امام جواد (ع)؛ تجسم علم الهی و مظهر جود و سخاوت

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز آبادان، بحث از زندگى شخصیت‌هاى بزرگ و برجسته تاریخ، مخصوصا بزرگانى مانند امام جواد (ع)؛ تجسم علم الهی و مظهر جود و سخاوت پیامبران و امامان معصوم (ع) که فاصله بسیارى زیادى با ما دارند، کارى ساده و بدون زحمت نیست، از این رو کشف حقیقت و رسیدن به حقایق ماجراهاى زندگى آنان، با توجه به سختى کار، بسیار مشکل است، خدمت به مردم و رفع نیازهاى آنان در متن زندگى امامان معصوم (‏ع) قرار دارد. امام جواد علیه السلام نیز در این عرصه پیشتاز بود.
حضرت امام محمد تقى (ع) دهم ماه رجب سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود.
امروز میلاد امامی را جشن می‌گیریم که در جود و بخش بسیار والا هستند و تا جایی رسیدند که به ایشان لقب جواد دادند، نهمین پیشواى ما را به خاطر دست بخشنده و گستردگی جود و کرم، «جواد» مى‏ خوانند. امام جواد علیه‌السلام وقتی خبر بیماری کسی را می‌شنید، به عیادتش می‌شتافت و از او دلجویی می‌کرد.
غذای امام جواد علیه السلام همانند جد بزرگوارش امیرمؤمنان علیه السلام خیلی ساده و به دور از تشریفات بود. ایشان همانند فقیران جامعه غذا می‌خورد و با دیگران هم غذا می‌شد. در بسیارى از احادیث آمده است که آن‏ حضرت از آنچه در درون ضمایر مردم مى‏گذشته و یا رویدادهایى که در آینده براى آن‌ها پیش‏ مى‏آمده، مطّلع بوده و از آن‌ها خبر مى‏داده است.
خدمت به مردم و رفع نیازهاى آنان در متن زندگى امامان معصوم ‏علیهم السلام قرار دارد. امام جواد علیه السلام نیز در این عرصه پیشتاز بود، امام جوادعلیه السلام در کمک رسانى به محرومان و درماندگان نهایت تلاش خود را به عمل مى‏آورد و تا حدّ امکان به آنان کمک مى‏‌کرد.
آن بزرگوار می‌فرمود: "ثَلاثٌ یُبَلِّغْنَ بِالْعَبدِ رِضْوانَ اللَّهِ کَثْرَةُ الاسْتِغْفارِ وَ خَفْضُ الْجانِبِ وَ کَثْرَةُ الصَّدَقَةِ" انسان با داشتن سه خصلت پسندیده می‌‏تواند به مقام رضوان و خشنودى الهى برسد: زیاد طلب آمرزش کردن، نرمخوئى و مدارا با مردم و زیاد صدقه دادن.