چاره جویی دانشمندان برای پاکسازی زباله‌های فضایی

   به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما  به نقل از خبرگزاری فرانسه‏، از زمانی که اکتشاف فضایی در سال ۱۹۵۷ آغاز شد تاکنون ابری بسیار بزرگ از زباله‌های فضایی شامل تکه پاره‌های به جا مانده از بیش از ۵ هزار پرتاب فضایی و ۲۹۰ انفجار اوربیتال در حال انباشته شدن بوده است.

راکت‌های قدیمی‏ ماهواره ها‏، ابزار‌هایی که فضانوردان گم کرده اند و لکه‌های کوچک رنگ تهدیدی جدی برای اکتشاف‌های فضایی آتی بویژه پرواز‌های باسرنشین و ایستگاه‌های فضایی به شمار می‌آیند.
حسگر‌هایی که روی فضاپیما‌ها نصب شده اند، زباله‌های ریز را تشخیص می‌دهند؛ اما آسیبی که از ناحیه برخورد با این زباله‌ها بر جا می‌ماند، به علت شتاب بسیار تند چرخش زباله‌ها در مدار با سرعتی نزدیک به ۲۸ هزار کیلومتر در هر ساعت می‌تواند بسیار جدی باشد.
برای نمونه، ایستگاه فضایی بین المللی به ناچار بیش از دوازده بار رزمایش اجتناب از برخورد اجرا کرده است.
همچنین این خطر وجود دارد که زباله‌های فضایی با صد‌ها ماهواره مخابراتی و رصدکننده که در مدار زمین قرار دارند، برخورد کنند. ابزار و تجهیزات بررسی وضعیت آب و هوا‏، سیستم‌های ویژه ناوبری و ارتباطات جهانی به ارزش میلیارد‌ها دلار در معرض خطر قرار دارند.
اما پدیده‌ی هولناک تری که وجود دارد احتمال برخورد و ایجاد واکنش زنجیره‌ای است که به اسم سندروم کِسلر شناخته می‌شود. هم اکنون هزاران تکه زباله فضایی در اندازه‌های بیش از ۱۰ سانتیمتر و گاه به بزرگی یک دستگاه اتوبوس با استفاده از رادار و تلسکوپ از زمین رصد و پیگیری می‌شوند.
سازمان‌های فضایی دستورالعمل‌هایی در این زمینه دارند که چگونه با تهدید‌های بالقوه‌ی برخورد با زباله‌های فضایی رفتار شود، اما هنوز روشی کاربردی و قابل اتکا برای گردآوری و زدودن زباله‌ها شناسایی نشده است.
پروژه «استارداست» (غبار ستارگان) - طرحی به ارزش ۴ میلیارد یورو که بودجه آن را اتحادیه اروپا تامین می‌کند، با همکاری سازمان فضایی آمریکا (ناسا) و دانشگاه‌های سراسر دنیا اجرایی شده است. هدف از اجرای این طرح آن است که با طراحی و بکار گیری راهکار‌هایی بتوان با تهدید زباله‌های فضایی و شهاب سنگ‌ها مقابله کرد و یا فضا را از وجودشان پاک کنند یا مسیر حرکت این زباله‌ها را تغییر دهند.