مشروح سخنان دبیرکل حزب الله لبنان درباره انفجار بیروت

موضوع دوم، مرتبط به مواضع کشورها، دولت ها، مراجع دینی بزرگ اسلامی و مسیحی، شیعی و سنی، گروه‌های سیاسی، جنبش‌های مقاومت، نخبگان، رسانه ها، احزاب و ... در جهان است، در این زمینه شاهد ابراز همدردی گسترده‌ای با لبنان و مردم لبنان بوده ایم، همچنین شاهد آمادگی‌ها برای کمک به لبنانی بودیم که کشور تحریم شده و محاصره شده است، می‌دانید که آمریکا بر خلاف ادعایش، یک حزب یا گروه را تحریم نکرده، بلکه به طور کامل یک کشور را محاصره کرده است.

 

اگر مشکلی با ما دارید ما را تحریم کنید، ما را تحت پیگرد قرار دهید، نه آنکه یک کشور را مجازات کنید و یک ملت را عذاب دهید. در هر حال از کشور‌هایی که کمک‌هایی را به لبنان فرستاده اند تشکر می‌کنیم، از کشور‌های دوست، از کشور‌های عربی، اسلامی و دیگر کشورها، از سازمان ملل متحد تشکر می‌کنیم، از آنانی که اعلام کردند که کمک خواهند کرد هم تشکر می‌کنیم، از آنانی که هیئت‌هایی را به لبنان گسیل داشتند تشکر می‌کنیم، وزراء و هیئت‌های اعزامی مختلفی از کشور‌های دیگر وارد لبنان شده اند که در این زمینه مهم‌ترین اتفاق، دیدار رئیس جمهور فرانسه از لبنان بود.

 

نگاه ما به همه کمک ها، همه ابراز همبستگی‌ها با لبنان و هر دیداری که در این روز‌ها از لبنان شد مثبت است به ویژه اینکه این کار‌ها در چارچوب کمک به لبنان یا دعوت به وحدت و همدلی، همکاری و گفتگوی داخلی در لبنان باشد، رویکرد کلی ما این است که به چنین دیدار‌هایی نگاه مثبت داشته باشیم، حال ممکن است نگرانی‌ها و ملاحظاتی هم مطرح شود، اما ترجیح می‌دهیم در شرایط کنونی به جوانب مثبت این دیدار‌ها توجه داشته باشیم. به طور کلی آنچه تا به الان از کشور‌های خارجی دیده شد مثبت بود و این فرصتی برای مردم و دولت لبنان است تا در پی دریچه‌ای برای خروج از تحریم باشند.

مورد سوم درباره بعد سیاسی در دو بخش داخلی و خارجی است، معمولا گفته می‌شود ملت‌های سرزنده که دارای سطحی از فرهنگ، اخلاق و احساس مسئولیت انسانی و ملی هستند، حتی اگر درگیری‌هایی هم داشته باشند وقتی فاجعه ملی و غم انگیز رخ می‌دهد همگان با کنار گذاشتن اختلافات، روند تعامل اخلاقی و انسانی را بر می‌گزینند تا بتوان از آن فاجعه عبور کرد، پس از عبور از فاجعه دوباره شرایط به سابق بر می‌گردد. گاه می‌توان در جهان شاهد بود که طرف‌هایی در حال جنگ هستند، اما به یک باره حادثه و فاجعه بزرگ رخ می‌دهد، در چنین شرایطی می‌توان هیئت‌هایی را برای دیدار‌های رودرو گسیل داشت. در این زمینه شواهدی را هم شاهد بوده ایم.

 

در شرایط غیرجنگی هم می‌توان گفت، کشوری است که در آن دولت، مخالفان دولت یا گروه‌هایی سیاسی که با هم اختلاف نظر دارند حضور دارند، به یک باره مصیبتی عظیم رخ می‌دهد که مصیبتی برای همگان تلقی می‌شود، نه آنکه مختص یک گروه و یک بخش خاص باشد، در چنین شرایطی روال معمول این است که اختلافات کنار گذاشته شود، همکاری آغاز شود، حتی رسانه‌ها شیوه متفاوتی را دنبال کنند تا دست کم برای چند روزی تعامل، اظهارات و رفتار متفاوت حاکم شود و با این شیوه بتوان در پی کاستن آلام، برطرف کردن مشکلات، رسیدگی به شهدا، توجه به زخمی ها، تعیین سرنوشت مفقودان و ... بر آمد، پس از آن حتی اگر اوضاع به روال سابق باز گردد هیچ عیبی نیست.

در این باره در لبنان، متاسفانه از همان ساعت اولیه فاجعه، یعنی زمانی که هنوز بخش زیادی از مردم نمی‌دانستند چه اتفاقی رخ داد، برخی از زمین لرزه سخن می‌گفتند و برخی از اتفاقات دیگر، وقتی هم مشخص شد انفجاری رخ داد، هنوز اطلاعاتی از این انفجار، محل انفجار، هدف انفجار، مواد انفجاری، دلیل انفجار، عمدی بودن یا عرضی بودن انفجار در دست نبود، یعنی زمانی که هنوز شعله‌های آتش ناشی از انفجار در بندر زبانه می‌کشید و مردم لبنان و جهان در هول و هراس بودند، برخی رسانه‌های داخلی و عربی به همراه برخی گروه‌های سیاسی با استفاده از صفحاتشان در شبکه‌های اجتماعی، یا از طریق اظهار نظر‌های علنی در شبکه‌های تلویزیونی و دیگر رسانه ها، پیشداوری هایشان را آغاز کردند و گفتند، این انفجار در بندر بیروت و در انبار موشکی حزب الله بود و در واقع حزب الله این فاجعه رعب آور را به وجود آورد یا می‌گفتند آنچه منفجر شد انبار مواد منفجره و تسلیحات حزب الله بود، این‌ها آنچه که برایشان مهم بود ارتباط این اتفاق به حزب الله بود.

 

تا آنکه منابع رسمی گفتند، آنچه منفجر شد نه موشک بود، نه سلاح بود و نه مهمات، بلکه نیتراتی بود که در کشاورزی و ساخت مواد منفجره کاربرد دارد، باز هم گفتند که نیترات ذخیره شده در بندر، متعلق به حزب الله بود و به مدت شش سال در این بندر نگهداری می‌شد. آنان توجهی نداشتند که این حادثه، یک اتفاق بود یا اقدام برنامه ریزی شده، چون برایشان تفاوتی نداشت که دلیل انفجار یک اتفاق عادی است یا موشک و هواپیمایی موجب آن شده است، آنچه برایشان مهم بود اثبات این مسئله بود که بگویند این انبار متعلق به حزب الله است.

 

برایشان مهم بود که به مردم لبنان، ساکنان بیروت، ساکنان اطراف بیروت بگویند آنکه خانه هایتان را خراب کرد، فرزندان و عزیزانتان را کشت، بندر شما را ویران کرد، مواد غذایی شما را نابود کرد، دارایی‌هایی شما را منهدم کرد، هزاران نفر از شما‌ها را زخمی کرد، در دل شما هول و هراس افکند، حزب الله بود و این حزب مسئول این انفجار است. این کار ظلم و جنایت بزرگی است و نمی‌توان آن را در چارچوب آزادی بیان و آزادی مطبوعات و اطلاع رسانی جای داد. فارغ از مسائل احساسی، بخشی از کشته شدگان و زخمی‌های حادثه از حزب الله هستند، بخشی از حزب ما، بخشی از هواداران ما، از شهدا و مجروحان حادثه اند، جدای از این مسئله، احساسات ما نه تنها در قبال اعضای حزب یا هواداران، بلکه در قبال همه مردم، صادقانه و مخلصانه است، ما در این موضوع هم جورکش درد‌های فاجعه ایم و هم مظلوم واقع شده ایم.

 

این مظلومیت نیز مثل این حادثه، استثنایی است. اینکه برخی رسانه‌های داخلی و عربی از همان لحظات اولیه بگویند انبار متعلق به حزب الله، موشک‌ها مال حزب الله، مواد انفجاری متعلق به حزب الله، نیترات آمونیوم برای حزب الله و. بود جنایت بزرگی است. این روند مصداق همان مثل معروف است که دروغ بگو، دروغ بگو، آنقدر دروغ بگو تا مردم تو را تصدیق و باور کنند، روشی که با توجه به هول و هراس مردم، حجم سنگین فاجعه و تمرکز شدید مردم بر روی آن، می‌تواند بر روی مردم اثر گذار هم باشد، اما اعتماد ما در این زمینه در گام اول به بیداری مردم و سپس به شناخت آنان از این رسانه هاست که تاریخ پرباری از دروغ و تشویش افکار دارند.

 

با وجود اینکه این موضوع، به قول برخی، ارزش پاسخگویی نداشت، اما ممکن است بدنه خاصی از افکار عمومی از آن تاثیر پذیر باشند و بگویند اگر چیزی نبود چرا حزب الله پاسخ نداد در نتیجه آنچه می‌گویم برای احترام به این اندیشه‌ها و افکار عمومی است، و آن اینکه، به صورت قاطع و یقینی می‌گویم هیچ جیزی در بندر بیروت نداریم، نه انبار تسلیحات، نه انبار موشک، نه تفنگ، نه بمب، نه موشک، نه گلوله و نه نیترات، هیچ چیزی در این مکان نداشته و نداریم. اگر آنچه که منفجر شد موشک یا تسلیحات و مهمات و یا هر چیز نظامی دیگر باشد در تحقیقات مشخص خواهد شد، نیترات موجود در آن هم مشخص است که از کجا وارد کشور شد و چند سال در این مکان بود.

 

نیازی به تکذیب بیشتر هم نمی‌بینیم، زیرا هدف این است که سخن ما بر اساس این اکاذیب، افترائات و انحراف ظالمانه افکار علیه حزب الله و مقاومت در لبنان نباشد. با این شرایط وقتی مردم دیدند بسیاری از رسانه‌های داخلی، بسیاری از گزارش ها، تحلیل‌ها و اطلاعات چیزی دیگری می‌گوید حتی ترامپ اظهار داشت، انفجار ناشی از برخورد بمب یا چیزی مثل بمب است - البته آمریکا بعدا از این موضع عقب نشست- به جهت دیگری متمایل شدند، روز گذشته و امروز شاهد بودیم که بسیاری از رسانه‌ها و مطبوعات خارجی هم بر موجی که اشاره شد سوار نشدند، اما در این میان تنها برخی از شبکه‌های لبنانی و عربی سعی کردند همچنان بر این موج سوار باشند.

 

هر رسانه‌ای دنبال آن است تا مصداقی برای اخبارش بیابد، حتی رسانه‌های دشمن هم وقتی می‌بینند دروغ بودن خبر یا گزارشی آشکار می‌شود از تکیه به آن خبر یا گزارش عقب نشینی می‌کند. با این حساب بخشی از مردم هم به سمت دیگری گرایش پیدا کردند و آن اینکه حزب الله مسئول این حادثه است، زیرا این حزب بندر بیروت را در اختیار دارد و این بندر را مدیریت می‌کند و هر آنچه در این بندر می‌گذرد با آگاهی و خواست این حزب است، اما این هم دروغ و تشویش افکار و ظلمی بزرگ است، چون ما نه مدیریت این بندر را در اختیار داریم نه کنترل بندر به دست ماست و نه دخالتی در آن داریم و حتی نمی‌دانیم در این بندر چه می‌گذرد و چه کسانی آنجا هستند.

 

برخی ممکن است بگویند اطلاعات حزب الله از بندر حیفا بیش از اطلاعاتشان از بندر بیروت است که این سخن، سخن درستی است. مسئولیت اساسی حزب الله، مقاومت است، این حزب ممکن است بندر حیفا را بیش از بندر بیروت بشناسد، زیرا مسئولیت ما متمرکز به بندر بیروت نیست، اما این مسئولیت برای بندر حیفا وجود دارد، چون شناخت این بندر بخشی از معادله بازدارنده و راهبرد دفاع از لبنان است. در هر حال موجی ایجاد کردند، وقتی موجی که مدعی است انبار متعلق به حزب الله است و این موج نتوانست به هدف بنشیند، لازم دید موج دومی پدید بیاورد تا به نوعی حزب الله را مسئول معرفی کند، چون برای این ظالمان، اصل، مسئول دانستن حزب الله و پس از آن به دنبال دلیل، ادعا و دروغ بافی و افترا گشتن است.

 

در هر حال تحقیقات ادامه دارد و حقایق به سرعت روشن خواهد شد، زیرا موضوع چندان پیچیده نیست، تحقیقات جنایی، امنیتی، نظامی و فنی ادامه دارد و به سرعت همه چیز مشخص خواهد شد، مشخص می‌شود که مواد انبار شده چه بود و انفجار چگونه رخ داد. وقتی حقایق آشکار شد امیدواریم افکار عمومی در هر منطقه‌ای از لبنان، در وجدان خود این رسانه‌های دروغ را محاکمه کنند که این بدترین مجازات برای این رسانه هاست، این رسانه‌ها هدفشان صداقت رسانه‌ای نیست بلکه اساس کارشان دروغ، تزویر، گمراهی افکار عمومی و تحریف است و بیشتر برای هدف قرار دادن لبنان کار می‌کنند.

 

در کشوری زندگی می‌کنیم که به بهانه آزادی بیان، سب و شتم و افترا و ظلم در آن رواج دارد، تلاش می‌شود تا کشور در آستانه جنگ داخلی قرار بگیرد و در نهایت ممکن است دادگاه رسانه، حکمی در حد ده میلیون تا پنجاه میلیون لیره لبنان برای آنان صادر نماید. این روالی که این رسانه‌ها در پیش گرفته اند به کجا ختم می‌شود؟ اینکه به هزاران یا صد‌ها هزار انسان بگویی قتل، آوارگی، ویرانی منازل، ویرانی مواد غذایی شما زیر سر فلانی است با چه هدفی است؟ می‌خواهیم کشور را به چه سمتی سوق دهیم؟

در حوزه سیاسی بعد دیگری که شاهدیم بهره برداری و سوء استفاده سیاسی از این رخداد است، البته هر کسی مشکلی با طرفی دارد می‌تواند مشکلش را خودش مطرح کند، ما نمی‌خواهیم در این باره با کسی وارد منازعه و اختلاف شویم، زیرا برخی اعتقادشان در بعد اخلاقی، ملی و انسانی این است که این زمان، زمان حسابرسی‌های سیاسی و حزبی نیست بلکه زمان همدردی، همبستگی و همکاری است تا بتوان این جراحت را مداوا، محل فاجعه را پاکسازی، سرنوشت مفقودان را تعیین کرد، زخمی‌ها را درمان کرد و به آنانی که منازلشان را از دست دادند کمک کرد تا بتوانند بار دیگر به خانه هایشان بازگردند.

 

در هر حال این روز‌ها کشور به آرامش و همدلی نیاز دارد تا بتوان از این مرحله عبور کرد و پس از آن بار دیگر پی سیاست و اختلافات سیاسی و موضعگیری‌ها رفت، برخی تحلیل‌ها به گونه‌ای است که در آن‌ها تلاش می‌شود اوضاع کنونی با اوضاع سابق قیاس شود، یا اساس تحلیل‌ها ایجاد امید‌های واهی است و مشخص می‌شود که هنوز هم بسیاری در پی سرابند، این‌ها بدانند الان زمان این کار‌ها نیست پس این روش را به بعد واگذار کنند. امروز اولویت اساسی، همدردی، همبستگی و همکاری است تا بتوان از آلام و فجایع انسانی عبور کرد.

نکته مهم که نکته پایانی است به تحقیقات و رسیدگی این اتفاق ارتباط دارد، ریاست محترم جمهوری و نخست وزیر از همان ساعت اولیه اتفاق گفتند تحقیقاتی واقعی و قاطع انجام می‌شود و پس از آن هر کسی که مسئولیتش در این اتفاق، آشکار شود، حال چه به صورت برنامه ریزی شده یا در اثر کوتاهی در انجام وظیفه، مجازات خواهد شد و تفاوتی نیست که دانه درشت باشد یا کوچک. این سخن، بسیار خوب است، آنچه لبنانی‌ها انتظار دارند تلاش و تلاش است، درباره این اتفاق معتقدم، اجماع ملی و حزبی و اجماع نمایندگان و ... در لبنان بر این است که باید تحقیقاتی کامل، شفاف و عادلانه انجام شود و آنکه مسئولیتی در این حادثه متوجه اوست به شدیدترین وجه، اما به روش عادلانه مجازات شود. ما نیز از کسانی هستیم که چنین خواسته‌ای را فریاد می‌زنیم. 

 

لازم است در طول تحقیقات مداخله نشود، فشاری از جانبی وارد نشود و حقایق از مسیر خود خارج نشوند، جایز نیست که تحقیقات و پس از آن محاکمه خاطیان به شیوه معروف در لبنان، یعنی در نظر گرفتن ملاحظات مذهبی و قومی باشد. مقصر، عامد و مفسد، همه و همه یکی هستند، همه همان حکمی را دارند که درباره مزدوران معتقدیم، تفاوتی نیست از چه دین و چه مذهبی باشند، هر کس باید بر اساس آنچه که مرتکب شد محاکمه شود نه آنکه روال محاکمه اش بر اساس وابستگی‌های دینی، مذهبی، قومی، حزبی و سیاسی باشد. لازم نیست تحقیق یا محاکمه بر اساس قانون تکراری شش و شش باشد، متهمان از هر طیفی که باشند تفاوتی ندارد، شاید همه متهمان از یک مذهب باشند یا شاید از مذاهب مختلف باشند.

 

تفاوتی نیست که وابستگی سیاسی و حزبی و خانوادگی آنان چیست؟ آنچه در مراحل تحقیق و محاکمه باید ملاک کار باشد حقیقت و عدالت است. در موضوع تحقیق شاهد بیان افکار و عقایدی هستیم، اما دوست دارم از برخی از گروه‌های سیاسی که درباره روند تحقیق اظهار نظر می‌کنند بپرسم، نهاد‌های امنیتی رسمی توانایی این کار را دارند، این نهاد‌ها توان فنی و تخصصی برای این کار را دارند، همه گروه‌های سیاسی در لبنان می‌گویند ما به ارتش لبنان اعتماد داریم، از ارتش به عنوان نهاد ملی، نهاد تضمین کننده امنیت و ثبات کشور، نهاد تضمین کننده حاکمیت کشور یاد می‌کنند، اگر ارتش لبنان، نهاد مورد اعتماد همه لبنانی‌ها و گروه‌ها و چهره‌های سیاسی لبنان است این نهاد را مسئول بررسی این موضوع کنید، دست کم تحقیقات را به ارتش واگذار کنید، تا ارتش تحقیق کند و نتیجه تحقیق را به سمع و نظر همگان برساند.