شفاعت گناهکاران مهریه دردانه عالم

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز آبادان، یکی از القاب حضرت فاطمه (س) «مبارکه» به معنی با برکت بودن ایشان و ریشه آن از قرآن کریم است و در دوران مختلف زندگی این حضرت شاهد این برکت بودیم.
حضرت فاطمه (س) در دوران پر برکت زندگی خود در خدمت پدرشان بود و لقب ام ابی‌ها گرفت که این موضوع نشان می‌دهد چقدر با پدر بزرگوارش ارتباط عاطفی برقرار کرده و مایه آرامش و امید پیامبر اکرم (ص) بود.
ایشان پس از ازدواج نیز همسری نمونه برای امیرالمومنین (ع) و مادری مهربان و نمونه برای فرزندانش بود.

حضرت فاطمه (س) در زمینه تدوین معارف برای قرار گرفتن جامعه در مسیر صحیح معرفتی نیز تلاش کرد.
درباره ماجرای ازدواج حضرت روایات فراوانی آورده شده است، اما آنچه مورد توجه است
حضرت دو نوع مهریه داشته است: یک مهریه مادی که الگوی مردمان باشد و یک مهریه معنوی که خود حضرت فاطمه (س) آن را از خدا تقاضا فرمود. مشخص کردن میزان مهریه، از شرایط عقد در اسلام است. حضرت محمد (ص) که نخستین مجری دستورات اسلام بود، در پیوند دخترش با حضرت علی (ع)، از داماد آینده خود پرسید: آیا برای این ازدواج اندوخته‌ای داری؟ علی (ع) پاسخ داد: شما از وضعیت من به خوبی آگاهید. تمام دارایی من شمشیر، زره و شتر آبکشم است. پیامبر (ص) فرمود: شمشیرت را برای جهاد در راه خدا نیاز داری؛ شتر هم برای انجام کار‌های روزمره و امرار معاش می‌خواهی؛ ولی این زره (پیراهن جنگی) را بفروش و پولش را برایم بیاور. علی (ع) زره را به پانصد درهم فروخت و پول را به عنوان مهریه همسرش نزد پیامبر آورد تا برای ازدواجشان هزینه کند. بدین ترتیب مهریه برترین بانوی دنیا تعیین شد و پیام مهرآفرین آن برای همه دختران مسلمان باقی ماند. این مبلغ به عنوان سنت قرار گرفت و هر یک از اهل بیت (ع) میزان مهریه همسران خود را همین مقدار مشخص می‌کردند.

در برخی روایات، آب و ثلث بهشت به عنوان مهریه حضرت زهرا (س) بیان شده است که مهریه به معنای اصطلاحی و معروف نیست، بلکه مهریه معنوی است. مهریه متداول را شوهر باید از مال خود به همسرش بدهد، اما آب فرات و بهشت، ملک امام علی (ع) نبود تا به حضرت زهرا (س) بدهد. امام باقر (ع) می‌فرمایند: چهار نهر فرات، نیل، نهروان و بلخ در روی زمین برای حضرت زهرا (س) قرار داده شده است.
همچنین در حدیث دیگر آمده است: امام باقر (ع) فرمودند: مهریه حضرت زهرا (س) در آسمان یک پنجم دنیا و ثلث بهشت و چهار رود از رود‌های دنیاست؛ و در زمین هم پانصد درهم مهریه داشت؛ بنابراین معنی «آب مهریه زهرا (س) است»، عبارت از، آب رود‌هایی است که خداوند متعال آن‌ها را به عنوان مهریه در روی زمین برای آن حضرت قرار داد و، چون این چهار رود آب‌های زیادی ذخیره دارند، بدین لحاظ تعبیر به «آب مهریه زهرا (س) است» می‌شود.

در منابع رحمانی، احادیثی است که آب فرات را مهریه حضرت زهرا (س) معرفی می‌کند؛ چنانکه براساس روایت جابر جعفی از امام باقر (ع)، خداوند فرمود: فاطمه (س) را در زمین، چهار رودخانه است که یکی از آن‌ها فرات است. (سه نهر دیگر نیل، دجله و رود بلخ هستند).
در روایتی می‌خوانیم که حضرت زهرا (س) از پدر تقاضا کرد که آن حضرت از خدا بخواهند تا مهریه اش را شفاعت از مسلمانان گناهکار قرار دهد. این خواسته حضرت مستجاب شد و فاطمه (س) شفیع و واسطه بخشش گناهکاران شد.
برای حضرت فاطمه (س) نیز همانند دیگر زنان، مهری از جانب همسرش حضرت علی (ع) در نظر گرفته شد. اما عظمت و بزرگواری این بانو سبب شد خداوند متعال نیز برای ایشان مهری قرار دهد و خود عهده‌دار پرداختش شود تا علاقه و محبت خود را نسبت به این یگانه دردانه عالم هستی به اهل عالم بفهماند. از این رو یک پنجم یا یک چهارم دنیا و یک سوم از بهشت را مهر و صداق ایشان قرار داده است.
حضرت فاطمه زهرا (س) یکی از چهار بانوی برتر عالم است که در شأن و منزلتش آیات و روایات فراوانی واردشده است. نمونه آیاتی که درشان و منزلت این بانوی بزرگوار نازل شده است: سوره کوثر، آیه تطهیر، آیه مباهله، آیه و یطعمون الطعام، و آیات دیگر.
اما از مهم‌ترین احادیثی که در شأن این بانوی بی‌نظیر و نمونه و اسوه زنان جهان وارد شده است «حدیث کساء» است.
فاطمه همه شیعیان و دوستان آن‌ها را شفاعت می‌کند. امام باقر (ع) فرمود: در روز قیامت منادی که جبرئیل است ندا می‌دهد، فاطمه (س) دختر محمد (ص) کجاست؟ آن‌گاه فاطمه زهرا (س) بر پای می‌خیزد و خدای تبارک‌وتعالی می‌فرماید:‌ای اهل جمع و محشر! کرامت و بزرگواری امروز از آن کیست؟ محمد و علی و حسن و حسین (ع) عرض می‌کنند برای خدای واحد قهار است.
آن‌گاه خدای تعالی می‌فرماید:‌ای اهل جمع و صحرای محشر! من امروز کرامت و بزرگی را برای محمد و علی، فاطمه و حسن و حسین (ع) قرار دادم.‌ای اهل جمع و محشر! سر‌ها را پائین افکنده و چشم‌ها را ببندید، این فاطمه (س) است که به‌سوی بهشت می‌رود.
آن‌گاه جبرئیل شتری از شتران بهشت می‌آورد درحالی‌که دو طرفش را دیباج آویزان کرده‌اند و مهار آن از لوءلوء درخشان است. پس جلوی پای حضرت زانو می‌زند و حضرت صدیقه طاهره (س) بر آن سوار می‌شوند و خدای متعال صد هزار فرشته در طرف راست و صد هزار فرشته را در سمت چپ وی می‌فرستد و صد هزار فرشته را مأمور می‌کند تا حضرت فاطمه را روی بال‌های خود سوار کنند و حمل نمایند تا ایشان را به در بهشت برسانند. وقتی به در بهشت می‌رسند، حضرت فاطمه می‌ایستد. خدای تعالی می‌فرماید:‌ای فاطمه!‌ای دخت حبیب من! چرا توقف کردی و حال‌آنکه من می‌خواهم تو به بهشت بروی!
حضرت فاطمه (س) عرضه می‌دارد: پروردگارا! دوست دارم که ارزش و قدر و قیمت من در مثل چنین روزی شناخته شود. پروردگار می‌فرماید:‌ای دختر حبیب من برگرد و بنگر، هر کس در قلبش محبت تو و یا محبت یکی از فرزندان تو باشد دستش را بگیر و او را داخل بهشت کن؛ و بدان شفاعت امت اسلام مهریه‌ای است که دردانه عالم از پروردگارش طلب کرده است.