دلایل عقب نشینی رژیم صهیونیستی از الحاق کرانه باختری به سرزمین های اشغالی(1)؛ محکومیت جهانی

پژوهش خبری صدا وسیما: با تصمیم و پافشاری «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی، بنا بود روز اول جولای 2020 (۱۱ تیر 1398) در چارچوب طرح «معامله قرن»، رسماً عملیات الحاق بخش هایی از کرانه باختری و دره رود اردن به اراضی اشغالی آغاز شود؛ اما در همان روز به یکباره اجرای این طرح به تعویق افتاد.
مطابق طرح به اصطلاح صلح دولت ترامپ موسوم به «معامله قرن»، صهیونیست ها مجوز می یافتند تا ۳۰ درصد از اراضی کرانه باختری و دره رود اردن را تحت سیطره خود بگیرند؛ بر این اساس، پروژه الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری به اراضی اشغالی، به عنوان یکی از مهم‌ترین شعارهای تبلیغاتی نتانیاهو در دوران مبارزات انتخاباتی مطرح بود؛ او همواره می گفت عزم آن دارد تا در صورت رسیدن دوباره به رهبری دولت، بیش از ۱۳۰ شهرک یهودی نشین در کرانه باختری و دره رود اردن را که اسرائیل از سال ۱۹۶۷ تحت اشغال خود درآورده، به سرزمین های اشغالی ملحق کند؛ بدون کم ترین اعتنا به اینکه چنین تصمیمی، نقض آشکار قوانین بین‌المللی، منشور سازمان ملل متحد و قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد است.
اما ویژگی های کرانه باختری و دره رود اردن و اهمیت استراتژیک آنها چیست؟ طرح الحاق متضمن چه تغییراتی است و اجرای آن چه محدودیت هایی برای فلسطینی ها ایجاد خواهد کرد؟ موضع آمریکا، کشورهای اروپایی، متحدین و حامیان رژیم صهیونیستی در قبال این تصمیم چه بوده است؟ در قسمت نخست پژوهش حاضر به این پرسش ها پاسخ خواهیم داد و در قسمت دوم نیز ضمن مرور واکنش های کشورهای سازشکار عرب و دوستان آشکار و نهان رژیم صهیونیستی و همچنین مواضع و بیانیه های سازمان های بین المللی در این زمینه، به دو سؤال پاسخ خواهیم گفت که اولاً آیا پرونده الحاق بخش هایی از کرانه باختری به اراضی اشغالی بسته شده است؟ ثانیاً چه علل و عواملی مانع از اجرای طرح الحاق شدند؟
این پژوهش به روش اسنادی تهیه شده و اطلاعات آن برگرفته از پژوهش های پیشین، مقالات، تحلیل ها، مصاحبه های کارشناسان و گزارش های مندرج در روزنامه های رسمی و پایگاه های خبری تحلیلی معتبر است.

متن کامل این مطلب در اینجا قابل دریافت است.

پژوهشگر:مرجان شریف زاده