سلول درمانی علائم و نشانه‌های دیستروفی عضلانی دوشن را بهبود می‌بخشد

به گزارش خبرگزاری صدا وسیما؛ DT-DEC۰۱، سلول درمانی کایمریک آزمایشی دیستروژن برای دیستروفی عضلانی دوشن (DMD)، در سه پسر اولی که در فاز یک کارآزمایی بالینی ثبتنام کردهاند، عموماً قدرت عضلانی و عملکرد حرکتی ایمن و بهبود یافته را نشان میدهد.

بر اساس این نتایج مثبت از دوز پایین درمان، با پیگیری یک تا سه ماهه، هیئت نظارت بر داده‌ها و ایمنی کارآزمایی بالینی، دوز بالاتر از پیش برنامه ریزی شده را در گروه بیماران جدید لازم ندانست.

ماریا سیمیونو، MD، PhD، مدیر ارشد علمی Dystrogen، گفت: "بسیار دلگرم کننده است که ما همچنان در حال مشاهده داده‌های مثبت و منسجم از سلول درمانی مهندسی شده تحقیقاتی DT-DEC۰۱ خود در چندین سنجش هستیم، زیرا می‌دانیم که جامعه به گزینه‌های بیشتری نیاز دارد. "

سیمیونو افزود: "بهبود اقدامات عملکردی در ۱ و ۳ ماه در شرکتکنندگان از گروه‌هایی که دوز پایین DT-DEC۰۱ را دریافت کردند، بهطور مشخص با آنچه از یک گروه هم سن مبتلا به DMD انتظار می‌رفت، متفاوت است. "

او گفت: " پروفایل ایمنی دلگرم کننده که تا به امروز دیده شده است، نتایج امروز اعتماد ما را به DT-DEC۰۱ افزایش می‌دهد و شواهد حمایتی بیشتری برای این رویکرد فراهم می‌کند، زیرا ما گروه دریافت کننده دوز بالاتر را در مرحله بعدی آزمایش بالینی خواهیم داشت. "
DMD به دلیل از بین رفتن دیستروفین، پروتئین کلیدی برای قدرت عضلانی، به دلیل جهش در ژن DMD ایجاد می‌شود. کمبود دیستروفین منجر به ضعف و تحلیل عضلانی می‌شود و همچنین بر قلب و عملکرد آن تأثیر می‌گذارد.

DT-DEC۰۱ که با فناوری مهندسی سلول اختصاصی شرکت دیستروژن توسعه یافته است، شامل «الحاق» میوبلاست‌ها - پیشساز‌های سلول عضلانی - از یک اهداکننده سالم با میوبلاست‌های خود بیمار در آزمایشگاه برای ایجاد سلول‌های کایمریک (DEC) بیانکننده دیستروفین است.

این سلول‌ها دارای توانایی سلول‌های سالم برای تولید سطوح طبیعی دیستروفین هستند، در حالی که نشانگر‌های ایمنی سطح سلولی بیمار را نیز نشان میدهند و به آن‌ها اجازه میدهند که بدون خطر رد ایمنی به بیمار پیوند داده شوند و همچنین نیاز به درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی برای کاهش پاسخ‌های ایمنی بالقوه در برابر سلول‌های DEC پیوندی را از بین می‌برد.

سلول‌های DEC تشکیلشده در آزمایشگاه سپس به مغز استخوان بیمار پیوند داده میشوند، از جایی که انتظار میرود از آنجا به مکان‌های عضلانی بروند و با میوبلاست‌های ساکن ترکیب شوند تا فیبر‌های عضلانی را تشکیل دهند که متعاقباً قادر به تولید دیستروفین خواهند بود.

به این ترتیب، تصور میشود که DT-DEC۰۱ سطح دیستروفین را افزایش میدهد و از آسیب بیشتر عضلانی جلوگیری میکند، و احتمالاً عملکرد عضلانی را در همه بیماران DMD، بدون توجه به جهش ژنی DMD، بازیابی میکند.
از آنجایی که این درمان مبتنی بر اصلاح ژنتیکی نیست و از حامل‌های ویروسی استفاده نمیکند، انتظار میرود که از درمان‌های ژنی ایمنتر باشد که خطر جهش‌های خارج از هدف و پاسخ‌های ایمنی علیه حامل ویروس را دارند.

در مطالعه پیش بالینی در یک مدل موش DMD، این رویکرد نشان داد که تعداد میوبلاست‌های سالم و سطح دیستروفین را افزایش، التهاب را کاهش میدهد و قدرت و عملکرد عضلانی را به میزان قابل توجهی بهبود میبخشد. رویکرد مشابه مبتنی بر DEC نیز عملکرد قلب را در این مدل موشی بهبود بخشید.

این یافته‌های امیدوارکننده شرکت دیستروژن را بر آن داشت تا فاز ۱ کارآزمایی بالینی را برای ارزیابی ایمنی، تحمل و اثربخشی سه دوز افزایشی درمانی در ۱۰ پسر ۵ تا ۱۸ ساله مبتلا به DMD آغاز کند.

این مطالعه آزمایشی، که اولین بیمار آن در اوایل سال کنونی دوز سلول درمانی را دریافت کرد، با هدف ارزیابی تغییرات در مهارت‌های حرکتی عملکردی، دامنه حرکت، توانایی راه رفتن، عملکرد اندام فوقانی، قدرت عضلانی و سلامت عضلات قلب پسران انجام شد.

این کارآزمایی تحت معافیت بیمارستانی در لهستان انجام می‌شود، یک برنامه دسترسی ویژه که امکان استفاده از درمان‌های تایید نشده را در شرایط کنترل شده در موارد با بیشترین نیاز‌های درمانی برآورده نشده فراهم می‌کند.
داده‌های جدید اعلام شده مربوط به نتایج پیگیری یک تا سه ماهه برای سه بیمار اول است که دوز کمتری از DT-DEC۰۱ (۲ میلیون سلول به ازای هر کیلوگرم) را دریافت کرده اند. همه آن‌ها دارای جهش‌های مختلف بیماریزای DMD بودند.

سه ماه پس از درمان، پسر ۷ سال‌های که هنوز قادر به راه رفتن بود، فعالیت الکتریکی عضلانی بهبود یافته را نشان داد، همانطور که با الکترومیوگرافی، قدرت گرفتن بیشتر و توانایی راه رفتن بهتر ارزیابی شد. افزایش تعداد گام اندازه گیری شده از طریق یک ردیاب فعالیت، نیز مشاهده شد.

پسر ۱۵ سال‌های که توانایی راه رفتن خود را از دست داده بود، سطح فعالیت بیشتر، قدرت گرفتن بهتر و قدرت اندام فوقانی بهبود یافته و عملکرد ریه‌های بهتری را در دو ماه پس از درمان نشان داد. افزایش تعداد گام‌ها نیز یک ماه پس از درمان در پسر ۶ ساله‌ای که قادر به راه رفتن بود گزارش شد.

در این مدت هیچ گزارشی از عوارض جانبی مربوط به درمان وجود نداشت.

بر اساس این نتایج امیدوارکننده، کارآزمایی شروع به آزمایش دوز بالاتر DT-DEC۰۱ (۴ میلیون سلول در هر کیلوگرم) در بیماران تازه ثبت شده خواهد کرد.

سیمیونو گفت: "در حال حاضر هیچ درمان تایید شده‌ای برای افراد مبتلا به DMD وجود ندارد که منجر به درمان یا تضعیف قابل توجه بیماری در پسران و مردان جوان شود.