نخستین تسبیح با تربت چه کسی ساخته شد؟

به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، حضرت حمزه (ع) عموی بزرگوار پیامبر اسلام (ص) یکی از شخصیت‌های بزرگ اسلام است که در جنگ اُحد به شهادت رسید و پس از شهادت ایشان، پیامبر (ص) بلند گریه کردند و فرمودند: «تاکنون سخت‌تر از این مصیبت بر من وارد نشده است».

حمزه در جنگ‌های متعدد صدر اسلام در کنار پیامبر (ص) بود تا اینکه در جنگ احد در حالی که تعداد مسلمانان بسیار محدود بود، علیه ظلم جنگید و همزمان با پانزدهم شوال به شهادت رسید. شهادت حضرت حمزه (ع) آنقدر برای پیامبر اعظم (ص) سخت بود که فرمودند: «حمزه گریه‌کن ندارد». بعد از این فرمایش پیامبر (ص) در همه مراسم‌های عزاداری مردم اول بر حضرت حمزه (ع) می‌گریستند و بعد بر مرده خود اشک می‌ریختند.
علاوه بر این، پیامبر (ص) به دلیل رشادت‌ها و دلاوری‌های حمزه (ع) در راه اسلام، به ایشان لقب «سیدالشهدا (ع)» دادند. البته لقب سیدالشهدا (ع) را اکنون شیعیان برای امام حسین (ع) به کار می‌برند؛ چرا که در برخی روایات این لقب نخستین بار از سوی جبرائیل برای امام حسین (ع) به کار برده شد و پیامبر (ص) نیز چندین بار این لقب را از فرشتگان درگاه الهی دریافت کرده بود. همچنین در دوران امام صادق (ع) شخصی از ایشان پرسیدند: «با اینکه امام حسین (ع) سیدالشهداء است، چرا به حضرت حمزه سیدالشهداء می‌گویند؟» امام صادق (ع) در پاسخ فرمودند: «حمزه سیدالشهدای تمام مردم، غیر از معصومین است، ولی امام حسین (ع) سیدالشهدای تمام عالم است».
پیامبر اعظم (ص) ارادت خاصی به حضرت حمزه (ع) داشتند و حتی نام حمزه را دوست داشتنی‌ترین نام می‌دانستند و توصیه می‌کردند که این نام یعنی «حمزه» را روی فرزندان خود بگذارید.

پس از پایان جنگ احد، پیامبر اعظم (ص) فردی به نام حارث را فرستاد تا خبری از عمویش حمزه بیاورد. حارث وقتی بالای جنازه حمزه (ع) آمد، پیکر را که دید بسیار متأثر شد و نمی‌توانست این موضوع را به پیامبر (ع) اطلاع دهد. وقتی حارث برای اطلاع از حمزه (ع) دیر کرد، پیامبر (ص) فردی دیگر را فرستاد که در مسیر حارث، پیک رسول الله (ص) را می‌بیند و با یکدیگر خدمت حضرت محمد (ص) می‌رسند و خبر شهادت حضرت حمزه (ع) را می‌دهند. پیامبر (ص) پس از شنیدن خبر شهادت عمویش به محل شهادت می‌رود و وقتی با پیکر مثله حمزه (ع) مواجه می‌شود، در روایات آمده است که ایشان بلند گریستند و فرمودند: «تاکنون سخت‌تر از این مصیبت بر من وارد نشده است». سپس از خداوند برای نعمت شهادت حضرت حمزه (ع) سپاسگزاری و ایشان را کفن کرده و تدفین کردند.
حضرت حمزه (ع) نخستین شهید اُحد بود که پیامبر (ص) بر جنازه‌اش نماز خواندند و بعد سایر شهدا را کنارش قرار می‌دادند و نماز به جا آوردند و نقل شده که ۷۰ بار یا به اندازه تعداد شهدای جنگ احد بر پیکر حمزه (ع) نیز نماز خواندند. پس از آن حضرت با صدای بلند گریست و خطاب به پیکر حمزه (ع) فرمود: یا حمزه! یا عبد رسول الله و اسد ر‌سول الله و ... بعد از این جریان حضرت حمزه (ع) دفن می‌شود که برخی می‌گویند ایشان با خواهرزاده‌اش و برخی می‌گویند جداگانه دفن می‌شود.

بارگاه حضرت حمزه و شهدای احد پیش از تخریب

قبر حضرت حمزه (ع) و سایر شهدای احد در حدود پنج و نيم کیلومتری مسجدالنبی (ص) در شمال مدینه منوره واقع شده است. این مکان محل زیارت رسول خدا و صحابه و خاندان رسول الله است و اکنون یکی از مکان‌های زیارتی در مدینه به شمار می‌رود.
مدینه شناسان می‌گویند که فقط قبر حضرت حمزه و چندتن دیگر شناخته شده بود و باقی چندان شناخته نشده بود. این مکان در گذر زمان مزار و بارگاهی باشکوه ساخته و در سال‌ها چند بار بازسازی شد. اما با تسلط آل سعود بر حجاز، بارگاه و گنبد تخریب شد و اکنون در چهار دیواری واقع شده است. زیارت شهدای احد در سیره مسلمانان و اهل بیت (ع) جایگاه ویژه دارد.

توصیه پیامبر (ص) به زیارت حضرت حمزه (ع)
درست است امروزه امکان ورود به داخل مقبره را ندارند و از بیرون دیوار فاتحه می‌‍ خوانند و حتی خواندن زیارتنامه ممنوع است، اما مسلمانان مقید به زیارت شهدای احد به ویژه حضرت حمزه (ع) هستند. پیامبر (ص) فرمودند: «به زیارت شهدای احد بروید و بر آن‌ها سلام و درود بفرستید. سوگند به کسی که جانم در دست اوست، تا روز قیامت کسی به او سلام نمی‌دهد مگر اینکه ایشان جواب سلام می‌دهد». حتی ایشان فرمودند: «هر کسی به زیارت من بیاید، اما عمویم را زیارت نکند، بر من جفا کرده است». به همین دلیل مسلمانان اهتمام ویژ‌ه‌ای به زیارت حضرت حمزه (ع) در احد دارند.

حضرت زهرا (س) هر هفته دو تا سه بار به زیارت عمو‌ی پیامبر (ص) می‌رفتند و به زیارت ایشان مداومت داشتند و تا زمان رحلت این شیوه را ترک نکردند. حتی تعمیر و اصلاح قبر حمزه را نیز انجام دادند. مطابق برخی از منابع علمای شیعه، حضرت زهرا (س) از خاک مدفن آن حضرت تسبیح درست کرده بودند و بعد هر نماز با آن ذکر می‌گفتند. این سنت و سیره در میان مسلمانان نیز رواج داشته است. حتی زیارت نامه درباره شهدای احد و حضرت حمزه (ع) داریم و بسیاری از جهانگردان که در قرون مختلف به مدینه مشرف شدند، قبر حضرت حمزه (ع) را توصیف کردند و برخی از خلفا در دوره عباسی نیز حرم بزرگ و ضریحی با چوب ساج ساخته بودند و بارگاه زیبایی درست شده بود؛ تا جایی که در مقطعی روز‌های پنج شنبه بسیاری به قبرستان می‌آمدند و به زیارت می‌پرداختند تا اینکه وهابیون آل سعود نه تنها قبر حضرت حمزه (ع)، بلکه بنا‌ها را از قبور محو و همه را ویران کردند؛ تا جایی که حتی گنبد و بارگاه رسول خدا را می‌خواستند با خاک یکسان کنند، اما آنقدر واکنش‌ها پس از تخریب بقیع بالا گرفت که دیگر جرأت نکردند گنبد و بارگاه حضرت محمد (ص) را تخریب کنند.