هنرمندان انقلابی به جای اسلحه قلم در دست می‌گرفتند

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، عبدالحمید قدیریان هنرمند باسابقه عرصه نقاشی درباره ویژگی‌های هنری زنده‌یاد حبیب‌الله صادقی گفت: زنده‌یاد صادقی در رشته‌های مختلف هنری کار می‌کرد؛ از کاریکاتور و نقاشی گرفته تا گرافیک و شاخه‌های دیگر هنری. به نظرم مهمتر از کار‌های تکنیکی حبیب‌الله صادقی، هنر اصلی او در دغدغه‌ای بود که نسبت به فرهنگ کشور و به‌ویژه فرهنگ انقلاب داشت. انرژی‌ای که او برای کار کردن می‌گرفت، برگرفته از اهداف والایی بود که در ذهن داشت، وگرنه از نظر تکنیک‌های هنری شاید آدم‌های بسیاری باشند که در هنر‌های مختلف فعالیت داشته باشند.

وی ادامه داد: آنچه شاخص اصلی تفاوت میان هنرمندان است، بحث اهداف غایی و دورنمایی است که هنرمندان برای خود متصور می‌شوند. این ارتفاع اهداف غایی آن‌ها است که هنرمندان را از یکدیگر متمایز می‌کند. مضاف‌بر اینکه هم در زمینه تلاش کردن و هم در تولید آثار، این غایت هنرمند است که تفاوت بین آثارشان را ایجاد می‌کند. واقعیت این است که در زمان مواجهه با اثر یک هنرمند، در واقع با درونمای ذهنی او مواجه می‌شویم.

قدیریان با تأکید مجدد بر ویژگی‌های زنده‌یاد صادقی افزود: غایتی که حبیب‌الله صادقی برای خود در نظر گرفته بود، غایتی پرنور و بزرگ بود و به همین دلیل هیچ‌گاه نمی‌توانست از تلاش دست بکشد. او می‌دانست که برای رسیدن به اهداف بزرگ و والایی که در ذهن دارد، باید شبانه‌روز تلاش کند و این کار را هم می‌کرد؛ با عشق هم این کار را می‌کرد.

این هنرمند درباره مهمترین دغدغه‌های برزمین‌مانده زنده‌یاد صادقی گفت: آرمان‌هایی که هنرمندان متعهد دارند، هیچ‌گاه هم بر زمین نمی‌ماند، چراکه خداوند همواره افرادی را دارد که این مسیر را ادامه دهند و هیچ‌گاه سپاه حق، تنها نمی‌ماند. اهداف و دغدغه‌های زنده‌یاد صادقی هم اهدافی است که حتماً هنرمندان نسل جدید راه او را ادامه خواهند داد. آرمان اصلی و غایی هنرمندان متعهد پربار شدن و به نتیجه رسیدن این انقلاب است. به‌صورت خلاصه اگر بخواهیم این هدف را تبیین کنیم می‌توانیم به تسریع در فرآیند ظهور امام زمان (عج) اشاره کنیم.

وی افزود: انقلاب اسلامی ایران بر پایه تفکر دینی رقم خورد و به همین دلیل عموم هنرمندانی که می‌خواهند در فضای انقلاب کار کنند، وقتی سراغ کار‌های ریشه‌ای می‌روند، تلاش می‌کنند از ایده‌های دینی و آئینی الهام بگیرند. همه هنرمندان انقلابی سعی می‌کنند در این فضا قلم بزنند تا بتوانند تا آنجا که ممکن است تبیین صحیح را وارد فرهنگ کنند. با گذشت ۴۰ سال از انقلاب هنرمندان به این نتیجه رسیده‌اند که یکی از نیاز‌های مبرم آنها، بحث «تفکر» است. تبیین تفکری ما، نسبت به سرعت انقلاب بسیار ضعیف بوده است و هنرمندان به‌صورت خودجوش تلاش می‌کنند در حد فهم و مطالعات خود، از آئین و شاخصه‌های دین، بتوانند تبیین دقیق‌تر و راهگشاتری برای حرکت به سمت آینده داشته باشند و این تبیین را در آثار خود متبلور کنند.