اهمیت پوشش خبری در رسانه

پوشش خبری، به آرایه‌ها (اضافه‌کردن‌ها) و پیرایه‌ها (کم‌کردن‌ها) که به اصل خبر یا حواشی و تفسیر‌های آن اضافه و یا کم می‌شود و قصد و منظور خاصی را به گیرنده القا می‌کند.

در این تعریف نیز موارد مبهم و نقیض یکدیگر وجود دارد. اولاً تعریف تبلیغات خبری را دربرمی‌گیرد و نه پوشش خبری، یعنی مانعی برای ورود واژه‌های دیگر در مصداق تعریف وجود ندارد و ثانیاً علاوه بر خبر، حواشی و تفسیر‌های خبری را نیز دربرگرفته که این امر درخصوص خود رویداد نیست.

 

بازنمایی پوشش خبری شامل زمینه‌های ذیل است:

 

نکته: بازنمایی در گستره عمومی به پرسش‌هایی اساسی نظیر اینکه «چه مطلبی» باید برای انعکاس انتخاب شوند و «چگونه» بر مخاطبان عرضه گردند اشاره دارد.

بازنمایی متمایز از انعکاس محض واقعیات و رخدادهاست یعنی در بازنمایی، وقایع و رخداد‌ها از حالت اصلی خود خارج می‌شوند، حال هرچقدر که رسانه‌ها و خبرنگاران معتقد به عینیت‌گرایی در انعکاس خبر‌ها باشند، بازنمایی‌های انجام شده به واقعیت نزدیکتر هستند و هر مقدار که رسانه‌ها از عینیت‌گرایی به دور باشند، بازنمایی‌های آن‌ها نیز دور از واقع خواهد بود.

وقایع و رخداد‌ها دومین رکن در تعریف پوشش خبری هستند. رخداد‌ها اتفاقاتی هستند که در زمان کنونی به وقوع می‌پیوندند و بیشتر حالت خبری به خود می‌گیرند، اما وقایع موضوعاتی هستند که از قبل وجود داشته‌اند و منوط به شرایط کنونی زمان نیستند. اصولاً در پوشش‌های خبری رخداد‌ها در ابتدا مطرح و وقایع مرتبط با آن در حواشی رخداد قرار می‌گیرد. به این ترتیب وقایع بک‌گراند یا زمینه رخداد محسوب شده و رخداد معنای خود را از آن حوزه می‌گیرد، اما در مواقعی خود وقایع به تنهایی بازنمایی می‌شوند مانند بازنمایی رفتار رژیم صدام در عراق با مردم آن کشور که این رفتار غیرانسانی در اکثر رسانه‌ها به صورت برجسته انعکاس یافت. در این مثال رفتار نامطلوب صدام با مردم عراق موضوعی نو و جدید نبود ولی دستمایه رسانه برای پخش قرار گرفت.

سومین رکن، وسایل ارتباطی است. پوشش خبری مختص وسایل ارتباط جمعی همچون مطبوعات، رادیو و تلویزیون نیست. رسانه‌های همگانی به علت تاثیر آنی و فوری بر مخاطبان به عنوان ابزار‌های اصلی پوشش خبری تصور می‌شوند در صورتی که وسایل ارتباطی علاوه بر رسانه‌های همگانی شامل خبرگزاری‌ها و شبکه‌های اطلاعاتی نیز می‌شود.

در عصر مدرنیسم افرادی همچون ژان لویی سروان شرایبر معتقدند «رویدادی که گزارش آن توسط رسانه‌های همگانی منتشر یا پخش نشود مثل آن است که اصلاً روی نداده است» و در عصر مابعد آن یعنی پست مدرنیست‌ها افرادی مانند ژان بودریار معتقدند رسانه‌های همگانی به واسطه وانمایی Simulation حتی به خلق رخداد‌ها به جای بازنمایی Representation آن‌ها می‌پردازند. مطالب مذکور مؤید تأثیر بلاانکار رسانه‌های خبری بر رویداد‌ها و شناخت شهروندان از رویداد‌ها است. این عمل بازنمایی وقایع و رخداد‌ها به پوشش خبری تعبیر می‌شود.