جانور عجیبی به نام مارمولک پینوکیو!

 

مارمولک پینوکیو یا آنول شاخ‌دار (Anolis proboscis) نخستین‌بار در سال ۱۹۵۳ میلادی / ۱۳۳۲ خورشیدی، در اکوادور کشف شد. در اواسط دهه ۱۹۶۰/ ۱۳۴۰، دانشمندان رد این جانور عجیب و غریب را گم کردند و چنین تصور شد که این جانور نیز به جمع دیگر گونه‌های منقرض شده سیاره ما پیوسته است.

 

پس از گذشت چند دهه، سر و کله این جانور، دوباره در سال ۲۰۰۵ / ۱۳۸۴ پیدا شد و از آن زمان تاکنون، به‌طور پراکنده و دوره‌ای، دیده شده است.

 

 

 

 

گروه اکوتوریسم Tropical Herping که تمرکز فعالیت‌های آن بر خزندگان و دوزیستان بوده، موفق شده است یکی از آن‌ها را بگیرد و با مغتنم شمردن فرصت، یک روز کامل، رفتار آن را زیر نظر گرفت. این به آن معنا است که ما اکنون تصاویر زیبا و جزییات دقیق‌تری از زندگی یکی از عجیب‌ترین مارمولک‌های روی سیاره زمین در اختیار داریم.

 

 

 

 

دانشمندان، تصور می‌کنند که مارمولک پینوکیو، بومی منطقه‌ای کوچک در اطراف جاده منتهی به شهر میندو اکوادور باشد.

 

میندو، یکی از مشهورترین نقاط گردشگری طبیعی اکوادور است؛ جایی‌که گردشگران می‌توانند شاهد جنگل‌های بارانی نسبتا دست‌نخورده باشند، سوار بر زیپ‌لاینینگ (رفتن با کابل از یک سمت دره به سمت دیگر) شوند و در جستجوی حیوانات عجیب و غریب، مشارکت کنند. میندو، خانه این مارمولک بسیار کمیاب و عجیب چهره است و گردشگران نیز عاشق دیدن چنین جانورانی هستند.

 

 

 

 

گروه Tropical Herping که به‌طور اتفاقی، به یکی از نر‌های این مارمولک برخورد کرد (تنها گونه‌های نر، آن زائده عجیب شاخ‌مانند را روی بینی خود دارند)، آن را گرفت و برنامه‌ای شبانه، جهت دیدن رفتار این جانور ترتیب داد.

 

البته گروه پس از پایان کار، این جانور را دوباره به قلمرو زندگی‌ خود بازگرداند. آنها به دنبال این جانور می‌گشتند، زیرا تنها گونه باقیمانده‌ای بود که تصویر آن را برای کتاب جدید خود، خزندگان و دوزیستان میندو، لازم داشتند.

 

 

 

 

به لطف تلاش‌های این گروه، جزییات تازه‌تری از زندگی این حیوان در دست است. به‌عنوان مثال، اکنون می‌دانیم که شاخ این جانور، انعطاف‌پذیر است یا این جانور، هم در اعماق جنگل بارانی و هم در نواحی حاشیه‌ای نزدیک شهر‌ها، پیدا می‌شود.