عزیز ام البنین

او هم جوانمرد بود و کاردان، هم شجاع بود و با وفا، هم مؤدّب بود و مطیع فرمان مولا، این‌ها بود که او را به منصب فرماندهی و علمداری در کربلا رساند و توانست وفا و دلیری خود را در آن روز عظیم به‏ ظهور برساند.

وجود ابالفضل (ع) در سپاه حسین بن علی (ع) هم مایه هراس دشمن بود، هم برای یاران امام و خانواده او و کودکانی که در آن موقعیّتِ سخت در محاصره یک صحرا پر از دشمن قرار گرفته بودند، قوّت قلب و اطمینان خاطر بود.

تا عباس بود کودکان و بانوان حریم امامت آسوده می‌‏خوابیدند و نگرانی نداشتند، چون نگهبانی مثل ابالفضل بیدار بود و پاسداری می‌‏داد.

 

• علمدار حسین (ع)

سقای آب بود و لب تشنه جان سپرد.