آمار فوتی‌های کرونا در تهران زیاد است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ در نطق پیش از دستور جلسه امروز شورای شهر؛ خانم ناهید خداکرمی، افزود: ثبت بیش از ۱۵۰۰۰ مرگ به علت کووید ۱۹ یا مشکوک به آن در بهشت زهرای تهران که وحشتناک‌ترین آن روز شنبه ۹۹/۰۷/۱۲ با مرگ ناشی از ۱۳۶ نفر و دیروز با ۱۲۹ نفر نشان می‌دهد که نزدیک به ۵۰ درصد مرگ ناشی از این شیوع کشنده در تهران اتفاق افتاده است که البته با توجه به پایتخت بودن، جمعیت زیاد و رفت و آمد و ارتباط با همه استان‌های کشور دور از ذهن نیست.
وی ادامه داد: گسترش بیماری به حدی رسیده که ستاد مقابله با کرونا محدودیت‌های یک هفته‌ای در تهران و برخی از شهر‌های کشور اعمال کرده است. گرچه این امر می‌تواند در قطع زنجیره رو به گسترش بیماری کمک شایانی داشته باشد، اما با توجه به دوره سکون ۱۴ روزه بیماری، یک هفته جز مسکنی کوتاه، اثر بخشی دیگری ندارد و می‌طلبد تا اگر قرار است محدودیتی اعمال شود طول مدت آن حداقل یکماه باشد. واقعیت این است که بحران جهانی شدن ویروس کرونا در حال تغییراتی شگرف و تحول آفرین در جهان است.
عضو شورا گفت: انسان‌هایی که وابسته به تعاملات اجتماعی و حضور در مکان‌های عمومی، رستوران ها، تالار‌های کنسرت، سینما، تاتر، ورزشگاهها، مهمانی‌های خانوادگی ومراسم مذهبی دسته جمعی بودند امروز یا محدود شده اند یا به اجبار خود را محروم کرده اند.
خانم خداکرمی افزود: تصمیم‌های مربوط به چگونگی کنترل بیماری نه تنها در ایران بلکه در سایر نقاط جهان وابسته به چگونگی بروز و افول بیماری دارد و در هر مسیری که برای محدود کردن شیوع گام بر می‌دارند منشأ آغاز تغییراتی می‌شود که پایانش با دگرگونی‌های دیگری همراه است.
تحولی که جهان در این ۷ ماه تجربه کرد و آثاری که این ویروس بر شیوه زندگی و به خصوص وضعیت اقتصادی و اشتغال خانواده‌ها و نحوه مدیریت شهر‌ها داشت از چنان وسعتی برخوردار است که هنوز ابعاد مختلف آن آشکار نشده است. بسیاری از کسب و کار‌ها نظیر گردشگری و حمل و نقل عمومی که ارتزاق میلیون‌ها انسان بدان وابسته بود تعطیل یا بسیار کوچک شده است.
وی افزود: در کنار ضرر و زیان‌های کلان اقتصادی و عوارض روحی روانی ناشی از مرگ و میر، بیماری، بیکاری و دلمردگی ناشی از کاهش تعاملات اجتماعی سبب شده است تا نتوان آینده و فردای با کرونا یا بدون کرونا را به درستی به تصویر کشید.

 اگر کرونا زمین را ترک نکند چه باید کرد؟ 

اگر کرونا زمین را ترک نکند و باقی بماند چه باید کرد؟ اگر کرونا بخواهد همراه با تحریم بر گلوی ساختار سیاسی اقتصادی کشور فشار آورد چه باید کرد؟ آیا در این شرایط، تهران می‌تواند پاسخگوی شهروندان امروزی و کودکان فردا باشند؟
پاسخ به این سوالات آسان نیست، زیرا کرونا ویروس یک معضل انتزاعی نیست و پیامد آن همه حوزه‌های مربوط به زندگی انسان و محیط زیست را تحت تاثیر قرار داده است، بنابراین واژه‌ها و اصطلاحاتی همانند اپیدمی و اقتصاد، اپیدمی و سیاست، اپیدمی و سلامت، اپیدمی و جامعه و اپیدمی و مدیریت شهری معنی پیدا می‌کند.
در حوزه مدیریت شهری با محوریت معاونت برنامه ریزی و منابع انسانی، همه حوزه‌های مدیریت شهری می‌باید کمیته‌ای را برای مدیریت در شرایط کرونا تشکیل و علاوه بر چاره اندیشی برای امروز، به فکر اداره شهر و زندگی شهروندان در فردای با کرونا باشند. برای مثال معاونت اقتصادی شهرداری علاوه بر پاسخگویی به نیاز‌های اقتصاد شهرداری همچون تأمین منابع مورد نیاز حقوق و دستمزد، نگهداشت شهر و اجرای پروژه‌های شهری، لازم است تا در زمینه اقتصاد سلامت شهری برای اپیدمی‌ها نیز برنامه ریزی کند. معاونت معماری و شهرسازی در مورد نحوه طراحی پروژه‌های شهری و ساخت و ساز مکان‌های تجاری و عمومی بخصوص رستوران‌ها، سالن‌های ورزشی، مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری و یا نحوه باز سازی و بازپیرایی و استفاده از آن‌ها را در شرایط اپیدمی برنامه ریزی کند و به همین ترتیب معاونت فرهنگی اجتماعی وعمرانی نیز نقش خود را برای فردا بازخوانی کنند.
نکته مهم این است که بسیاری از این تغییرات ممکن است مدت‌ها باقی بمانند. حتی در صورت مهار جهانی شدن ویروس کرونا، تا زمانی که واکسن در دسترس نباشد، خطر گسترش موج ابتلا و تجربه پیک‌های متعدد از این بیماری بشدت مسری وجود دارد که حتی ممکن است بین ۹ ماه تا دو سال طول بکشد. به خصوص که دانشمندان عقیده دارند، علاوه بر آنفلوآنزا و کووید ۱۹، بیماری‌های جدید دیگری امکان بروز دارند که به همان اندازه مخرب بوده و می‌توانند بشریت را در آینده فلج کنند، درست همانطور که ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰ انجام داده است.
برای همه کسانی که در حال برنامه ریزی برای شهر‌های آینده و فضا‌های عمومی ما هستند، همه گیری تهدیدی ترسناک است که به اقدامات فوری نیاز دارد و البته فرصتی برای تجدیدنظر در مورد نحوه زندگی، حمل و نقل، تجمعات و تعاملات اجتماعی است.
شاید لازم باشد تا بدنبال پاسخ به این سوالات باشیم:
آیا ممکن است ویروس کرونا جهان را دگرگون و در دسترس‌تر کند؟ و یا سبب بازگشت به شیوه زندگی دوران کشاورزی و حکومت‌های قبیله‌ای محلی شود؟
آیا ماندن در خانه و محدود شدن تعاملات اجتماعی بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارد؟
چگونه می‌توان یک شهر یا شهرک جدید برای شرایط همه گیری ایجاد کرد؟
چگونه می‌توان شرایط حال حاضر مکان‌ها و فضا‌های عمومی شهر‌ها را برای استفاده شهروندان در شرایط اپیدمی آماده کرد؟
برای کاهش تبعات منفی در خانه ماندن چه راهکاری‌هایی را می‌شود پیشنهاد داد؟
چکونه می‌توان رستوران ها، سینماها، مراکز تفریحی و فرهنگی را در شرایط همه گیری باز نگهداشت، آیا امکان استقرار در فضای‌های باز شهری و پشت بام‌ها را می‌شود مورد بررسی قرار داد؟
شاید بشود به طراحی شهرک‌های اقماری ویژه همه گیری فکر کرد.
هر شغل، حرفه، سازمان، نهاد و دستگاهی همین امروز به آینده برود و برنامه‌ای برای پایداری احتمالی شرایط اپیدمی طراحی کند و در جستجوی پاسخ این سؤال باشد که فردا چرخ اداره امور و اقتصادش چگونه باید بچرخد؟