خواندن افکار بدون کاشت الکترود در مغز

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، این دانشمندان فقط از طریق اسکن غیرتهاجمی مغز و الگوریتم جدید متوجه شدند فرد چه پادکستی گوش داده، چه تصاویری دیده و در ذهن خود چه تفکرات و تصاویری را ترسیم کرده است.
در تحقیقات قبلی ذهن‌خوانی، دانشمندان با کاشت الکترود در مغز افراد، در تلاش بودند تا بتوانند راهی برای رصد افکار آن‌ها و ذهن‌خوانی پیدا کنند. اکنون با روش جدید و اسکن غیرتهاجمی مغز، این هدف بدون نیاز به کاشت الکترود در مغز و بدون نیاز به تماس فیزیکی با سر میسر شده است.
در این روش جدید، امواج مغزی فرد با تصویربرداری موسوم به fMRI و الگوریتم جدید بررسی می شود . اسکن fMRI جریان خون اکسیژن‌دار را در مغز ردیابی می‌کند و، چون سلول‌های فعال مغز به انرژی و اکسیژن بیشتری نیاز دارند، این اطلاعات امکان سنجش غیرمستقیم فعالیت مغز را فراهم می‌کند.
این روش اسکن مغزی نمی‌تواند فعالیت مغز را در زمان واقعی ثبت کند، زیرا علائم الکتریکی منتشر شده از سلول‌های مغزی بسیار سریع‌تر از حرکت خون در مغز حرکت می‌کنند. اما به‌طور قابل‌توجهی، نویسندگان مطالعه دریافتند که هنوز می‌توانند از آن برای رمزگشایی افکار افراد استفاده کنند.
«الکساندر هوث»، نویسنده ارشد و عصب‌شناس دانشگاه تگزاس می‌گوید: «اگر ۲۰ سال پیش از عصب‌شناسان معروف جهان می‌پرسیدید که آیا این کار شدنی است، آن‌ها حتما به این سوال می‌خندیدند، اما اکنون چنین دستاوردی دست یافتنی شده است.»
در مطالعه جدید دانشمندان، مغز یک زن و دو مرد ۲۰ تا ۳۰ ساله اسکن شد. از هر یک از شرکت کنندگان خواسته شده بود تا در مجموع به ۱۶ ساعت پادکست و برنامه رادیویی مختلف گوش بدهند. سپس مغز آن‌ها اسکن شد و الگوریتم مبتنی بر هوش مصنوعی توانست از طریق اسکن امواج مغزی و الگو‌های موجود در آن، داستانی از محتوای احتمالی که شرکت کنندگان به آن گوش داده‌اند، تهیه کند و تشخیص دهد آن‌ها چه پادکستی را گوش داده‌اند. در واقع امواج مغزی اسکن شده نشان داد فرد در معرض چه محتوای صوتی قرار گرفته است.
الگوریتم بررسی امواج مغزی در تحلیل خود قطعا اشتباهاتی نیز دارد و نمی‌تواند نتیجه دقیق و بدون خطایی ارائه دهد، اما دانشمندان امیدوارند که در ادامه و با پیشرفت‌های فناوری امکان ذهن‌خوانی با دقت بالاتر فراهم شود.
با آزمایش‌های بیشتر، الگوریتم مبتنی بر هوش مصنوعی و این روش توانست به صورت نستبا دقیقی، طرح فیلمی بی‌صدا را که شرکت کنندگان آن‌ها را تماشا کرده بودند، توضیح دهد. حتی این الگوریتم موفق شد داستانی را بازگو کند که شرکت‌کنندگان تصور می‌کردند در سرشان می‌گذرد.