روز‌های سیاه کرونایی؛ کمی به سلامت دیگران بیندیشیم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ این وضع بی تردید نتیجه تصمیمات چندگانه مسئولان ستاد ملی کرونا از یک سو و بی توجهی برخی از مردم به دستورالعمل‌های بهداشتی و سفر‌ها و دورهمی‌ها از سوی دیگر است.
خبر هم رسید که پارک‌ها و بوستان‌های تهران تا پایان محدودیت‌های کرونایی ده روزه تعطیل خواهند بود و علت این تصمیم هم این است که از تجمع مردم در این مکان‌ها جلوگیری بشود، مردم بیشتر در خانه بمانند تا شاید بتوان امیدوار بود کمی از شدت انتقال بیماری کرونا کاسته شود.
اما متاسفانه برخی نه تنها برای سلامت خود و خانواده شان ارزشی قائل نیستند، که با رفتار‌های خودپسندانه شان سلامت دیگران را نیز به خطر می‌اندازند و آرامش روحی و روانی آن‌ها را سلب می‌کنند.
منطقه دار آباد در شمال تهران این روز‌ها به محلی برای تفرج برخی‌ها تبدیل شده است. ترافیک سنگین در این منطقه و توقف پرشمار خودرو‌ها در خیابان‌های منتهی به مناطق کوهستانی دارآباد این روز‌ها امان را از مردم محله گرفته است به گونه‌ای حتی برای انجام کار‌های ضروری و عبور و مرور در خیابان‌ها به زحمت افتاده اند.
ساکنان این محله با ارسال نماهنگ‌ها و تصاویری می‌گویند پس از اینکه اعلام شد پارک‌ها و بوستان‌ها تعطیل است شاهد حضور پرشمار مردم هستیم که برای کوهنوردی و تفریح به این محله سرازیر شده اند.
آن‌ها می‌گویند دو روز است که زندگی برای شان سخت و دلهره آور شده است.
با هر دستگاهی که فکر کنید تماس گرفتیم از ۱۱۰ گرفته تا ۱۱۹ و ۱۳۷ و ... و غیره. می‌گویند در تماس‌های مکرر با نیروی انتظامی، وزارت بهداشت و شهرداری تهران پاسخ مطئنی نشنیده اند.
ساکنان محله دارآباد علاوه بر اینکه از شلوغی و ازدحام در محله شکایت دارند از بی مسئولیتی عده‌ای از مردم هم ناراضی اند. می‌گویند با آمدن این افراد محله به شدت کثیف و آلوده شده است. از انواع آشغال و پسماند آن گرفته تا ماسک و دستمال کاغذی که در مسیر حرکت افراد به اصطلاح کوه گرد دیده می‌شود.
اما بیش از یکسال است که درگیر بیماری کرونا هستیم و بدون شک همگان از اثرات و ناملایمت‌های این بیماری آگاهند. هزاران نفر جانشان را و بسیاری شغل شان را از دست دادند و اقتصاد کشور لطمه خورده است.
اکنون که در شرایط سخت کرونایی قرار داریم تنها راه نجات همراهی و همکاری همه در جهت کاهش آلام و سختی هاست. پس باید تا می‌توانیم هوای یکدیگر را داشته باشیم نه اینکه نمک بر زخم همدیگر بپاشیم.