۱۷ شهریور؛ از جمعه سیاه تا ایران قوی

۱۷ شهریور یادآور حضور میلیونی و مسالمت‌آمیز مردم در میدان ژاله وقت و در مقابل، برخورد خشن و دژخیمانه رژیم ستم شاهی است که با مردم صورت گرفت و آن‌ها را به خاک و خون کشید.
در آن روز در کنار آن جنایت‌ها وقتی بانوان متوجه شدند احتمال تیراندازی وجود دارد خود را به جلوی صف‌ها کشیدند تا شاید به دلیل حضور آن‌ها این اتفاق نیفتد و رژیم حیا کند و از کشتار مردم صرف نظر کند، اما طاغوتیان که برای مردم حرمتی قائل نیستند.
رژیم خونخوار، زنان را هم به شهادت رساند و اولین شهدای ما زنان قهرمانی بودند که برای حراست از ارزش‌های انقلاب اسلامی به خون غلطیدند تا در ادامه در دوره دفاع مقدس هم به نقس آفرینی خود ادامه دهند.
هفدهم شهریور سال ۱۳۵۷ را می‌توان نخستین و موثرترین عامل پیروزی انقلاب قلمداد کرد روزی که مردم با حضور در میدان ژاله سابق در تهران خواستار تغییر حکومت شدند.
۱۷ شهریور یا جمعه سیاه برگی تلخ از تاریخ در تقویم ایران است و البته نقطه عطفی برای تغییر حکومت شاهنشانی به حساب می‌آمد.
میدان ژاله محل تقابل ارتش شاهنشاهی با انقلابیون بود. نظامیان طاغوت با هدف رعب و وحشت دست به کشتار ده‌ها نفر از مردم زند تا به خیال خودشان سدی محکم مقابل انقلاب باشند. مردم در تظاهرات این روز با شعار "مرگ بر شاه" و "درود بر خمینی" به خیابان آمده بودند. آن‌ها می‌خواستند با سر دادن شعار "نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی ” فریاد آزادی خود را به گوش همه مردم جهان برسانند.
این سرکوب خونین نقطه عطفی برای جمع شدن دودمان سلطنت طلبان شد، زیرا به هر شکلی از مصالحه میان انقلابیون و سلطنت طلبان پایان داد و شیب سقوط حکومت پهلوی بیشتر شد.
در حقیقت جمعه سیاه راه مخالفان و مبارزان را برای همیشه از حکومت جدا کرد و نقطه پایانی برای هر شکلی از آشتی میان حاکمیت و مردم شد.
این کشتار خونین نه تنها منجر به تحریک احساسات مردمی در مخالفت با شاه شد بلکه از سیاست‌های دوگانه آمریکا در قبال ایران پرده برداشت.
این اتفاق با واکنش‌های بسیاری همراه شد؛ در روز ۱۸ شهریور، حضرات آیات سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، سید محمدرضا گلپایگانی و امام خمینی (ره) در واکنش به این کشتار خونین بیانیه‌هایی را منتشر و عمل جنایت آمیز دولت پهلوی را محکوم کردند. به دنبال آن، مردم و بازاریان در شهر‌های مختلف اعتصاب کردند. کارگران پالایشگاه نفت تهران هم در اعتراض به این عمل دست به اعتصاب زدند.
جالب اینکه پس از وقوع فاجعه ۱۷ شهریور، خبر حمایت کارتر از شاه ایران در رسانه‌ها منتشر شد. رئیس جمهوری که در سیاست‌های خود تا پیش از این اتفاق؛ خود را حامی حقوق بشر معرفی می‌کرد!
اما جنایت دشمنان نظام بر ضد ملت ایران تمام نشده است و همچنان ادامه دارد. تحریم‌های ظالمانه گوشه‌ای از این رفتار‌های خصمانه است.
حمایت از حقوق بشر آمریکایی را می‌توان در سیاست‌هایی که بیش از ۴۰ سال در مقاطع مختلف تاریخی در قبال مردم ایران به شکل‌های مختلفی تکرار می‌شود؛ به خوبی مشاهده کرد. از حضور پر رنگ این کشور در کنار مخالفان نظام اسلامی برای ایجاد فتنه و آشوب تا اعمال فشار و تحریم کامل ایران تنها بخشی از ادعای دوستی آمریکایی‌ها با مردم ایران اسلامی بوده است.
این شکل از دوستی بار هم با جلوگیری از ورود دارو‌های حیاتی به کشور و ممانعت در خرید واکسن در زمان شیوع بیماری کرونا هم تکرار شد. خط مشی‌ای که گویا برای آن هیچ نقطه پایانی نیست.
به هرحال ایام الله یادآور روز‌های مجازات دشمن و روشن شدن مسیر هدایت و چراغ هدایت است. در تاریخ انقلاب ما ۱۷ شهریور نیز ایام الله است که باید هویت آن را شناخت و ذکر کرد.
۱۷ شهریور نقاب چهره سفاک رژیم پهلوی را کنار زد و آتش انقلاب اسلامی گسترده و حرکت انقلاب شتاب گرفت. در جمعه خونین از برکت خون شهدای مظلوم نهال انقلاب تنومند شد و به پیروزی رسید و امروز در ۱۷ شهریور ۱۴۰۰ "ایران قوی" می‌تواند از تمامیت خود در جهان دفاع و صیانت کند.
خوشبختانه انقلاب اسلامی در مسیر خود حرکت می‌کند و دشمنان در مقابل ملت ایران دوام نخواهند آورد.
همیشه باید این صحنه‌ها را مقابل چشمان خود داشته باشیم که چه خون‌هایی برای پاسداست این ارزش‌ها ریخته شده است.
خدایا چنان کن سرانجام کار که شرمنده شهدا نباشیم و ما را در مسیر حمایت از آرمان‌های امام و شهدا موید و منصور بدار.
فرزانه آذرفام
خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما.