نقش مهم آلودگی هوا بر اقلیمِ غرب آسیا

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از ساینس تک دیلی، تصور می‌شد که گرد و غبار بیابانی عامل اصلی افزایش آلودگی هوا در این منطقه باشد اما اکنون یک گروه بین المللی از دانشمندان نشان داده اند که آلودگی ناشی از منابع انسانی در ایجاد مخاطرات سلامتی نقش بسزایی دارد.
سرگئی اوسیپوف از مؤسسه شیمی ماکس پلانک (MPI) می‌گوید: تفکر متعارف این بود که گرد و غباری که با توفان‌ها وارد شبه جزیره عربستان می‌شد، بر کیفیت هوای منطقه حاکم است.
وی افزود: تحقیق ما نشان داد ذرات ریز خطرناک که از ذرات گرد و غبار درشت و کم ضرتر بیابانی متفاوت است، بیشتر  منشا انسانی دارند و یک عامل خطرساز سلامتی هستند و نقش مهمی در تغییرات اقلیمی دارند.
به گفته اوسیپوف،مطالعات مدل‌سازی قبلی در مورد کیفیت هوا در غرب آسیا، سهم گرد و غبار بیابانی را زیاد نشان داده و سهم منابع انسانی را در کیفیت پایین هوا پنهان کرده است .
این محقق می‌گوید: نبود داده‌های مشاهداتی، همراه با نمایش ضعیف منابع انتشارآلاینده ها، توانایی ما را برای مدل‌سازی ترکیب شیمیایی جو در این منطقه بطور قابل توجهی مختل کرده است.
محققان موسسه ماکس پلانک، اندازه‌گیری‌های بدست آمده از دریا را به عنوان بخشی از همکاری بین‌المللی موسوم به کیفیت هوا و اقلیم در این منطقه جمع‌آوری کردند. این اندازه‌گیری‌ها که در دو ماه جمع‌آوری شد، شرایط محیطی مختلف را تحت پوشش قرار داد.
تجزیه و تحلیل این داده‌ها محدودیت‌های جامعی را از توزیع اندازه گرد و غبار ارایه می‌کند که امکان شبیه‌سازی واقعی‌تری از شار جرمی (شار جرمی بنا بر تعاریف علم فیزیک و مهندسی شیمی برابر است با نرخ جریان جرمی عبوری از واحد سطح) و چرخه گرد و غبار فراهم می‌سازد. در نتیجه، محققان توانستند ترکیب شیمیایی واقعی آئروسل را در کل محدوده مدل سازی کنند.
اوسیپوف می‌گوید: ما دریافتیم که ذرات معلق ناشی از منابع انسانی حدود ۵۳ درصد از عمق اپتیکی آئروسل مرئی را تشکیل می‌دهد و اجبار تابشی را به اقلیم القا می‌کند که معادل گرد و غبار طبیعی در منطقه است.
​ عمق اپتیکی آئروسل (Aerosol Optical Depth)، سطحی را نشان می‌دهد که ذرات موجود در هوا (آئروسل ها) از عبور نور از جو، جلوگیری می‌کنند. آئروسل ها، نور ورودی از خورشید را پراکنده و جذب می‌کنند که باعث کاهش دید می‌شود.
در اقلیم‌شناسی، اجبار تابشی یا واداشت تابشی اقلیمی، تفاوت بین تابش خورشیدی جذبِ زمین شده و آن مقدار انرژی است که از زمین به فضا تابیده می‌شود.