بدون تعارف با مرد موفق این روز‌های کشتی ایران

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، تیم ملی کشتی آزاد ایران چند رزو قبل موفق شد در مسابقات قهرمانی جهان نروژ با کسب ۷ مدال روی سکوی سومی جهان قرار بگیرد که در این زمینه نقش پژمان درستکار سرمربی تیم ملی که دو ماه است هدایت این تیم را بر عهده گرفته نقش بسیار مهم و تاثیرگذاری بود.

برنامه بدون تعارف بلافاصله پس از بازگشت تیم ملی به ایران با حضور در منزل پژمان درستکار پای صحبت‌های او نشست که متن آن به شرح زیر است:

 

 

مهمان: سلامت باشید علی آقای عزیز خیلی خوش آمدید من این پیروزی شیرین را به تمام مردم خوب کشورم تبریک عرض می‌کنم و امیدوارمت که از این بچه‌های دلاور کشتی و از من سرباز کمترین این هدیه ناقابل را قبول کرده باشند.

 

مهمان: من ۴۵ سال سن دارم.

 

مهمان: من بچه تهران و منطقه یازده هستم.

 

 

مهمان: من از زمانی که چشم باز کردم روی تشک‌های کشتی بودم و در مسابقات المپیک و جهانی کشتی گرفتم قهرمان آسیا شدم و قهرمان دانشجویان جهان شدم از سال ۸۵ هم کار مربیگری را شروع کردم.

 

مهمان: بله

 

مهمان: سر نخواستنمان دعوا بوده!

 

مهمان: بله در کشتی یک مثالی است که دنیا می‌گن آمریکایی‌ها به لحاظ آمادگی جسمانی و نفس از همه دنیا سرآمد هستند این بار اتفاقی که افتاد از لحاظ نفس جلوی بچه‌ها ما کم آوردن و این برای ما من خیلی مهم بود که بچه‌های من اینقدر بشاش و قبراق با آمادگی جسمانی بالا حتی قوی‌ترین بدن‌های دنیا به لحاظ جسمانی زمین گیر کردند. 

 

مهمان: کشتی حسن با تیلور بغض تو گلویه ایرانی‌ها شده بود یعنی هر کس من رو میدید یا هر کی مثلاً پیام میداد می‌گفت یک کاری بکن حسن تیلور را ببرد.

 

مهمان: ما تیلور را ۴۰- ۴۵ روز بود آنالیز دقیق درباره اش داشتیم.

 

مهمان: گفتم دیدی بهت گفتم، چون ۴۰ روز هر روز بهش می‌گفتم هر روز که می‌اومد سر تمرین من بهش می‌گفتم تو این رو می‌بری مطمئن باش وقتی که تموم شد گفتم بهت گفته بودم که می‌بردش.

 

مهمان: من میگم کسی که با خدا معامله کرده باشد دنبال پاداش نیست پاداش مان را خدا بدهد کافی است.

 

مهمان: من فعلا قراردادی با فدارسیون ندارم.

 

مهمان: اینجوری راحت‌تر و بهتر هستش.

 

 

 

 

مهمان: بگذریم علی آقا

 

 مهمان: من نمیدونم مربی فوتبال چقدر دریافتی دارد.

 

مهمان: نه بابا اصلا این حرف‌ها نیست در کشتی

 

مهمان: بله

 

مهمان: هنوز نگرفتم 

 

مهمان: نه 

 

مهمان: شنیده بودم به سرمربی‌ها ۶ - ۷ میلیون میدهند

 

مهمان: هیچ شرطی ندارم افتخار است که برای کشتی کشورم کار می‌کنم. 

 

مهمان: نه بابا خدا نکنه خدا بدش میاد.

 

مهمان: علی آقای من نمی‌خواستم بیام برای مربیگری با تیم ملی باز هم عرض می‌کنم افتخار هست برای من کمترین که سینه خیز بیام با توجه به شرایطی که حاکم بود قرار نبود که من بیام. شرایطی که حاکم بود می‌گفتند رفیق بازی و از این مسائل‌ها مطرح می‌کردن من نمی‌خواستم بیام یک روزی آقای دبیر و آقای سوریان تماس گرفتند به من گفتند اگر فکر می‌کنی کاری را می‌توانی بکنی برای تیم ملی و نکنی داری خیانت می‌کنی یک حرفی زدن ما را آچمازمون کردن من اومدم و تایمی که قرار بود بیام قرار نبود بیام آقای ابوالفضل که گفتید ما در ۴۰ روز ۴۵ روز که اردو بود سیکل هر روز قبل تمرین ما بوده به خاطر اینکه من حکم سرمربیگری تیم ملی را شب تاسوعا گرفتم اصلا قرار نبود این اتفاق بیافتد، ولی شب تاسوعا اتفاق افتاد و گفتم حتماً یک حکمتی در این اتفاق هست

 

مهمان: من احساس می‌کردم حالا اتفاقاتی که اون آقا رقم زد فکر می‌کردم نیت خیری نداشت و من نگذاشتم این اتفاق بیافتد کسی که به نظر من و کسانی که دو سال و خرده‌ای دنبال تحریم ورزش ایران هستند دنبال این هستند که این بچه‌ها و این جوان‌ها افتخار کسب نکنند و دنبال این هستند که این بچه‌ها دیده نشن این بچه‌ها نرن پرچم کشورمان را بالا ببرند و افتخار بدست بیاورند خوب چطور شد یعنی الان دلسوز حسن یزدانی بودن دلسوز کشتی بودند! و من احساس می‌کنم نیت غیر از این داشتند نیت شان ثواب نیست.

 

مهمان: وقتی که چیزی اعتقاد باشد ما در این مملکت جوان هایمان می‌روند در راه کشورشان جان شان را می‌دهد حالا دو تا هم فش به ما بدهند اتفاقی نمی‌افتد مشکلی نیست که بحث سر یه چیز‌های اعتقاد است.

 

مهمان: من یک پسر دارم.

 

مهمان: ۱۳ سالش است

 

مهمان: بسکتبال را بیشتر دوست دارد.

 

مهمان: هیچ افتخاری بزرگتر از این نیست که به جوان‌های خودمان خدمت کنیم و نه حقیقتاً نه قبول نمی‌کنم.

 

مهمان: ان شاءالله محمد آقا هم تیمش قهرمان جهان بشه و ما افتخار کنیم و سینه مان را بیشتر بدیم جلو بدیم