ترانزیت روغن کانولا از مرز اینچه برون به بندرامیرآباد

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مرکز مازندران، محمدعلی اصل سعیدی پور با بیان اینکه بندرامیرآباد همچنان خاستگاه اصلی تأمین کنندگان کالا‌های اساسی کشور محسوب و از ظرفیت‌های ویژه پشتیبانی در بخش‌های مختلف حمل و نقل به ویژه ریلی برخوردار است گفت: با توجه به رابطه تنگاتنگ و راهبردی دو منطقه اینچه برون و منطقه ویژه اقتصادی بندر امیرآباد و نیز وجوه مشترک ریلی میان این دو منطقه، در روز‌های گذشته ۱۴ واگن روغن کانولا از یکی از کشور‌های حاشیه دریای خزر به صورت ریل روسی وارد اینچه برون در استان گلستان و پس از تغییر بوژی (محور)، توسط حمل ریلی وارد بندرامیرآباد شد.

مدیرکل بنادر و دریانوردی امیرآباد ظرفیت‌های مخازن ایجاد شده روغن خوراکی با همکاری بخش‌های خصوصی را یکی دیگر از مزیت‌های این منطقه ویژه اقتصادی اعلام که علاوه بر وجود انبار‌ها و سیلو‌های نگهداری کالا‌های اساسی، بندرامیرآباد را به مجموعه کاملی از پذیرش انواع کالا‌ها برای صادرات، واردات و ترانزیت تبدیل کرده است.

سعیدی پور با اشاره به نقش زیرساخت‌های راهبردی موجود در بندرامیرآباد و رونق حمل و نقل ترکیبی در تجارت اینگونه افزود: در ماه‌های گذشته بارها، شاهد حمل و نقل ترکیبی دریایی، جاده‌ای و ریلی برای جابجایی کالا از این بندربوده که نشان از ظرفیت بالای آن در تأمین و تکمیل زنجیره کالا‌های اساسی در کشور دارد.

 

---

روغن کانولا یا کانولا (Canola oil): نوعی روغن گیاهی است که از گونه‌ای از کلزا استخراج و دارای اروسیک اسید پایین است.
دانه کلزا دارای ۲۵ تا ۵۵ درصد روغن، ۱۸ تا ۲۴ درصد پروتئین و ۱۲ تا ۲۰ درصد پوست است.

کانولا (روغن گیاهی به همین نام که در کانادا می‌روید) به عنوان یک روغن خوراکی از کاشت گونه‌های مختلف بذر در زمین‌های ویژه کاشت دانه‌های روغنی تولید و شناخته می‌شود.

استفاده از روغن کانولا امری طبیعی و معمول بوده و زیان یا آسیبی برای سلامت انسان یا احشام (حیوانات) نداشته و همچنین به عنوان مرجعی از بیودیزل (زیست دیزلی) نیز استفاده و کاربُرد دارد.

بوژی: در اصل یک کلمه فرانسوی بوده و در لغت به معنای محور است. بوژی‌ها بر خلاف ظاهر سخت و خشن و خشکی که دارند به راحتی توسط فشار روغن هیدرولیکی بر روی آن‌ها اعمال، کنترل و تعلیق شده و ضربه را جذب می‌کنند.

بوژی درواقع کمر شکنی است با محور‌های بیشتر از حالت نرمال که تعداد محور‌های آن متغیر است. به طوری که هرچه بار سنگین‌تر باشد، برای توزیع نیروی وزنی بهتر، تعداد محور‌ها بیشتر و بالعکس، برای بار‌های سبک‌تر می‌توان از تعداد محور‌های کمتری استفاده کرد.

بوژی‌ها تنها حرکت نمی‌کنند، بلکه یک گروه از متخصصان فنی تا مسئولان و نمایندگان طرح و یا ارگان‌ها حضور داشته و حداقل توسط دو خودرو در جلو و عقب بوژی، اسکورت می‌شوند.

حداکثر سرعت یک بوژی و کشنده آن به همراه محموله کمتر از ۳۰ کیلومتر بر ساعت است.

صنعت بوژی جاده‌ای از سال ۱۹۶۸ میلادی، ۱۳۴۵ هجری شمسی توسط چند شرکت ایرانی وارد کشور شد.

ریل روسی: پیشینه راه‌آهن روسیه به سال ۱۸۳۱ و ایجاد راه‌آهن باز می‌گردد. واگن‌های قطار در این خط آهن به وسیله اسب حرکت می‌کرد.

دومین خط آهن روسیه در ۷ دسامبر ۱۸۳۵ بین دو شهر مسکو و سن پترزبورگ ایجاد شد و در این خط آهن، قطار‌های بخار مورد استفاده قرار می‌گرفت.

سومین خط آهن روسیه، در سال ۱۸۳۹ بین دو شهر و پس از آن به سرعت خطوط راه‌آهن در روسیه کشیده شد. به طوری که تا سال ۱۸۴۵، بیش از ۲ هزارکیلومتر خط آهن در روسیه ایجاد و ۱۰ سال بعد این میزان به ۸ هزارکیلومتر افزایش یافت.
پس از جنگ جهانی اول این شرکت‌ها با هم ادغام و در مجموع راه آهن متعلق به امپراتوری آلمان (دویچه رایش بان) نامیده شدند.

در دوران جنگ جهانی دوم، شرکت کل راه‌آهن روسیه در واقع اداره کل دولتی قطار‌های روسیه در زمان حکومت بود.