زندگی به سبک عصر ظهور امام زمان (عج)

به گزارش گروه وب‌گردی خبرگزاری صدا و سیما، مسئله مهدویت و ظهور در اندیشه اسلامی اصلی‌ترین معارف شیعه است چرا که به‌اعتقاد مسلمانان آنکه پرده از اسرار حقایق برمی‌دارد، تعالیم دین را احیاء و دین حقیقی را بر پهنه عالم مستقر می‌کند، وجود مقدس امام زمان (عج) است. بر اساس تعالیم دینی، خداوند به واسطه ظهور آن وجود مقدس، برکت، رحمت و نعمات خویش را بر پهنه عالم گسترش می‌دهد تا انسان‌ها در نهایت امنیت، عافیت و شادی، مسیر رشد و کمال را بپیمایند.

در ادامه به برخی روایات پیامبر و اهل‌بیت (ع) درباره برکات و نعمات عصر ظهور اشاره می‌شود:

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
۱ ـ مردى از اهل‌بیت من به سلطنت خواهد رسید که به سنت من (آن طور که باید) عمل کند و خداوند از آسمان براى وى روزى فرستد و زمین آنچه دارد، بیرون دهد و او زمین را پر از عدل کند چنان که پر از ظلم و ستم باشد او به بیت المقدس درآید و هفت سال سلطنت کند؛ یُخرجُ رجُلٌ مِن أهل بَیتى و یَعملُ سُنتى و یُنزّلُ الله لَه البَرکةَ مِن السّماء و تُخرجُ الأرض برکاتِها و تَملاءُ بِه الأرضَ عَدلاً کَما مُلئَت ظُلماً و جُوراً (شرح إحقاق الحق، السید المرعشی، ج ١٣، الصفحة ١٤)

۲ ـ پیامبر اسلام (ص) خطاب به سلمان فارسی فرمود: امامانِ پس از من دوازده نفرند تمامشان از قریش هستند. سپس قائم ما خروج می‌کند و قلوب مؤمنین را شفا می‌بخشد.

الْأَئِمَّةُ بَعْدِی اثْنَا عَشَرَ ثُمَّ قَالَ کُلُّهُمْ مِنْ قُرَیْشٍ ثُمَّ یَخْرُجُ قَائِمُنَا فَیَشْفِی‏ صُدُورَ قَوْمٍ‏ مُؤْمِنِین‏. (کفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص ۴۴)

امیرالمؤمنین علیه‌السلام:
بدانید که اگر از طلوع‌کننده مشرق پیروى کنید، او شما را به شاهراه هاى پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله می‌برد. پس، از کورى و کرى و گنگى شفا مى یابید، و رنجِ طلب و کجروى، از شما برداشته مى شود و بار سنگین تحمل (ظلم و ستم از دولتهاى جابر و بیعت سلاطین جور) را از گردن‌ها فرود مى‏‌آورید. خداوند در آن روز هیچ کس را بى‏ نصیب نمی‌کند، جز آن کس که از رحمت او سر باز زند و خویشتن دار نباشد وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُون‏؛ کسانى که ستم کرده‌‏اند به زودى خواهند دانست به کدام بازگشتگاه برخواهند گشت. (سوره شعراء ۲۲۶)

اِعلَموا أنَّکُم إنِ اتَّبَعتُم طالِعَ المَشرِقِ سَلَکَ بِکُم مَناهِجَ الرَّسولِ صلى الله علیه و آله، فَتَداوَیتُم مِنَ العَمى وَالصَّمَمِ وَالبَکَمِ، وکُفیتُم مَؤونَةَ الطَّلَبِ وَالتَّعَسُّفِ، و نَبَذتُمُ الثِّقلَ الفادِحَ عَنِ الأَعناقِ وَ لَا یُبَعِّدُ اللَّهُ إِلَّا مَنْ أَبَى وَ ظَلَمَ وَ اعْتَسَفَ وَ أَخَذَ مَا لَیْسَ لَهُ- وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ‏. (الکافی: ج ۸ ص ۶۶ ح ۲۲)


امام حسن علیه‎السلام:
امام حسن مجتبی (ع) از پدر بزرگوار خویش امیرالمؤمنین ضمن روایتی نقل می‌کند:
روزگار به این منوال خواهد بود تا اینکه خداوند مردی را در آخرالزمان که روزگاری سخت است، مبعوث و او را به وسیله ملائکه خود تأیید می‌کند و انصار و یاران وی را نگاهداری می‏‌کند؛ یُؤَیِّدُهُ اَللَّهُ بِمَلاَئِکَتِهِ وَ یَعْصِمُ أَنْصَارُهُ
او را به وسیله آیات و معجزات خود نصرت می‌دهد؛ وی را بر زمین غلبه و مسلط می‌کند تا اینکه مردم خواه ناخواه مطیع و منقاد او شوند؛ او زمین را بعد از آنکه پر از ظلم و ستم شده باشد، پر از عدل و داد و نور و برهان خواهد کرد؛ یَنْصُرُهُ بِآیَاتِهِ وَ یُظْهِرُهُ عَلَى أَهْلِ اَلْأَرْضِ حَتَّى یَدِینُوا طَوْعاً وَ کَرْهاً یَمْلَأُ اَلْأَرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطاً.

عرض و طول شهر‌ها برایش مطیع می‌شوند؛ کافری نیست مگر اینکه ایمان می‌آورد و تبهکاری نیست مگر اینکه نیکوکار خواهد شد؛ درندگان در زمان سلطنت او صلح و سازش می‌کنند؛ زمین گیاهان خود را می‌رویاند و آسمان برکات خود را فرو می‌ریزد؛ گنج‌ها برای او ظاهر خواهند شد و مدت چهل سال مالک شرق و غرب خواهد شد؛ خوشا به حال کسی که روزگار او را درک کند و سخن وی را بشنود؛ تنزل السماء برکتهاو تُظهِر له الکُنُوز، یَملکُ ما بَین الخافقین أربعین عاماًفطوبَى لِمَن أدرکَ أیّامَه و سَمِعَ کَلامه. (اثباةالهدی، ج ۵، ص ۱۴۵)

امام حسین علیه‎السلام:
* در روى زمین شخص نابینا و زمین‏‌گیر و مبتلائى نخواهد بود مگر اینکه خداوند به وسیلۀ ما اهل‏بیت بلا را از او برطرف مى‌‏کند؛ وَ لَا یَبْقَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَعْمَى وَ لَا مُقْعَدٌ وَ لَا مُبْتَلًى إِلَّا کَشَفَ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَهُ بِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ».

* و به قدرى برکت از آسمان به سوی زمین نازل مى‏‌شود که شاخه درخت از زیادى میوه مى‌‏شکند؛ میوه زمستانى در تابستان و میوه تابستانى در زمستان خورده مى‌‏شود؛ وَ لَیُنْزِلَنَّ الْبَرَکَةَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ حَتَّى إِنَّ الشَّجَرَةَ لَتُقْصَفُ بِمَا یَزِیدُ اللَّهُ فِیهَا مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتَأْکُلُنَّ ثَمَرَةَ الشِّتَاءِ فِی الصَّیْفِ وَ ثَمَرَةَ الصَّیْفِ فِی الشِّتَاءِ»

سپس امام حسین (ع) این برکات را تأویل این آیه از قرآن معرفی کرده و فرمود: «(این همه برکات) معنای این سخن خداوند است که فرمود «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى ‏آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ منَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ؛ یعنى اگر اهل کتاب ایمان می‏‌آوردند و تقوا پیشه می‏کردند، ما به یقین برکاتى از آسمان و زمین براى آنان قرار می‏‌دادیم، ولى اینان تکذیب کردند و ما آنان را به واسطۀآنچه کسب کردند مؤاخذه کردیم.» (الخرائج و الجرائح، ج‏۲، ص ۸۴۹)

امام سجاد علیه‎السلام:
زمانی که قائم ظهور کند خداوند آفت و گزند را از هر مؤمنی برطرف می‌کند و نیرویش را به او باز می‌گرداند؛ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْ کُلِّ مُؤْمِنٍ الْعَاهَةَ وَ رَدَّ إِلَیْهِ قُوَّته» (غیبت نعمانی، ص ۳۱۷)

امام رضا علیه‌السلام:
یکی دیگر از برکات عصر ظهور، سرکوبی کفار و ظالمان جهت التیام و شفای دل‌های مؤمنینی است که به خاطر ستم آن‌ها زخم برداشته بود؛ امام رضا در روایتی فرمود: «در این موقع فرج (و آزادى) مردم فرا مى‌‏رسد و آنان که مرده‌‏اند دوست مى‌‏داشتند که در آن وقت زنده بودند و خداوند دلهاى مردم با ایمان را التیام و شفا مى‌‏بخشد؛ ذَلِکَ یَأْتِی لِلنَّاسِ الْفَرَجُ وَ یَوَدُّ الْأَمْوَاتُ أَنْ لَوْ کَانُوا أَحْیَاءً وَ یَشْفِی اللَّهُ‏ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِین‏.» ۱ (الغیبة (للطوسی) / کتاب الغیبة للحجة، ص ۴۴۰)