نیترید بور دوبعدی، ماده‌ای ضروری برای توسعه گرافن

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما برای سال‌ها، تاکاشی تانیگوچی و کنجی واتانابه مانند اکثر فیزیک‌دانان دیگر بودند که روی جهانی وسیع و ناشناخته از مواد کار می‌کردند. این زوج انواع بلور‌ها را در آزمایشگاه خود در موسسه ملی علوم مواد در نزدیکی توکیو تولید می‌کردند.

سپس، تقریباً یک شبه، ره صد ساله را طی کردند. آن‌ها موفق شدند بلوری مکعبی از نیترید بور بسازند که ساختار سه‌بعدی مشابه الماس دارد. یک روز، از روی کنجکاوی، نوع دیگری از بلور نیترید بور را بررسی کردند که گاهی اوقات به‌عنوان یک محصول جانبی در آزمایشگاه آ‌ن‌ها رشد می‌کرد که یک شکل مسطح و دو بعدی داشت.

آن‌ها نمی‌دانستند که به ترکیبی بسیار جالب رسیده‌اند. به این دلیل که آن‌ها موفق شده بودند یک ماده دوبعدی دیگر تولید کنند.

گرافن از ورقه‌ای کربن به ضخامت تنها یک اتم تشکیل شده است، که به دلیل داشتن رسانایی عالی، قوی‌تر از الماس و سبک‌تر از کاغذ، ماده «شگفت‌انگیز» نام گرفته است. با کشف گرافن، هجوم تحقیقات به سوی این ماده آغاز شد و سعی شد از آن حداکثر استفاده برده شود.

اما مشکل این بود که برای مطالعه گرافن، شما به چیزی بسیار مسطح با ویژگی‌های مناسب نیاز دارید که ورقه‌های نازک ویفر را روی آن سوار کنید. با تحقیقات تاکاشی تانیگوچی و کنجی واتانابه راه حل مشخص شد. بلور‌های محصول جانبی تانیگوچی و واتانابه که آن‌ها در حال بررسی آن بودند برای این کار مناسب بود.

بلور‌های نیترید بور دو بعدی با خلوص بالا، بر اساس اجماع گسترده دانشمندان، از جمله بهترین‌های جهان هستند. امروزه، چیزی که زمانی یک ماده ضایعاتی و محصول جانبی بود به همه در زمینه گرافن کمک می‌کند تا تحقیقات پیشگامانه را ممکن سازند و این دو دانشمند را تبدیل به محققانی سرشناس کرد که مقالات متعددی را در این حوزه منتشر کرده‌اند. آن‌ها در مصاحبه‌ای گفتند که چگونه هنر خود را تقویت کردند، خود را در مرکز انقلاب مواد قرار دادند و پرتقاضاترین بلور لایه‌ای جهان را تولید کردند.