عقاب طلایی پارک ملی گلستان

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز گلستان، پارک ملی  گلستان علاوه بر حیوانات زیستگاه بسیاری از پرندگان بومی و مهاجر است.

تاکنون ۱۵۰گونه پرنده در پارک ملی گلستان شناسایی شده است.

عقاب طلایی، عقاب شاهی، بالابان، شاهین و هما از پرندگان در خطر انقراض پارک محسوب می شوند که از گونه های فوق هما و عقاب طلایی ساکن پارک بوده و در آن آشیانه سازی و جوجه آوری دارند.

عقاب طلایی پرنده‌ای شکاری است که جزء گونه‌های در معرض خطر انقراض ایران قرار دارد.

این پرنده ۷۵ تا ۸۸ سانتی متر طول دارد.

توانایی پروازش در حد بالایی است و بال زنی‌های متفاوتی دارد.

دم نسبتاً بلند و مستطیل شکل و پس سر به رنگ مسی طلایی است که دلیل نامگذاری این پرنده است، پرنده نابالغ به رنگ قهوه‌ای تیره و پر‌های پس سر به رنگ زرد مسی با قاعده سفید بی رنگ است ،شاهپر‌های اولیه و ثانویه و دم سفید چرکی است که نوار تیره و پهنی در انتها دارد و با افزایش سن، از سفیدی آن کاسته می‌شود.

تنوع رنگ پر و بال در پرنده نابالغ ممکن است موجب اشتباه آن با شاه باز و عقاب خالدار بزرگ یا عقاب خالدار کوچک شود، ماده این پرنده از نر آن بزرگتر است و جز این تفاوتی ندارند.
این پرنده در کوهستان‌های کم گیاه و خشک، جنگل‌های کوهستانی و صخره‌های ساحلی به سر برده و مناطق صخره‌ای و چشم انداز‌های فراخ را به زمین‌های هموار و مناطق جنگلی ترجیح می‌دهد و روی درختان بلند یا لبه پرتگاه‌ها آشیانه می‌سازد.
این پرنده روزانه به طور متوسط حدود ۳۰۰ گرم گوشت می‌خورد و به طور عمده از پستانداران تغذیه می‌کند و پرندگان انتخاب دوم آنهاست.
عقاب طلایی بومی پارک ملی گلستان بوده و در آن آشیانه سازی و جوجه آوری دارد. از انواع دیگر عقاب‌ها که در پارک مشاهده شده است می‌توان به عقاب جنگلی، عقاب تالابی، عقاب صحرایی و عقاب شاهی اشاره کرد.
پارک ملی گلستان با وسعت ۹۱۸۹۵ هکتار در شرق استان گلستان واقع شده است و بین سه استان گلستان، خراسان شمالی و سمنان قرار دارد و مدیریت آن با استان گلستان است.

غنای گونه‌ای و زیستی آن بالا است به طوری که بیش از یک هشتم گونه‌های گیاهی، یک سوم گونه‌های پستانداران و یک سوم گونه‌های پرندگان ایران را در خود جای داده است.

تصاویر تغذیه عقاب طلایی از آهوی مرده.