به یاد شهید محسن فخری زاده

نمی دانم سینه ستبر حاج قاسم ها و حاج محسن ها چه نسبتی با گلوله ها دارند که به پیشوازشان می روند؟!
گلوله ها راه گم کرده اند؟ یا سینه ها مشتاق سوختن؟

دلباخته ها را چه باک؛
سوختن و خاکستر شدن و ققنوس وار پر کشیدن که رخصت نمی خواهد؛

حاج محسن عزیز؛
غروب جمعه آذر؛ چه آذرستانی به پا کردی؟!
"آبسرد" با داغی خونت گرم شد و "دماوند" به بزرگی ات سرتعظیم فرود آورد؛

چه نشانی دارد این بی نشانی!
دشمنان همه حیلت خود را به کار بستند و تو تمام مرادنگی ات را به میدان آوردی؛

نه نامت را شنیده بودیم؛
نه نازت را کشیده بودیم؛
حال که دانستیم که بودی و چه کردی؛ دلمان آتش گرفت.

دشمنانت چه خوب تو را می شناختند.
از لحظه ای که آسمانی شدی؛ در بوق هایشان دمیدند و جار زدند؛
وای از نفاق و داد از منافق!
روزگار درازی است که زر و زور و تزویر سکه رایج منافقان کوردل است.
این اجنبی ها دیر زمانی است که کینه دیرینه دارند و در پس هر نگاهشان، شمشیری زنگ زده پنهان است.
در آوردگاه، توان رزم ندارند و با نامردی از پشت؛ خنجر می زنند.

تو چه بزرگ‌ بودی و ما نمی دانستیم.؛
تو چه گمنام بودی و ما نمی دانستیم؛
تو چه خوشنام بودی و ما دانستیم؛
"حاج محسن فخری زاده" تویی که نمی شناختمت!
قامت بلندت را در کنار هفده هزار شهید ترور قاب می کنیم و به احترامت می ایستیم و به روح پاک تو و همرزمان شهیدت، سلام و درود می فرستیم.

حمید قربانی جم