القدس العربی: سه راهبرد تل آویو برای نابود کردن عبادتگاه‌های فلسطینیان

۱- به فلسطینیان اجازه ورود به زیارتگاه‌های موجود در مناطق نظامی ممنوعه –شهرک‌های صهیونیست نشین و مناطق نظامی آموزشی- را نمی‌دهد. این راهبرد به معنای قطع ارتباط فوری فلسطینیان با این عبادتگاه‌ها و ممنوعیت حفاظت از آن‌ها است. این زیارتگاه‌ها محکوم به نابودی و تخریب هستند. به عنوان نمونه مساجد، کلیسا‌ها و مکان‌های مقدس سرزمین‌های اشغال شده سال ۱۹۴۸ از جمله روستای البصه از توابع عکا به علت ممنوعیت مرمت و بازسازی در حال تخریب است
۲- راهبرد دوم، گنجاندن زیارتگاه‌ها در محدوده مناطق طبیعی حفاظت شده است. این راهبرد سبب می‌شود این مکان‌ها از حوزه آثار باستانی مذهبی خارج شوند و مسئولیت حفاظت از آن‌ها به عهده حافظان محیط زیست باشد. از آنجا که به محیط زیست افزوده می‌شوند، بازدید از آن‌ها برای عموم آزاد می‌شود. این اقدام استعمارگرانه طی چند مرحله انجام می‌شود: مرحله اول به فراموشی سپردن این مکان‌ها و حذف آن‌ها از فهرست میراث فلسطین به واسطه ذکر نکردن نامشان است. روی تابلو‌های راهنما در خیابان‌ها یا مکان‌های دیگر اثری از نام این زیارتگاه‌ها نیست. زیرا معمولا عبارات درج شده روی تابلو‌های راهنمای سازمان طبیعتگردی و پارک ها، مربوط به طبیعت و هماهنگ با آن است. به عنوان مقال منطقه حفاظت شده، ولی ابواسماعیل، منطقه حفاظت شده الهه اطلس! نامیده می‌شود. علاوه بر این بنر‌های آموزشی فقط به دو زبان انگلیسی و عبری در دسترس هستند. آنان همچنین با نصب بنر‌ها و یادبود افسران و شهرک نشینان صهیونیست، این مکان‌ها را سیاسی می‌کنند.
۳- راهبرد سوم این است که ستاد ادیان ارتش رژیم اشغالگر اسرائیل عبادتگاه‌های فلسطینیان را به عنوان مکان‌های مقدسی که باید از آن‌ها محافظت شود، به رسمیت نمی‌شناسد. اسرائیل از لزوم حفاظت از تمام مکان‌های مقدس در برابر هرگونه هتک حرمت یا هر تعرض دیگر سخن می‌گوید، اما عملکردش کاملا متفاوت است. اسرائیل بودجه هنگفتی به مکان‌های دینی و زیارتگاه‌هایی اختصاص می‌دهد که نامشان در تورات ذکر شده است (مانند مقبره راحیل و یوسف)، اما به عبادتگاه‌های فلسطینیان در کرانه باختری بها نمی‌دهد و در حال تخریب هستند. علاوه بر این، با فرمان نظامی مانع ورود فلسطینیان می‌شود.
در ادامه این گزارش نام ۱۰ عبادتگاه که درحال تخریب است، ذکر شده است.