این روز‌ها کاهش یافته است؟ چرا اکنون چشم انداز درگیری نظامی در بحران لیبی در حال کاهش است؟ در یادداشتی در پایگاه اینترنتی این روزنامه نوشت: هفت تحولی که باعث می‌شود ما احتمال اینکه "مذاکرات مستقیم مصر و ترکیه منجر به آتش بس شود" را بعید ندانیم، چیست؟
عطوان افزود: سه روز پس از آنکه عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر ریاست نشست‌های شورای دفاع و پارلمان مصر را به عهده گرفت و از این دو نهاد مجوز مداخله نظامی در لیبی، را به دست آورد، خبرگزاری آناتولی اعلام کرد شورای عالی دفاع ترکیه یک نشست اضطراری، پشت در‌های بسته به ریاست رجب طیب اردوغان رئیس جمهور و با حضور پنج وزیر از جمله وزیر امور خارجه، دفاع، دارایی و کشور و رئیس ستاد ارتش و فرماندهان ناوگان‌های هوایی، زمینی و دریایی در آنکارا برگزار می‌کند.
این جلسات روسای دو کشور درباره بحران لیبی (مصر و ترکیه) ممکن است به معنای تهدیدی برای وقوع جنگ باشد. جنگی که هدف از آن باز کردن کانال‌های گفتگو، دستیابی به توافق آتش بس و توافق‌های سیاسی باشد که منجر به کاهش تنش و احترام متقابل به منافع در کشور لیبی شود؛ زیرا آمادگی برای جنگ به معنای اتفاق افتادن آن نیست. ترکیه و مصر نمی‌خواهند جنگی به وقوع بپیوندد، چرا که آنها، از حجم و بزرگی خسارات مادی و انسانی آن اطلاع دارند.
آنچه این دیدگاه را تقویت می‌کند تحولات مهمی است که طی روز‌های گذشته در لیبی اتفاق افتاده است:
اول: با وجود تهدید‌های تشدید شده ترکیه برای یورش به سرت و الجفره تا هلال نفتی که طی هفته‌های گذشته شاهد بودیم، این جبهه شاهد نوعی بن بست بوده است (ما نمی‌گوییم آرامش بلکه همان بن بست)، زیرا رئیس جمهور مصر نیز از پایگاه هوایی سیدی برانی تهدید کرد سرت یک خط قرمز است و تلویحا به مسلح کردن قبایل لیبی اشاره کرد.
دوم: مصاحبه دو روز پیش یاسین آکتای، مشاور رئیس جمهور اردوغان، با "الجزیره نت"، که در آن گفته بود که کشورش به طور جدی به مجوز پارلمان مصر به رئیس جمهور السیسی برای مداخله نظامی در لیبی می‌نگرد و علاوه بر اینکه این تهدید را بررسی می‌کند، تحرکات مصر را در داخل لیبی دنبال می‌کند.
به رغم اینکه او گفت که این تهدید‌ها کشورش را نمی‌ترساند، اما فاش کرد که، جلسات "پنهانی" در سطح کارشناسی بین دو کشور به منظور جلوگیری از درگیری مسلحانه وجود دارد. وی از شخصیت‌هایی است که خواستار گفتگو با مصر و حل اختلافات با آن است.
سوم: تماس تلفنی که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا با مقامات مصر، ترکیه و فرانسه انجام داد، و هدف وی از این تماس‌ها آرام کردن اوضاع و کاهش تنش‌ها بود.
چهارم: از سرگیری گفتگو‌های ترکیه و روسیه برای دستیابی به توافق برای آتش بس دائمی و بازگشت هماهنگی بین دو کشور در زمینه بحران لیبی.
پنجم: وزارت دفاع الجزایر اظهارات منتسب به رئیس ستاد ارتش الجزایر راجع به آمادگی نیرو‌های وی برای مداخله نظامی در لیبی را، انکار کرد. رئیس جمهور عبد المجید تبون در دیدار با نمایندگان مطبوعات الجزایر هشدار داد که لیبی پس از گذر از مرحله "سوریه شدن"، به "سومالی شدن" نزدیک می‌شود، یعنی هرج و مرج کلی اتفاق خواهد افتاد. وی همچنین مخالفت خود را با مسلح کردن قبایل لیبی اعلام کرد.
ششم: امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه تهدید کرد که، تحریم‌های اقتصادی اروپا علیه ترکیه به دلیل مداخلات آنکارا در لیبی و تصمیم شکستن قانون منع تسلیحات بین المللی و اکتشاف گاز در آب‌های منطقه‌ای یونان و قبرس، دو کشور عضو اتحادیه اروپا، وضع خواهد شد.
هفتم: صحبت‌های دکتر ابراهیم کالین، مشاور اول رئیس جمهور اردوغان، در مورد آمادگی کشورش برای مذاکره با هر طرف دیگری از منطقه شرقی لیبی به غیر از ژنرال خلیفه حفتر، با اشاره به آقای عقیله صالح، رئیس مجلس لیبی منتخب در طبرق، که به قدرتمندترین مرد سیاسی در شرق تبدیل شده است.
آنچه از این هفت نکته قابل استنباط است این است که ترکیه نمی‌خواهد در جبهه‌ای که با فاصله ۱۵۰۰ کیلومتری از نزدیکترین مرزهایش فاصله دارد، درگیر جنگ شود. جنگی که هزینه اقتصادی آن زیاد باشد، و عواقب آن در داخل کشور ترکیه ناگوار است به ویژه با توجه به وخیم‌تر شدن بحران اقتصادی در سایه از بین رفتن درآمد گردشگری، تضعیف لیر و کاهش سرمایه گذاری بین المللی و احتمال مواجه شدن با تحریم‌های اروپایی.
همین مسئله در مورد مصر نیز صادق است، که در لبه پرتگاه جنگ خطرناک تری در جبهه آب‌های راهبردی جنوبی آن با اتیوپی قرار دارد، جایی که تهدیدات اتیوپی افزایش می‌یابد و همه مذاکرات به بن بست می‌رسد، هیچ کس نمی‌تواند نتیجه جنگ یا مدت زمان آن را پیش بینی کند. این در حالی است که این جنگ می‌تواند به جنگی بین قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای و بین المللی تبدیل شود.
رئیس جمهور اردوغان در حال حاضر در دو جبهه در حال جنگ است، اولی در سوریه و دومی علیه حزب پ. ک. ک در عراق و شرق ترکیه و یک جنگ سوم نیز احتمال دارد که پس از تهدید او به جانبداری از جمهوری آذربایجان در جنگ با ارمنستان مطرح است. همه این جنگ‌های نظامی در مرز‌های کشورش انجام می‌شود و فکر نمی‌کنیم عاقلانه باشد که جنگ چهارمی را در لیبی که با مرزهایش فاصله دارد، در زمانی که تعداد متحدین و دوستانش در حال کاهش است و تعداد دشمنان وی در حال افزایش است وارد شود.
از سوی دیگر رقیب وی رئیس جمهور السیسی با توجه به وخیم‌تر شدن شرایط اقتصادی مصر، به خوبی می‌داند که باز کردن دو جبهه عاقلانه نیست، یکی در اتیوپی و دوم در لیبی. به ویژه اینکه دشمنانش یعنی ترکیه و اتیوپی وارد شور و هماهنگی مشترک علیه مصر شده اند.
ما احتمال می‌دهیم به رغم تهدید‌ها و تدابیر تشدید کننده جنگ، مذاکرات میان مصر و ترکیه انجام شود، زیرا ما به این ضرب المثل اعتقاد داریم که "سنگ بزرگ علامت نزدن است"، ما در همه حال با این جنگ مخالف هستیم که باعث نابودی دو کشور اسلامی و ارتش آنها می‌شود و در نهایت به نفع اسرائیل تمام خواهد شد.
عبدالباری عطوان سردبیر روزنامه رای الیوم با مطرح کردن سئوالاتی از جمله اینکه چرا احتمال رویارویی نظامی در لیبی این روز‌ها کاهش یافته است؟ چرا اکنون چشم انداز درگیری نظامی در بحران لیبی در حال کاهش است؟ در یادداشتی در پایگاه اینترنتی این روزنامه نوشت: هفت تحولی که باعث می‌شود ما احتمال اینکه "مذاکرات مستقیم مصر و ترکیه منجر به آتش بس شود" را بعید ندانیم، چیست؟
عطوان افزود: سه روز پس از آنکه عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر ریاست نشست‌های شورای دفاع و پارلمان مصر را به عهده گرفت و از این دو نهاد مجوز مداخله نظامی در لیبی، را به دست آورد، خبرگزاری آناتولی اعلام کرد شورای عالی دفاع ترکیه یک نشست اضطراری، پشت در‌های بسته به ریاست رجب طیب اردوغان رئیس جمهور و با حضور پنج وزیر از جمله وزیر امور خارجه، دفاع، دارایی و کشور و رئیس ستاد ارتش و فرماندهان ناوگان‌های هوایی، زمینی و دریایی در آنکارا برگزار می‌کند.
این جلسات روسای دو کشور درباره بحران لیبی (مصر و ترکیه) ممکن است به معنای تهدیدی برای وقوع جنگ باشد. جنگی که هدف از آن باز کردن کانال‌های گفتگو، دستیابی به توافق آتش بس و توافق‌های سیاسی باشد که منجر به کاهش تنش و احترام متقابل به منافع در کشور لیبی شود؛ زیرا آمادگی برای جنگ به معنای اتفاق افتادن آن نیست. ترکیه و مصر نمی‌خواهند جنگی به وقوع بپیوندد، چرا که آنها، از حجم و بزرگی خسارات مادی و انسانی آن اطلاع دارند.
آنچه این دیدگاه را تقویت می‌کند تحولات مهمی است که طی روز‌های گذشته در لیبی اتفاق افتاده است:
اول: با وجود تهدید‌های تشدید شده ترکیه برای یورش به سرت و الجفره تا هلال نفتی که طی هفته‌های گذشته شاهد بودیم، این جبهه شاهد نوعی بن بست بوده است (ما نمی‌گوییم آرامش بلکه همان بن بست)، زیرا رئیس جمهور مصر نیز از پایگاه هوایی سیدی برانی تهدید کرد سرت یک خط قرمز است و تلویحا به مسلح کردن قبایل لیبی اشاره کرد.
دوم: مصاحبه دو روز پیش یاسین آکتای، مشاور رئیس جمهور اردوغان، با "الجزیره نت"، که در آن گفته بود که کشورش به طور جدی به مجوز پارلمان مصر به رئیس جمهور السیسی برای مداخله نظامی در لیبی می‌نگرد و علاوه بر اینکه این تهدید را بررسی می‌کند، تحرکات مصر را در داخل لیبی دنبال می‌کند.
به رغم اینکه او گفت که این تهدید‌ها کشورش را نمی‌ترساند، اما فاش کرد که، جلسات "پنهانی" در سطح کارشناسی بین دو کشور به منظور جلوگیری از درگیری مسلحانه وجود دارد. وی از شخصیت‌هایی است که خواستار گفتگو با مصر و حل اختلافات با آن است.
سوم: تماس تلفنی که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا با مقامات مصر، ترکیه و فرانسه انجام داد، و هدف وی از این تماس‌ها آرام کردن اوضاع و کاهش تنش‌ها بود.
چهارم: از سرگیری گفتگو‌های ترکیه و روسیه برای دستیابی به توافق برای آتش بس دائمی و بازگشت هماهنگی بین دو کشور در زمینه بحران لیبی.
پنجم: وزارت دفاع الجزایر اظهارات منتسب به رئیس ستاد ارتش الجزایر راجع به آمادگی نیرو‌های وی برای مداخله نظامی در لیبی را، انکار کرد. رئیس جمهور عبد المجید تبون در دیدار با نمایندگان مطبوعات الجزایر هشدار داد که لیبی پس از گذر از مرحله "سوریه شدن"، به "سومالی شدن" نزدیک می‌شود، یعنی هرج و مرج کلی اتفاق خواهد افتاد. وی همچنین مخالفت خود را با مسلح کردن قبایل لیبی اعلام کرد.
ششم: امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه تهدید کرد که، تحریم‌های اقتصادی اروپا علیه ترکیه به دلیل مداخلات آنکارا در لیبی و تصمیم شکستن قانون منع تسلیحات بین المللی و اکتشاف گاز در آب‌های منطقه‌ای یونان و قبرس، دو کشور عضو اتحادیه اروپا، وضع خواهد شد.
هفتم: صحبت‌های دکتر ابراهیم کالین، مشاور اول رئیس جمهور اردوغان، در مورد آمادگی کشورش برای مذاکره با هر طرف دیگری از منطقه شرقی لیبی به غیر از ژنرال خلیفه حفتر، با اشاره به آقای عقیله صالح، رئیس مجلس لیبی منتخب در طبرق، که به قدرتمندترین مرد سیاسی در شرق تبدیل شده است.
آنچه از این هفت نکته قابل استنباط است این است که ترکیه نمی‌خواهد در جبهه‌ای که با فاصله ۱۵۰۰ کیلومتری از نزدیکترین مرزهایش فاصله دارد، درگیر جنگ شود. جنگی که هزینه اقتصادی آن زیاد باشد، و عواقب آن در داخل کشور ترکیه ناگوار است به ویژه با توجه به وخیم‌تر شدن بحران اقتصادی در سایه از بین رفتن درآمد گردشگری، تضعیف لیر و کاهش سرمایه گذاری بین المللی و احتمال مواجه شدن با تحریم‌های اروپایی.
همین مسئله در مورد مصر نیز صادق است، که در لبه پرتگاه جنگ خطرناک تری در جبهه آب‌های راهبردی جنوبی آن با اتیوپی قرار دارد، جایی که تهدیدات اتیوپی افزایش می‌یابد و همه مذاکرات به بن بست می‌رسد، هیچ کس نمی‌تواند نتیجه جنگ یا مدت زمان آن را پیش بینی کند. این در حالی است که این جنگ می‌تواند به جنگی بین قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای و بین المللی تبدیل شود.
رئیس جمهور اردوغان در حال حاضر در دو جبهه در حال جنگ است، اولی در سوریه و دومی علیه حزب پ. ک. ک در عراق و شرق ترکیه و یک جنگ سوم نیز احتمال دارد که پس از تهدید او به جانبداری از جمهوری آذربایجان در جنگ با ارمنستان مطرح است. همه این جنگ‌های نظامی در مرز‌های کشورش انجام می‌شود و فکر نمی‌کنیم عاقلانه باشد که جنگ چهارمی را در لیبی که با مرزهایش فاصله دارد، در زمانی که تعداد متحدین و دوستانش در حال کاهش است و تعداد دشمنان وی در حال افزایش است وارد شود.
از سوی دیگر رقیب وی رئیس جمهور السیسی با توجه به وخیم‌تر شدن شرایط اقتصادی مصر، به خوبی می‌داند که باز کردن دو جبهه عاقلانه نیست، یکی در اتیوپی و دوم در لیبی. به ویژه اینکه دشمنانش یعنی ترکیه و اتیوپی وارد شور و هماهنگی مشترک علیه مصر شده اند.
ما احتمال می‌دهیم به رغم تهدید‌ها و تدابیر تشدید کننده جنگ، مذاکرات میان مصر و ترکیه انجام شود، زیرا ما به این ضرب المثل اعتقاد داریم که "سنگ بزرگ علامت نزدن است"، ما در همه حال با این جنگ مخالف هستیم که باعث نابودی دو کشور اسلامی و ارتش آنها می‌شود و در نهایت به نفع اسرائیل تمام خواهد شد.
نظر شما