درمان رایج فیبریلاسیون دهلیزی برای زنان مشکل‌سازتر است

 

یک مطالعه جدید به دنبال درک بهتر تفاوت‌ها در درمان مردان و زنان مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بود و محققان خواستار تحقیقات بیشتر برای بهبود کیفیت زندگی بیماران زن شدند.

 

دکتر «جیمز فریمن»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ییل در کنتیکت، گفت: «این مطالعه فراخوانی برای ادامه تلاش‌ها برای کاهش خطر این روش‌ها و ادامه تلاش برای بهبود الگوی ایمنی در زنان است».

 

برای این مطالعه، تیم تحقیق حدود ۵۹۰۰۰ بیمار را بررسی کردند.

 

«فرسایش کاتتر» یک روش تهاجمی برای حذف مسیر الکتریکی معیوب از قلب کسانی است که مستعد ابتلا به آریتمی‌های قلبی هستند. در این روش از فناوری سوزاندن یا انجماد انرژی فرکانس رادیویی برای مهار سیگنال‌های الکتریکی که باعث ایجاد شرایط در ورید‌های ریوی می‌شوند، استفاده می‌شود.

 

در طول دهه گذشته، ایمنی این روش بهبود یافته است.

 

برای جلوگیری از سوراخ شدن قلب، کاتتر‌ها نیز اکنون به گونه‌ای طراحی شده اند که به متخصصان قلب اجازه می‌دهند تا احساس کنند که در فرسایش چقدر نیرو استفاده می‌شود. پزشکان همچنین در حال حاضر بیشتر در مورد تفاوت‌های جنسی در دز‌های مناسب رقیق کننده‌های خون برای زنان در زمان انجام عمل آگاه هستند.

 

در تجزیه و تحلیل نرخ کلی عوارض جانبی بیماران، نرخ عوارض جانبی اساسی و بستری شدن طولانی مدت، محققان دریافتند که مردان بیشتر عوارض مداوم فیبریلاسیون دهلیزی را دارند.

 

با این حال، زنان علائم بیشتری مانند تپش قلب، درد قفسه سینه، خستگی و سرگیجه داشتند.

 

زنان در هنگام انجام این روش مسن‌تر بودند و کیفیت زندگی بسیار پایین‌تری را تجربه کردند.

 

فریمن در بیانیه خبری گفت: «این موضوع نشان می‌دهد که ممکن است فرصتی برای متخصصان قلب وجود داشته باشد تا زنان را زودتر درمان کنند.»

 

در زنان همچنین احتمال بیشتر تجربه طیف وسیعی از عوارض پس از فرسایش کاتتر، از جمله افیوژن پریکارد، که زمانی اتفاق می‌افتد که قلب سوراخ می‌شود و خون در اطراف آن جمع می‌شود، وجود داشت که می‌تواند تهدید کننده جان باشد.

 

علاوه بر این، عصب فرنیک زنان بیشتر در معرض آسیب بود که می‌تواند دیافراگم را فلج کند و باعث مشکلات تنفسی شود.

 

احتمال آسیب عروقی و خونریزی در ناحیه مجاور کشاله ران که نیاز به جراحی دارد نیز در زنان بیشتر بود. آن‌ها تجمع مایع بیشتری در ریه‌ها داشتند که می‌تواند باعث تنگی نفس یا نارسایی قلبی شود. برای درمان آن نیاز به دارو برای برداشتن مایع و طولانی‌تر شدن بستری شدن آن‌ها در بیمارستان است.