تولید ۴۵ هزار متر مربع فرش دستباف توسط هنرمندان سرزمین طلای سرخ

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز خراسان جنوبی، فرش خراسان جنوبی یکی از معتبر‌ترین برند‌های جهان است و  ۶۰۰ سال پیش در این منطقه بافته می‌شده است.

ایرانیان از صد‌ها سال پیش تاکنون در محصولات ابریشمی، پشم، سنگ‌های گران قیمت و فرش شهره بوده اند و بازرگانان اروپایی از طریق جاده ابریشم به داد و ستد با آن‌ها پرداخته اند. اقتصاد کشور ما به دلیل اتکا به نفت خام، اقتصادی تک محصولی است و برای رهایی از این تنگنا، عوامل بنیادی جامعه باید برای تنوع بخشیدن به صادرات غیر نفتی و توسعه آن قدم‌های موثری بردارند.

نقش و نگار دستانی که بر دل می‌نشیند

در روزگاری نه چندان دور هنرمندان خراسان جنوبی با ریسیدن پشم گوسفندان خود و رنگ کردن آن‌ها با رنگ‌های طبیعی با سرپنجه هنرمند خود خالق فرش‌هایی زیبا می‌شدند.

فرش‌هایی که نه تنها در دیار خود بلکه در جهان شهرت داشته و دارد.

رئیس اتحادیه فرش دستباف خراسان جنوبی گفت: هم اکنون در خراسان  جنوبی ۵۰ هزار بافنده فعالیت می‌کنند.
کامیابی مسک افزود: از ابتدای سال تاکنون حدود ۴۵ هزار متر مربع به ارزش ۹۰ میلیارد تومان توسط ۵۰ هزار بافنده تولید شد.

وی گفت: این میزان تولید نسبت به مدت مشابه سال گذشته از نظر میزان و ارزش کاهش محسوسی نداشته است.

رئیس اتحادیه فرش دستباف خراسان جنوبی گفت: تولیدات ریزه ماهی، خشتی، طرح نائین و نقوش ایلیاتی و م تفرقه از جمله نقوش فرش دستباف خراسان جنوبی است.


 ۹۴ درصد بافندگان فرش خراسان جنوبی  چشم انتظار چتر بیمه‌ای

کامیابی مسک با اشاره به اینکه  ۵۰ هزار نفر به صورت تمام وقت، پاره وقت و یا فصلی به بافت فرش در استان اشتغال دارند، گفت: ۷۰ درصد بافندگان خراسان جنوبی را زنان تشکیل می‌دهند.

وی گفت:  در حال حاضر کمتر از ۶ درصد بافندگان فرش دستبافت در استان تحت پوشش بیمه قرار داشته و بیش از ۹۴  درصد در انتظار بیمه  هستند.


گره تحریم بر صادرات فرش دستباف خراسان جنوبی

رئیس اتحادیه فرش دستباف خراسان جنوبی  گفت: فرش دستباف ایران جزو نخستین کالا‌هایی بود که توسط آمریکا تحریم شد و دلیل اصلی این کار از سوی دشمنان این بود که بیشترین فشار بر اقشار کم‌درآمد جامعه وارد شود.

کامیابی مسک افزود : تحریم‌ها و اخذ تعهد ارزی از صادر کنندگان موجب شده تا فرش دستباف سخت‌ترین دوران را در چند سال  گذشته سپری کند.

هم اکنون بافندگان از نبود بازار مناسب رنج می‌برند، اما در عین حال می‌بافند به این امید که آینده بهتری در انتظارشان باشد.