پوتین:پیشروی ناتو به شرق، تشکیل اروپای بزرگ را از بین برد

به گزارش سرویس بین الملل­­­­­ ­خبرگزاری­ صدا و سیما، رئیس جمهور روسیه با انتشار مقاله‌ای در یک نشریه آلمانی در مورد وخامت اوضاع امنیتی اروپا هشدار داد. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به مناسبت هشتادمین سالگرد حمله آلمان نازی به اتحاد جماهیر شوروی سابق در مقاله‌ای در نشریه «دی سایت» آلمان، دیدگاه خود را درباره تاریخ اروپا و برداشت از یک آینده مشترک (با اروپا) نوشت: هشتاد سال پیش یعنی بیست و دوم ژوئن سال ۱۹۴۱ میلادی، ناسیونال سوسیالیست‌های آلمان، بعد از آن که کل اروپا را به تصرف خود درآوردند به اتحاد جماهیر شوروی (سابق) نیز حمله ور شدند. این برای ملت شوروی، آغازگر یک جنگ بزرگ مربوط به سرزمین پدری و خونبارترین جنگ تاریخ کشور ما به حساب می‌آمد که میلیون‌ها قربانی گرفت و اقتصاد و فرهنگ، بی نهایت از آن متاثر شد. ما به شهامت و استقامت قهرمانان «ارتش سرخ» و کارگرانی مفتخریم که نه تنها از استقلال و کرامت سرزمین پدری اشان دفاع می‌کردند بلکه اروپا و کل جهان را نیز از بردگی رهاندند. بی توجه به تازه‌ترین تلاش‌ها که این فصل از زمان گذشته را بازنویسی کنند، اما حقیقت آن است که سرباز شوروی (سابق) بر خاک آلمان، پانگذارد تا از آلمان‌ها انتقام بگیرد بلکه ماموریت رهایی بزرگ و نجیبانه اش را برآورده کرد. یاد قهرمانان نبرد با نازیسم برای ما مقدس است. ما از متحدان ائتلاف ضد هیتلر، مبارزان (جریان) مقاومت و ضد فاشیست‌های آلمانی که پیروزی مشترک را نزدیکتر آوردند، تشکر می‌کنیم.

وی افزود: برغم وقایع وحشتناک جنگ جهانی (دوم)، ملت‌های اروپا توانستند بر بیگانه ستیزی غلبه و اعتماد و احترام متقابل را بازگردانند. آن‌ها رویه تعامل و همگرایی را برای پایان دادن به تراژدی‌های اروپایی نیمه نخست سده گذشته در پیش گرفتند. مایلم به ویژه به این نکته اشاره کنم که صلح و آشتی تاریخی میان ملت ما و آلمان شرقی و غربی که حالا آلمان متحد شده است، نقش بسیار بزرگی بر شکل دهی به یک چنین اروپایی بازی کرد. لازم به یادآوری است که این صاحبان شرکت‌های آلمانی بودند که در سال‌های پس از جنگ (جهانی دوم)، پیشگام همکاری با کشورمان بودند. سال ۱۹۷۰ میلادی بود که میان اتحاد جماهیر شوروی (سابق) و جمهوری فدرال آلمان در خصوص تحویل بلند مدت گاز (روسیه) به اروپا برای انعقاد یک «معامله قرن» توافق حاصل شد. این توافق در واقع پایه و مبنای یک وابستگی متقابل سازنده بود که به دنبال آن، (اجرای) بسیاری طرح‌های بزرگ همچون «خط لوله گاز نورداستریم» را امکان پذیر می‌کرد. ما امید آن داشتیم که پایان جنگ سرد به معنای پیروزی کل اروپا باشد.

با پیوستن کشورهای اروپایی به ناتو، تمامی امید‌ها به یک قاره عاری از خطوط تفکیکی، نقش بر آب شد

رئیس جمهور روسیه تصریح کرد: به نظر می‌رسید مدت زیادی به طول نمی‌انجامید تا رویای «شارل دوگل» (رئیس جمهور وقت فرانسه) در خصوص برخورداری از یک قاره متحد به حقیقت می‌پیوست که به لحاظ جغرافیایی، آتلانتیک تا منطقه «اورال» و به لحاظ فرهنگی و تمدنی، لیسبون (پرتغال) تا «ولادیوستوک» (شهری در جنوب شرقی روسیه) را دربر می‌گرفت. درست در یک چنین مفهومی که همانا منطق شکل دهی یک اروپای بزرگ با ارزش‌ها و منافع مشترک بود، روسیه تصمیم به گسترش مناسبات خود با اروپایی‌ها گرفت و هم ما و اتحادیه اروپا توانستند در این مسیر به دستاورد‌های بسیاری نایل آیند. اما راه و روش دیگری غالب شد. این بار توسعه و گسترش اتحاد آتلانتیک شمالی مبنای کار قرار گرفت که خود از بقایا و آثار جنگ سرد بود. چون برای مقابله با آن زمان (زمان قبل) درست شده بود. علت اصلی بی اعتمادی فزاینده و متقابل در اروپا به آغاز پیشروی اتحادیه‌های نظامی به سمت شرق بازمی گردد که حاکمیت شوروی به ورود آلمان متحد به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) رضایت داد. موافقت‌های شفاهی آن موقع بر اساس شعار «این (اتحادیه نظامی) بر ما نیست» یا «مرز‌های بلوک به شما نزدیک نخواهند شد» خیلی زود فراموش شد که البته مسبوق به سابق، اتفاق افتادند.

وی اضافه کرد: از سال ۱۹۹۹ میلادی، پنج موج دیگر گسترش ناتو (به سمت شرق) رخ داد. (سپس) چهارده کشور اروپایی دیگر به این اتحاد (نظامی ناتو) پیوستند که از جمله می‌توان از جمهوری‌های سابق شوروی نام برد و به این وسیله، تمامی امید‌ها به یک قاره عاری از خطوط تفکیکی، نقش بر آب شد. اِگون بار، یک سیاستمدار برجسته حزب سوسیال دموکرات آلمان، پیشتر در این خصوص هشدار داده بود. وی در اواسط دهه هشتاد میلادی، بروز یک دگرگونی افراطی در ساختار امنیتی اروپا پس از اتحاد آلمان را پیشنهاد کرده بود که با مشارکت شوروی و آمریکا انجام شود. اما نه شوروی، نه آمریکا و نه اروپا نمی‌خواست چیزی از این پیشنهاد بشنود.