هشتم مهر روز بزرگداشت مولانا گرامی باد

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز سیستان و بلوچستان،  جلال الدین محمد بن بهاء الدین محمد، معروف به مولانا، مولوی، در سال ۶۰۴ ق در بلخ یکی از شهر‌های ایران در آن دوران به دنیا آمد.

در کودکی با پدرش بهاءالدین محمد معروف به بهاء ولد، مقارن حمله مغول به آسیای صغیر (ترکیه امروزی) رفت و با خاندانش در قونیه مستقر شد.

مولانا پس از فراگیری علوم از پدر و دیگر استادان قونیه و شام به تدریس پرداخت.

وی بعد‌ها با عارفی بزرگ به نام شمس الدین محمد تبریزی در قونیه ملاقات کرد و از نَفَسِ گرم او چنان به تاب و تب افتاد که دیگر تا دم واپسین، سردی نیافت و هیچ‏گاه از ارشاد سالکان و افاضه حقایق الهیه باز نایستاد.

از این دوره پرشور که سی سال از پایان حیات مولوی را شامل می ‏شود، آثار بی ‏نظیری از این استاد بزرگ به وجود آمد.

در مثنوی معنوی که آن را به ‏حق باید یکی از بهترین نتایج اندیشه و ذوق فرزندانِ آدم و چراغ فروزانِ راه عرفان دانست، مولانا، مسائل مهم عرفانی، دینی و اخلاقی را مطرح کرده و هنگام توضیح، به بیان آیات و احادیث و امثال مبادرت می‏ جوید.
غیر از مثنوی، غزل ‏های مولانا به منزله دریای جوشانی از عواطفِ حاد و اندیشه ‏های بلند شاعر است که با نشیب و فراز همراه است.

همچنین کتبِ فیه ما فیه، مکاتیب و مجالس سبعه از جمله آثار منثور مولانا است.

مولانا جلال الدین رومی، سرانجام در سال ۶۷۲ ق در ۶۸ سالگی به وصال معبود شتافت و در قونیه به خاک سپرده شد.

مزار او در ترکیه، زیارتگاه دوستداران ادب پارسی و عرفان اسلامی است.