پخش زنده
امروز: -
برگزاری مراسم گرامیداشت چهلمین سالروز شهادت شهید سرلشگر خلبان عباس دوران
با حضور فرماندهان و مسئولان لشکری و کشوری چهلمین سالروز شهادت شهید سرلشگر خلبان عباس دوران در حرم مطهر شاهچراغ در شیراز برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما امیر سرتیپ دوم خلبان حسین خلیلی از پیشکسوتان و یادگاران نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در دوران دفاع مقدس در مراسم بزرگداشت چهلمین سالگرد شهادت سرلشکر خلبان «عباس دوران» که در حرم مطهر شاهچراغ (ع) شیراز برگزار شد، با بیان رشادت‌های شهید دوران در دفاع مقدس به‌ویژه در ابتدای جنگ تحمیلی اظهار داشت: عباس دوران اسطوره‌ای حقیقی در تاریخ نبردهای هوایی بود و به سبب پروازهایش در سه ماه اول جنگ به رکورددار پرواز در نیروی هوایی تبدیل شد و در صحنه دفاع مقدس نیز جاودانه گشت اما چیزی که وی را عباس دوران کرد شخصیت و منش والای او بود.وی افزود: تاریخ باید به خاطر داشته باشد که طبق اسناد و اطلاعات موجود و نظر پژوهشگران جنگ، عراق از نظر توازن قدرت در محاسباتش دچار اشتباه نشده بود و از همه لحاظ راهش برای پیروزی هموار بود اما "لطف الهی" و "رهبری امام خمینی(ره) و اعتمادش به ارتش" و تاثیری که در وحدت نیروهای نظامی ما داشتند و "رشادت مردم و رزمندگان" ما سه عاملی بودند که باعث شدند صدام رویای پیروزی بر ایران را با خود به گور ببرد.
این پیشکسوت دوران دفاع مقدس تاکید کرد: اوایل جنگ شرایط بدی حاکم بود و اخبار بدی به گوش می‌رسید، خرمشهر در آستانه سقوط و آبادان در محاصره و سوسنگرد هم توسط دشمن تصرف شده بود. دزفول و پایگاه هوایی دزفول نیز در آستانه سقوط و عراق آماده عبور از کرخه و تصرف اندیمشک و دزفول بود. حتی بحث این بود که پایگاه هوایی دزفول تخریب شود تا عراق از آن علیه خودمان استفاده نکند اما نهایتا عباس‌های دوران نگذاشتند آسمان در تسخیر دشمن بیگانه قرار بگیرد.
وی با اشاره به اینکه تمام استراتژیست‌های نظامی دنیا یک پیروزی برق‌آسا را برای ارتش عراق در 31 شهریور پیش‌بینی کرده بودند و عراق می‌خواست با 199 فروند هواپیما و جنگنده خود به کلیه پایگاه‌های هوایی و فرودگاه‌های ایران از جمله فرودگاه مهرآباد که حدود 200 تا 300 فروند هواپیمای ترابری در آن مستقر بود حمله کند اما این اتفاق در ایران نیفتاد و این یکی از الطاف الهی بود.
امیر سرتیپ دوم خلبان خلیلی عنوان کرد: ایران اما آنچنان ضربه مهلکی به نیروی هوایی عراق زد که تا پایان جنگ یادشان نرفت و فرودگاه‌های عراق را با خاک یکسان کرد که صدام تا انتهای جنگ نتوانست این خسارات را جبران کند و شهید دوران یکی از این حماسه‌سازها بود.
این پژوهشگر ارشد مرکز مطالعات نیروی هوایی ادامه داد: رژیم عراق که فکر می‌کرد در همان روز اول کار را می‌تواند تمام کند از تمام رسانه‌های دنیا دعوت کرده بود که شاهد پیروزی ارتش مدرن و آموزش‌دیده عراق بر نیروهای مسلح و ارتش ازهم گسیخته ایران بعد از انقلاب باشند اما همین خبرنگاران شاهد عقاب‌های تیزپرواز ایرانی و خلبانان ارتش و غرش فانتوم‌های نیروی هوایی ایران بر فراز بغداد و سایر شهرهای عراق بعثی شدند و با ثبت وقایع، خط بطلانی بر پیروزی برق‌آسای عراق کشیدند و اولین نشانه‌های تبدیل جنگ برق‌آسا به جنگی فرسایشی و طولانی مدت نمایان شد.
امیر سرتیپ دوم خلبان خلیلی اظهار داشت: شهید دوران به خاطر حماسه‌سازی و دلاوری‌اش ارتقا درجه می‌یابد و در یکی از روزهای بهار سال 1360 مدیران شهری تصمیم می‌گیرند در زمان حیاتش خیابانی به نامش کنند و حواله زمینی را هم به او می‌دهند اما عباس حواله زمین را پاره کرده روی زمین انداخت و گفت: «یعنی فکر می‌کنند ما پرواز می‌کنیم و می‌جنگیم تا شجاعتهای ما را ببینند و به ما حواله خانه و زمین بدهند؟» یا وقتی که به او گفتند برای فرماندهی و گرفتن پست و مقام به تهران برو گفت: «انتقال به تهران، یعنی مرگ من، چون پشت میزنشینی و دستور دادن برای من مثل مردن است.»
وی افزود: اینها است که از عباس دوران اسطوره می‌سازد و رهبر معظم انقلاب در تیرماه ۸۳ در خصوص او بیان کردند: «ما در سابقه این پایگاه [پایگاه هوایی شهید نوژه همدان] کسى مثل شهید عباس دوران را داریم که به‌خاطر ایمان، جان خودش را آشکار و صریح بر سر یک هدف گذاشت. اگر ماجراى شهید دوران را در کتاب‌ها خوانده بودیم یا امروز هرکس مى‌خواند، احتمال مى‌داد که افسانه باشد اما ما آن را با چشم خودمان دیدیم که اگر ندیده بودیم مى‌گفتیم افسانه است؛ اینها شوخى نیست؛ اینها عظمت دارد؛ همت انسان‌ها اینجور است و ما بایستى در هر بخشى همت کنیم.»
این پیشکسوت دوران دفاع مقدس تاکید کرد: اوایل جنگ شرایط بدی حاکم بود و اخبار بدی به گوش می‌رسید، خرمشهر در آستانه سقوط و آبادان در محاصره و سوسنگرد هم توسط دشمن تصرف شده بود. دزفول و پایگاه هوایی دزفول نیز در آستانه سقوط و عراق آماده عبور از کرخه و تصرف اندیمشک و دزفول بود. حتی بحث این بود که پایگاه هوایی دزفول تخریب شود تا عراق از آن علیه خودمان استفاده نکند اما نهایتا عباس‌های دوران نگذاشتند آسمان در تسخیر دشمن بیگانه قرار بگیرد.
وی با اشاره به اینکه تمام استراتژیست‌های نظامی دنیا یک پیروزی برق‌آسا را برای ارتش عراق در 31 شهریور پیش‌بینی کرده بودند و عراق می‌خواست با 199 فروند هواپیما و جنگنده خود به کلیه پایگاه‌های هوایی و فرودگاه‌های ایران از جمله فرودگاه مهرآباد که حدود 200 تا 300 فروند هواپیمای ترابری در آن مستقر بود حمله کند اما این اتفاق در ایران نیفتاد و این یکی از الطاف الهی بود.
امیر سرتیپ دوم خلبان خلیلی عنوان کرد: ایران اما آنچنان ضربه مهلکی به نیروی هوایی عراق زد که تا پایان جنگ یادشان نرفت و فرودگاه‌های عراق را با خاک یکسان کرد که صدام تا انتهای جنگ نتوانست این خسارات را جبران کند و شهید دوران یکی از این حماسه‌سازها بود.
این پژوهشگر ارشد مرکز مطالعات نیروی هوایی ادامه داد: رژیم عراق که فکر می‌کرد در همان روز اول کار را می‌تواند تمام کند از تمام رسانه‌های دنیا دعوت کرده بود که شاهد پیروزی ارتش مدرن و آموزش‌دیده عراق بر نیروهای مسلح و ارتش ازهم گسیخته ایران بعد از انقلاب باشند اما همین خبرنگاران شاهد عقاب‌های تیزپرواز ایرانی و خلبانان ارتش و غرش فانتوم‌های نیروی هوایی ایران بر فراز بغداد و سایر شهرهای عراق بعثی شدند و با ثبت وقایع، خط بطلانی بر پیروزی برق‌آسای عراق کشیدند و اولین نشانه‌های تبدیل جنگ برق‌آسا به جنگی فرسایشی و طولانی مدت نمایان شد.
امیر سرتیپ دوم خلبان خلیلی اظهار داشت: شهید دوران به خاطر حماسه‌سازی و دلاوری‌اش ارتقا درجه می‌یابد و در یکی از روزهای بهار سال 1360 مدیران شهری تصمیم می‌گیرند در زمان حیاتش خیابانی به نامش کنند و حواله زمینی را هم به او می‌دهند اما عباس حواله زمین را پاره کرده روی زمین انداخت و گفت: «یعنی فکر می‌کنند ما پرواز می‌کنیم و می‌جنگیم تا شجاعتهای ما را ببینند و به ما حواله خانه و زمین بدهند؟» یا وقتی که به او گفتند برای فرماندهی و گرفتن پست و مقام به تهران برو گفت: «انتقال به تهران، یعنی مرگ من، چون پشت میزنشینی و دستور دادن برای من مثل مردن است.»
وی افزود: اینها است که از عباس دوران اسطوره می‌سازد و رهبر معظم انقلاب در تیرماه ۸۳ در خصوص او بیان کردند: «ما در سابقه این پایگاه [پایگاه هوایی شهید نوژه همدان] کسى مثل شهید عباس دوران را داریم که به‌خاطر ایمان، جان خودش را آشکار و صریح بر سر یک هدف گذاشت. اگر ماجراى شهید دوران را در کتاب‌ها خوانده بودیم یا امروز هرکس مى‌خواند، احتمال مى‌داد که افسانه باشد اما ما آن را با چشم خودمان دیدیم که اگر ندیده بودیم مى‌گفتیم افسانه است؛ اینها شوخى نیست؛ اینها عظمت دارد؛ همت انسان‌ها اینجور است و ما بایستى در هر بخشى همت کنیم.»
نظر شما