روایتی از ایثار و جانفشانی خلبان شهید غلامرضا چاغروند

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز ایلام؛ غلامرضا چاغروند سال ۱۳۵۳ در هوانیروز استخدام شد و پس از گذراندن دوره­‌های (نظامی – زبان انگلیسی – پرواز بالگرد) در تهران و پایگاه مرکز آموزش اصفهان، با درجه ستوان سومی و پرواز با «بالگرد ۲۱۴» به پایگاه هوانیروز کرمانشاه منتقل شد.

خلبان چاغروند نیز همانند دیگر نیرو‌های هوا نیروز با آغاز جنگ تحمیلی ، به جبهه­‌های جنگ غرب و جنوب شتافت و جان‌فشان پرواز کرد آخرین ماموریت این خلبان جسور و با ایمان هوانیروز در بعد از ظهر ۱۲ مهر ۱۳۵۹ بود در آن روز، چاغروند و کمک خلبان ستوان یار حسین مصری و «کروچیف (مهندس پرواز)» گروهبان ‌یکم عادل موسوی عازم ماموریتی از کرمانشاه به ایلام و دهلران می­‌شوند.

آن‌ها پس از انجام مأموریت در دهلران با سوار کردن ۷ نفر نظامی (ستوانیار حشمت­‌اله شایان ، ستوانیار آزادی ، استوار خانی­‌آبادی ، گروهبان درویشی ، گروهبان اقبالی ، گروهبان نجفی و کارمند عطایی) عازم بازگشت می­‌شوند در مسیر زمانی که به منطقه­‌ای با نام دهات جالیز (بین موسیان و دشت عباس قرار دارد)، می­‌رسند، بالگرد آنان مورد اصابت گلوله دشمن قرار می­‌گیرد و ضمن آسیب رسیدن به بالگرد، کمک خلبان نیز مجروح می­‌شود.

خلبان چاغروند که بر اثر آسیب دیدگی بالگرد قادر به پرواز نبوده ، برای سالم ماندن سرنشینان اقدام به فرود اجباری در بین نیرو‌های دشمن می­‌کند.

دشمن با اسارت بالگرد و سرنشینان یک مصاحبه رادیویی برای خوراک تبلیغاتی در همان محل تدارک می‌بیند ، اما خلبان چاغروند در مقابل خواسته آن‌ها مبنی بر اسائه به ساحت امام و مسئولان ، مقاومت می‌کند به همین خاطر همان جا او را شهید و دفن می­‌کنند.

باز نگشتن بالگرد به پایگاه کرمانشاه تا مدتی در هاله ابهام می­‌ماند تا اینکه مصاحبه چند نفر از سرنشینان بالگرد از رادیو عراق شنود می­‌شود.

اقوام خلبان چاغروند با اطلاع از این شنود به کمیته هلال احمر مراجعه و خواهان وضعیت او می­‌شوند که مسئولین از نبودن نام او در اسرا خبر می­‌دهند.

آن‌ها این پیگیری را ادامه داده و از طریق نامه­‌نگاری عادل موسوی با خانواده­‌اش پی به شهادت خلبان چاغروند می­‌برند.