کاظمی عراق را به کدام سو می برد؟

اواخر هفته گذشته دولت ترامپ در آخرین اقدامات ضد ایرانی خود تلاش کرد با اضافه کردن دو بند به بودجه2021  سازمان ملل متحد کمیته تحریم‌های این سازمان علیه ایران را در مجمع عمومی احیا کند که  110 کشور جهان با آن مخالفت و ده کشور موافقت کردند و 32 کشور هم رای ممتنع دادند.
هر چند دولت ترامپ در این تلاش ضد ایرانی خود بار دیگر در مجامع بین المللی شکست خورد اما رای ممتنع و دور از انتظار نماینده دولت عراق در سازمان ملل به این تلاش ضد ایرانی در حین تعجب آور بودن نکاتی را در باره دولت مستعجل مصطفی کاظمی روشن کرد. 
مصطفی کاظمی در جریان طرح و برنامه های کودتاگونه امریکا علیه دولت عادل عبدالمهدی به قدرت رسید و مهمترین وظیفه او دو دوران کوتاه نخست وزیری برگزاری انتخابات پارلمانی برای گذار عراق از بحران ساختگی سیاسی در این کشور بود.
مصطفی کاظمی پیش از انتخاب به سمت نخست وزیری ریاست سازمان اطلاعات عراق را به عهده داشت و پس از اقدام تروریستی ارتش امریکا در ترور وبه شهادت رساندن سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس در معرض این اتهام قرار گرفته بود که در باره سردار سلیمانی و همراهان عراقی اش در فرودگاه بغداد به امریکا اطلاعات داده و در این عملیات همدست بوده است.
از این گذشته کاظمی در طول چند ماه گذشته با وجود مصوبه پارلمان عراق مبنی بر اخراج نظامیان اشغالگر امریکایی از این کشور, حرکت مثبتی انجام نداده  وبا تعلل در اجرای این مصوبه موجبات تقویت نظامی امریکا در پایگاه عین الاسد و انتقال سامانه های جدید پاتریوت را به این پایگاه فراهم کرده است.
این در حالی است که کاظمی در حوزه سیاست خارجی نیز با نادیده گرفتن نقش عربستان, امارات و اردن در حملات تروریستی درکشورش, همچون صدام تمایلات ناسیونالیستی از خود نشان داده و سعی کرده است با تضعیف نیروهای مستقل,  وارد محور جدیدی از کشورهای عربی متحد امریکا شود که سیاست های ضد ایرانی آشکاری را دارند.
این تمام ماجرا نیست چرا که در حوزه داخلی نیز کاظمی به جای رسیدگی به مشکلات اقتصادی و آلام مردم عراق که ناشی از اشغالگری امریکاست و مهیا کردن شرایط برای برگزاری انتخابات پارلمانی, عمدتاً با دستورکار‌های امریکایی و چینش مسوولان رسانه ای, نظامی و اطلاعاتی نزدیک به امریکا و همچنین گام برداشتن در مسیر تشکیل حزب سیاسی, سعی کرده است ترکیب پارلمان ضد اشغالگری را برای تثبیت جایگاه خود تغییر دهد.
این در حالی است که در همین راستا کاظمی برای به دست آوردن موافقت ائتلاف کردهای عراقی با ادامه نخست وزیری اش , امتیازات غیر قاتونی به اداره محلی کردستان عراق داده است که در این باره می توان به  زدو بندهای سیاسی او در باره سنجار با خانواده بارزانی اشاره کرد.
تمامی این اقدامات در حالی است که امریکا هیچ اهمیتی به برای حاکمیت عراق قائل نیست و به نظر می رسد در حال حاضر مصطفی کاظمی یکی از مهره های اصلی است که با اقدامات خود در مسیر تضعیف بیشتر حاکمیت عراق و نقض آن از سوی امریکا گام بر می دارد.
رای ممتنع نماینده دولت فعلی عراق به تلاش ضد ایرانی امریکا در سازمان ملل, آن هم در آستانه سالروز ترور سرداران مقاومت توسط امریکا در فرودگاه بغداد و همچنین اخراج ترامپ از کاخ سفید,  حرکتی آشکار از ناپختگی سیاسی کاظمی وسرسپردگی او به امریکا حکایت می کند و بر آیند چنین  اقداماتی فقط می تواند به نقض استقلال عراق و سلطه امریکا بر این کشور و تهدیدی  همیشگی برای ملت عراق منجر شود.
پیش از این هم صدام با شعارهای ناسیونالیستی  و کمک های مالی عربستان وبرخی دیگر از کشورهای عربی و همچنین چراغ سبز امریکا جنگ 8 ساله را به ایران تحمیل کرد و خسارت های جبران ناپذیر به دوملت ایران وعراق وارد نمود. بر این اساس به نظر می رسد مسیری را که کاظمی طی می کند می تواند به سرانجامی چون سرنوشت صدام ختم شود اما  آیا این بار ملت عراق اجازه خواهند داد؟ به ویژه اینکه دوران افول امریکا فرا رسیده و این کشور ناچار است خاورمیانه را ترک نماید اما ایران و عراق با ویژگی های مشترک بسیار برای همیشه همسایه هستند.
احتمالا اگر کاظمی دچار آلزایمر نشده باشد باید به خاطر بیاورد که بغداد در سایه چراغ سبز امریکا در معرض  و اشغال گروه تروریستی داعش بود اما این ایران بود که با وجود خسارت بیش از 1000میلیارد دلاری در جنگ تحمیلی رژیم صدام علیه ایران, به یاری ملت عراق شتافت وبا ارسال تسلیحات و کمک به تشکیل حشدالشعبی , به خلافت داعش پایان داد.

---------------------------------------------------
رضا محمدمراد