پخش زنده
امروز: -
روایت عملیات والفجر ۸ از دید بچه‌های مسجد جزایری
شرح فریب دشمن بعثی عراق با دکل‌های دیده‌بانی در کتاب «دِین» آمده است این کتاب به کوشش علی مسرتی نوشته شده و برگرفته از خاطرات گردآوری شده بچه‌های مسجد جزایری اهواز است . به مناسبت نزدیک شدن به عملیات والفجر ۸ برشی از آن را می خوانیم . مسرتی با بیان خاطره‌ای از عملیات والفجر ۸ به بیان چگونگی استتار دکل‌های دیده‌بانی از نیروهای بعثی عراق می پردازد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از دفاع‌پرس، عملیات والفجر ۸ حاصل شش ماه مطالعه درمورد جزر و مد رودخانه اروند و برنامه‌ریزی برای عبور نیروهای ایرانی از آن رودخانه با هدف غافلگیری نیروهای متجاوز بعثی بود. این عملیات آبی، خاکی، تهاجمی ساعت ۲۲:۱۰ روز ۲۰ بهمن ۱۳۶۴ از محل خسروآباد (روستایی در کرانه اروندرود) با هدف تصرف شبه جزیره فاو در جنوب عراق آغاز شد.
دستور عملیات والفجر ۸ در ساعت ۲۲:۱۰ روز ۲۰ بهمن توسط فرمانده کل سپاه با قرائت رمز عملیات به این شرح، صادر شد:
«بسم الله الرحمن الرحیم. لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم. قاتلوهم حتی لا تکون فتنه. یا فاطمةالزهرا، یا فاطمةالزهرا، یا فاطمةالزهرا (س)»
هرچه جنگ ایران و عراق ادامه می‌یافت، حفظ ابتکار عمل و اجرای عملیات‌های بزرگ نقش تعیین‌کننده‌ای در حفظ موازنه سیاسی ـ نظامی جنگ پیدا می‌کرد. به همین خاطر عملیات والفجر ۸، برای تحقق استراتژی تنبیه متجاوز در بعد نظامی اهمیت بسزایی داشت.
مهم‌ترین اهداف این عملیات به شرح زیر است:
۱ ـ تصرف شهر فاو. ۲ ـ تسلط بر اروندرود. ۳ ـ تهدید بندر أم‌القصر. ۴ ـ هم‌مرزی با کویت. ۵ ـ مسدود کردن راه ورود عراق به خلیج فارس. ۶ ـ تأمین خور موسی و امکان تردد کشتی‌ها به بندر امام خمینی. ۷ ـ انهدام سکو‌های پرتاب موشک عراق در منطقه فاو.
نام عملیات : والفجر ۸
رمز عملیات : یا فاطمه‌الزهرا (س)
منطقه عملیات : جبهه جنوبی ـ فاو
زمان عملیات : ۱۳۶۴/۱۱/۲۰ تا ۱۳۶۵/۰۲/۰۹
هدف : تصرف فاو و تهدید بصره از جنوب
نوع عملیات : گسترده
فرماندهی عملیات : سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
سازمان عملیات : سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
استعداد نیروهای درگیر خودی : ۱۴۰ گردان پیاده، ۱۶ گردان توپخانه شامل لشکرهای ۲۷، ۲۵، ۷،۳۱، ۵، ۸،۱۴، ۱۷،۴۱، ۱۹ و تیپ های ۳۲، ۳۳،۱۵، ۴۴ سپاه پاسداران
استعداد نیروهای درگیر دشمن : ۱۲۶ گردان پیاده، ۳۳ گردان زرهی، ۲۳ گردان مکانیزه، ۲۹ گردان کماندو، ۲۰ گردان گارد جمهوری
نتایج عملیات :
ـ تصرف شهر بندری و مهم فاو و آزاد‌سازی ۶۰۰ کیلومترمربع
ـ انهدام وسیع نیرو و تجهیزات دشمن
ـ تسلط بر اروندرود
ـ تأمین شمال خلیج فارس و ایجاد امکان تردد کشتی‌ها به بندر امام خمینی
ـ تصرف دو پایگاه موشکی ساحل به دریا
ـ انسداد راه عراق به خلیج‌فارس
ـ هم‌مرز شدن با کویت
تلفات دشمن :
۹۰ هزار کشته یا زخمی و دو هزار و ۳۶۵ اسیر
خسارات دشمن : انهدام ۳۹ هواپیما، پنج هلی‌کوپتر، ۵۴۰ تانک و نفربر، ۷۵ قبضه توپ، پنج دستگاه ماشین‌آلات مهندسی و ۲۵۰ خودرو
غنائم ، ۵۰ دستگاه تانک و نفربر، ۱۴۰ قبضه توپ، ۳۰ دستگاه ماشین‌آلات مهندسی و ۱۸۰ دستگاه خودرو
متن زیر قسمتی از کتاب «دِین» به کوشش علی مسرتی و برگرفته از خاطرات گردآوری شده بچه‌های مسجد جزایری اهواز است که انتشارات سوره مهر آن را چاپ کرده است.
مطلبی که از این کتاب انتخاب شده است، مربوط به اتفاقات حوالی عملیات «والفجر ۸» است که مسرتی، خود آن را نقل می‌کند.
«اوایل بهمن سال ۱۳۶۴ «حمید رمضانی» به «حمزه ممبینی» و من گفت: «عملیاتی در پیش است و باید یک تیم دیده‌بانی اطلاعات به منطقه «خسروآباد» در آبادان اعزام شوند.»
من مسئول این تیم شدم و «محمد و محمود محمدنژاد»، «محسن ارجمند»، «علیرضا باقری»، «حسین طائی»، «مهدی معتمد»، «علی‌اکبر تاجمیری»، «سید هادی موسویان»، «صالحی» و «معاونی» به آنجا رفتیم.
موقعیت یک دکل ۳۰ متری فشار قوی که جاده‌های «فاو - بصره» و «فاو - البحار» دید داشت، مناسب تشخیص داده شد.
در آنجا سنگری در فاصله ۳۰ متری یک دکل احداث کردیم و بچه‌ها به کمک میخ‌های کناره دکل از آنجا بالا رفتند تا اتاقک چوبی بالای آن را بسازند و دوربین ۲۰ در ۱۲۰ خود را در آن مستقر کنیم.
در همین حین یک تیم دیده‌بانی توپخانه هم به آنجا آمد و شروع به زدن سنگر در زیر دکل کرد. آن‌ها گفتند به ما ابلاغ شده است که روی همین دکل دیده‌بانی توپخانه را انجام دهیم و یکی دو بار «معاونی» و «محمود محمدنژاد» با آن‌ها درگیری لفظی پیدا کردند.
بچه‌ها مشکل را به «حمید رمضانی» اطلاع دادند و حمید با تماس با قرارگاه کربلا از آن‌ها خواست تا مشکل را حل کنند. قرارگاه به هر دو یگان دستور داد که با هم روی آن دکل دیده‌بانی کنند و مزاحم کار یکدیگر نشوند.
اتاقک و راه‌پله دکل نصب شد و معمولا برای اینکه حساسیت دشمن به دکل کم شود و متوجه نشود که چه موقع نیرو در آن قرار دارد، یک طاقه گونی چنایی از اتاقک تا پایین کشیده می‌شد و چند روزی خالی نگاه داشته می‌شد. تیراندازی دشمن به سمت دکل شروع می‌شد و پس از چند روز، حساسیت از بین می‌رفت و اوضاع عادی می‌شد.»
نظر شما