شهید کاوه؛ فرزند کردستان، از جنس اخلاص و شجاعت

شهیدی از خطه خراسان و شهر مقدس مشهد که رزم و جهاد خستگی ناپذیر و توام با ایمان و شجاعت او در کردستان شهر خاص و عام بود.

شهید محمود کاوه در سال ۱۳۴۰ در مشهد در خانواده‌ای مذهبی متولدشد، پدرش از کاسبان متعهد و معتمد محل و اهل مسجد و هیات بود.

علاقه پدر شهید کاوه به مسائل اعتقادی و سیاسی و ارتباطش با مبارزان وقت انقلاب در مشهد و روحانیان مبارزی همچون حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، شهید هاشمی‌نژاد و شهید کامیاب؛ محمود جوان را درمسیر انقلاب قرار داد.

محمود در این شرایط با اتمام مراحل مختلف تحصیلی تا دبیرستان و حوزه و در اوج جوانی و نشاط به فعالیت و مذهبی می‌پرداخت و با اوج گیری جریان‌های انقلابی در محافل درسی مسجد جوادالائمه (ع) و امام حسن مجتبی (ع) که در آن زمان از مراکز تجمع نیرو‌های انقلابی مشهد بود در پای درس حضرت آیت‌الله خامنه‌ای می‌نشست. 

در شجاعت محمود کاوه نوجوان همان بس که آموخته‌های خود را بدون کوچکترین ترسی به سایر هم سن و سالانش منتقل می‌کرد و علاوه بر شرکت در تظاهرات‌های ضد رژیم با شجاعت تمام اعلامیه‌های امام (ره) را پخش می‌کرد.

با پیروزی انقلاب اسلامی به سپاه پاسداران مشهد پیوست و پس از طی آموزش خود به آموزش نظامی برادران سپاه و بسیج پرداخت و پس از آن، به منظور حفاظت از بیت شریف حضرت امام خمینی (ره) به مدت شش ماه به تهران آمد.

پاسدار جوان انقلابی محمود کاوه با شروع جنگ تحمیلی، به همراه تعدادی از نیرو‌های خراسان به جبهه‌های جنوب اعزام شد، اما مدتی بعد به علت نیاز شدیدی که پادگان به مربی داشت، او را برای آماده‌سازی و آموزش نیرو‌ها به مشهد فراخواندند.

با این حال روح بلند محمود تاب ماندن در مشهد و صرف پرداختن به تربیت نیرو را نداشت و بعد از مدتی با رضایت فرماندهان وقت راهی کردستان شد که در آن زمان، با توطئه گروهک‌ها و عناصر ضد انقلاب، دستخوش درگیری و آشوب شده بود.

محمود که به همراه شماری پاسداران برای آزادسازی شهر بوکان وارد کردستان شده بود، به دلیل لیاقت‌ها و مهارت‌هایی که داشت، در همان ابتدا به عنوان فرمانده گروه دوازده نفره انتخاب شد.

 شجاعت او باعث سبب شد پس از مدت کوتاهی، به سمت فرماندهی عملیات سپاه سقز منصوب شود. 

طرح‌ریزی عملیات آزادسازی منطقه مرزی بسطام آزادسازی ۴۵ کیلومتر جاده مرزی طی یک مرحله و در عرض بیست وچهار ساعت شهامت و درایت او را بیش از پیش بر همگان روشن کرد و پس از شهادت سرداران رشید اسلام ناصر کاظمی، محمد گنجی‌زاده و محمد بروجردی، در خرداد ۱۳۶۲ کاوه به فرماندهی تیپ منصوب شد. 

با تاسیس تیپ ویژه شهدا در تیر ۶۲ مأموریت یافت در عملیات برون مرزی والفجر ۲ که در منطقه حاج عمران انجام پذیرفت، شرکت کند. در این عملیات، کاوه با فرماندهی صحیح، اهداف از پیش از جمله ارتفاعات ۲۵۱۹ را با موفقیت به تصرف درآورد.

 همزمان با عملیات والفجر ۴ مأموریت پاکسازی محور سردشت از لوث وجود ضد انقلاب (دموکرات‌ها و منافقین) به تیپ ویژه شهدا واگذار شد و رزمندگان غیور و سلحشور تیپ، ضمن تسلط بر ارتفاعات مرزی کوه سیر، قوری، تالشور روستای اسلام آباد، مرکز رادیویی منافقین و مقر دموکرات‌ها را تصرف کردند.

تیپ ویژه شهدا به فرماندهی محمود کاوه در سال ۶۳ در عملیات بدر همراه با سایر یگان‌های سپاه با دشمن تا دندان مسلح جنگید و در تیرماه ۶۴ در عملیات قادر همراه با یگان‌هایی از ارتش جمهوری اسلامی در جبهه شمالی سیدکان عراق، باعث برهم زدن آرایش نظامی دشمن شد. 

همچنین در منطقه عملیاتی والفجر ۹ که در منطقه چوراته عراق انجام گرفت در انهدام قوای دشمن و آزادسازی بخشی از خاک آنان، نقش مؤثری داشت.

 

وقتی کرد‌ها با پای برهنه برای تشییع «فرزند کردستان» رفتند

 

محمود، تمام وجود خود را وقف انقلاب و خود را فرزند کردستان معرفی کرده بود، روحیه انسان دوستی او به قدری در اطرافیان اثر گذاشته بود که با وجود تبلیغات سوء دشمنان و ایجاد جو مسموم علیه او و یگان تحت امرش، هنگامی که یازدهم شهریور ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۲ سردار شهید شد، مردم مهاباد با پای برهنه در تشیع پیکر پاک و مطهرش بر سر و سینه می‌زدند، اشک می‌ریختند و ضد انقلاب را نفرین می‌کردند.

 روحیه اطاعت‌پذیری و ولایت‌مداری، هوش سرشار، چابکی در عملیات‌ها، مسلح بودن به سلاح تقوا و اخلاق حسنه، شجاعت و بی‌باکی، ساده زیستی و صمیمیت با نیرو‌ها از ویژگی‌های شخصیتی شهید محمود کاوه بود.

محمود با اینکه در مقابله با ضد انقلاب، سازش ناپذیر، جسور و با شهامت بود، در همان حال با بسیجی هایش برخوردی بسیار متواضعانه و توأم با صفا و صمیمیت داشت و تواضع او باعث شده بود محبوبیت خاصی در بین نیرو‌ها داشته باشد، تا آنجا که بر قلب نیرو‌های بسیجی و سپاهی فرماندهی می‌کرد و به عبارتی او مصداق بارز تلفیق «محبت» و «قاطعیت» در امر فرماندهی نظامی بود.

سرانجام روح بلند شهیدمحمود کاوه بعد از سال‌ها مجاهدت و تلاش خستگی نا پذیر دردهم شهریور ۶۵ در ۲۵ سالگی در حاج عمران به ملکوت اعلا پیوست و شربت شهادت نوشید. 

مثل همین روز‌ها پیکرش را که به مشهد آوردند، محرم بود، جمعیت زیادی برای تشییع او آمدند. خیابان‌ها مملو از آدم‌هایی بود که آمده بودند با سردار خداحافظی کنند، ازدحام به گونه‌ای بود که مراسم تشییع جنازه شهید محمود کاوه ۶ ساعت طول کشید.

 

شهید کاوه در بخشی از وصیتنامه اش می‌نویسید:

 

دشمن باید بداند و این تجربه را کسب کرده باشد هر توطئه‌ای را که علیه انقلاب طرح‌ریزی کند، امت بیدار و آگاه با پیروی از رهبر عزیز، آن را خنثی خواهد کرد. آینده جنگ هم کاملاً روشن است که پیروزی نصیب رزمندگان اسلام خواهد شد و هیچگاه ما نخواهیم گذاشت که خون شهیدانمان هدر رود.

اگر امروز به انقلاب ما خدشه وارد شود بدانید که به مسلمانهای جهان‌خدشه وارد شده است و اگر به انقلاب ما رونق داده شود آن‌ها پیروز شده‌اند. 

مادر شهید نقل کرده است که اسمش برای مکه درآمده بود، اما نمی‌رفت، مادرش دوست داشت محمودش حاجی بشه.

پرسید: خب مادر چرا نمی‌روی؟ گفت: اگر من برم و برگردم ببینم توی همین مدت ضد انقلاب حمله کرده، یک عده را کشته، یه جا‌هایی را گرفته، که نبودن من باعث این‌ها شده است، چی دارم جواب بدم؟ جواب خون این بچه‌ها رو کی میده؟

مقام معظم رهبری درباره شهید کاوه جمله جالبی دارند و می‌فرمایند:حقیقتا با همه دل عرض می‌کنم جای این شهید عزیزمان خالی است. شهید محمود کاوه و همه شهدا، چه سرداران و چه بقیه برادرانی که به شهادت رسیده اند؛ اما خوب بعضی‌ها را انسان از نزدیک می‌شناسد، فضایل آن‌ها را می‌داند، ارزش‌هایی را که گاهی در یک انسان، در یک جوان جمع شده از نزدیک لمس می‌کند و‌ای عزیزان محمود کاوه از این قبیل بود. در او ارزشهائی بود که برای یک جوان مسلمان ایده آل بود... فراموش نمی‌کنم همین شهید محمود کاوه بچه‌ای بود، پدرش دستش را می‌گرفت، او را به مسجدی که من آن جا صحبت می‌کردم و تفسیر می‌گفتم، می‌آورد، جوان‌ها پرواز کردند و ما ماندیم (گریه رهبر و حضار) بچه‌ها بزرگ شده اند. قدر آن‌ها را بدانیم. کم سعادتی ماست، ما که به اصطلاح پیشکسوت آن‌ها بودیم ماندیم.

پیکر پاک و مطهر شهید کاوه پس از تشییع بر دستان مردم قدرشناس کردستان و مشهد در گلزار شهدای بهشت رضا (ع) مشهد به خاک سپرده شد. 

یادداشت:

علی محقق خبرنگار خبرگزاری صداوسیما.