دلایل ادامه نیافتن مطالعات بر روی درمان سرطان با نانوذرات فلزی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، تاکنون قوانین مشخصی برای استفاده از این فلزات در درمان سرطان وجود نداشته و تاکید بر مطالعه بیشتر روی سازوکار دقیق تأثیر این فلزات بر روی سیستم ایمنی است.
سرطان بیماری است که در آن سلول‌های بدن به‌صورت مهارنشدنی تکثیر می‌شوند. این تکثیر سلول‌ها تا جایی ادامه پیدا می‌کند که بدن از تعادل خارج و دچار مشکل می‌شود. اگر تکثیر سلول‌ها بعد از آن نیز ادامه پیدا کند، می‌تواند در نهایت منجر به مرگ شود.
توده سلول‌های سرطانی با نام تومور شناخته می‌شود. تومور‌ها به دو صورت خوش‌خیم و بدخیم هستند. سلول تومور‌های بدخیم امکان مهاجرت به دیگر نقاط بدن و آلوده‌کردن دیگر نقاط بدن را نیز دارند. در اصطلاح به این فرایند متاستاز گفته می‌شود. زمانی که سلول‌های سرطانی متاستاز کنند، دیگر نمی‌توان آن‌ها را به‌صورت فیزیکی و تنها از یک نقطه بدن خارج کرد. در این حالت درمان بیماری بسیار سخت‌تر خواهد شد و برای درمان آن نیاز به درمان‌های سیستمی مانند شیمی‌درمانی وجود دارد.
سرطان یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در سراسر جهان است که آمار مرتبط به آن نیز همچنان در حال رشد است. تنها در سال ۲۰۱۸، ۱۸ میلیون بیمار سرطانی جدید و ۹٫۵ میلیون مرگ مرتبط با سرطان در سراسر جهان به ثبت رسید. پیش‌بینی می‌شود که این آمار تا سال ۲۰۴۰ برای بیماران جدید به ۳۰ میلیون و برای مرگ‌ومیر به ۱۶٫۴ میلیون نفر برسد. به‌طور کلی آمار سرطان در کشور‌هایی که استاندارد زندگی بالاتری دارند و توسعه‌یافته‌تر هستند، بیشتر است.
ایمنی‌درمانی یکی از رویکرد‌های جدید برای درمان سرطان است. تمرکز اصلی این روش نوین، روی تربیت و ارتقای سیستم ایمنی خود بدن است تا اینکه سیستم ایمنی خود بدن قادر به حذف و از بین بردن سلول‌های سرطانی باشد. در این فرایند، نانوذرات توانایی خیلی خوبی از خود نشان داده‌اند.
بر این اساس، گزارش صنعتی با کاربرد نانوکلوئید‌های فلزی در بهبود سیستم ایمنی و مقابله با سرطان از سوی ستاد نانو منتشر شده است و در آن جزئیات مربوط کاربرد برخی نانوکلوئید‌های فلزی در حوزه پزشکی و به صورت ویژه روی بهبود سیستم ایمنی و مقابله با سرطان درج شده است.
در این گزارش تاکید شده است که در رویکرد شیمی‌درمانی، از دارو‌ها و مواد شیمیایی استفاده می‌شود که قابلیت از بین بردن سلول‌های سرطانی را دارند. این دارو‌ها ممکن است بعضی سلول‌های سالم بدن مانند فولیکول مو را نیز تحت تأثیر قرار دهند. همچنین پس از اتمام دوره درمان، همچنان امکان بازگشت سرطان وجود دارد؛ اما درباره ایمنی درمانی، همه این موارد برعکس است؛ چرا که در این رویکرد خود سیستم ایمنی بدن، سلول‌های سرطانی را شناسایی می کند و آن‌ها را از بین می‌برد؛ از این رو احتمال بازگشت سرطان بعد از درمان به مقدار زیادی کاهش می‌یابد. همچنین احتمال آنکه سیستم ایمنی سلول‌های سالم را تحت تأثیر قرار دهد، ضعیف است.
سیستم ایمنی بدن انسان سازوکار قدرتمندی برای مبارزه با عوامل عفونی و بیماری‌زا دارد. این سیستم می‌تواند عوامل خارجی را در داخل بدن شناسایی و نسبت به نابودکردن آن‌ها اقدام کند. آنتی‌ژن و آنتی‌بادی‌ها عواملی هستند که به این شناسایی کمک می‌کنند.
آنتی بادی و آنتی ژن به مانند قفل و کلید هستند. این بدان معناست که هر آنتی بادی، می‌تواند به آنتی ژن اختصاصی خودش متصل شود و سلول‌های ایمنی از طریق همین آنتی بادی‌ها، سلول‌های خود بدن را می شناد و می‌توانند آن‌ها را از عوامل خارجی تفکیک کنند. 
رهایش مواد بیولوژیک مانند دارو‌ها و واکسن‌ها یکی از مسائلی است که امروزه تحقیقات زیادی روی آن‌ها صورت می‌گیرد.
نانومواد قابلیت این را دارند که مواد زیستی مانند دارو‌ها را با خود حمل کرده و به ســلول‌های هدف که در بیماری سرطان، سلول‌های بیمار است، می‌رسانند که به این حوزه علمی با عنوان رهایش مواد زیستی گفته می‌شود.
تمرکز این حوزه عمدتا روی آن است که دارو به صورت پایدار و همچنین به صورت هدفدار، رهایش پیدا می‌کند. منظور از رهایش هدفدار دارو این است که دارو تنها اطراف سلول‌های بیمار تجمع می کند و به سلول‌های سالم بدن آسیبی نمی‌رساند.
نانوذرات در ایمنی درمانی
نانو ذرات ویژگی‌های منحصربه فرد فیزیکی و شیمیایی زیادی دارند و می‌توانند برای بسیاری از کاربرد‌های درمانی، مهندسی شوند. ابعاد این ذرات نیز بین یک تا ۱۰۰ نانومتر است و همین موضوع باعث می‌شود نسبت سطح به حجم بالایی داشته باشند و آن‌ها را برای رهایش، به گزینه مناسبی تبدیل کرده است.
همچنین می‌توان طراحی این ذرات را بر اساس کاربرد تغییر داد، به گونه‌ای که با تغییر خواصی مانند ابعاد، شکل و بار، قابلیت طراحی دلخواه برای کاربرد‌های رهایش در آن ایجاد کرد.
علت اصلی استفاده از نانوذرات فلزی، دقت در کنترل ابعاد، شکل، بار و اصلاح سطحی آن‌ها است.
با استفاده از نانوذرات فلزی، می‌توان از سیستم ایمنی در برابر آسیب و تخریب شدن محافظت کرد و همچنین باعث رسیدن مقدار بیشتری از این آنتی ژن‌ها به سلول‌های ایمنی بدن که نقش شناسایی آن‌ها را دارند، می‌شود.
در حال حاضر مطالعات بالینی متعددی روی رویکرد‌های ایمنی درمانی با استفاده از نانوذرات فلزی در حال انجام است. تنها یکی از این رویکرد‌ها از اجزای سیستم ایمنی استفاده می‌کند. این محصول Aurimune نام دارد و با نام ۶۰۹۱-QYT نیز شناخته می‌شود.
از دیگر محصـولات ساخته شده از نانوذرات فلزی برای درمان سرطان با روش‌های ایمنی درمانی، می‌توان به Magnablate، Aurolase، ۰۱۲۹-NU و NBTXR ۳ اشاره کرد. ۹-NU نانوذرات کروی طلا هستند که با استفاده از نوکلئیک اسید پوشش داده شده اند.
نانوذرات فلزی به اندازه مولکول‌های آلی که سال‌ها است مورداستفاده هســتند، شــناخته شده نیستند و هنوز هیچ کدام از درمان‌های سرطان بر پایە این مواد و روش ایمنی درمانی نتوانسته از سازمان‌های نظارتی مانند سازمان غذا و داروی آمریکا مجوز‌های لازم را دریافت کند.
هنوز اطلاعات کافی درباره برخی نانوذرات فلزی، سمیت آن‌ها و فرایند دفع آن‌ها از بدن وجود ندارد و چگونگی نحوه دقیق تعامل این فلزات با سیستم ایمنی بدن همچنان ناشناخته است. بر این اساس نانو ذرات فلزی توانســته‌اند تا به اینجای کار، ظرفیت خوبی برای کار روی سـرطان و ایمنی درمانی از خودشـان نشـان دهنــد.