سنبل آبی هیولای خوش خط و خال تالاب‌های مازندران

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مازندران، مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران در نشست علمی با موضوع " تاثیر گیاهان مهاجم آبزی بر تالاب‌ها، گفت: گیاه مهاجم سنبل آبی یک گونه غیر بومی است و با توجه به قدرت تکثیر و گسترش سریعش، سطح آب را به صورت کامل می‌پوشاند که موجب کاهش اکسیژن محلول در آب و مرگ موجودات زنده می‌شود.

عطااله کاویان با بیان اینکه سنبل آبی اکوسیستم آب بندان آغوزبن بابل را تهدید می‌کند، افزود: این گیاه در چند سال اخیر وارد برخی از تالاب‌های مازندران شده و یک گونه غیر بومی است که گسترش سریع آن موجب کاهش تنوع زیستی و مرگ تدریجی تالاب‌ها می‌شود.

او گفت: گونه مهاجم سنبل آبی در استان گیلان و در تالاب انزلی و در تالاب عینک رشت مشاهده شده و تاکنون روش‌های متفاوتی برای حذف این گونه مهاجم به کار برده اند که برداشت مکانیکی بهترین روش برای حذف این گونه است.

کاویان افزود: پهنه جغرافیایی تالاب‌های استان بیشتر در شرق و مرکز مازندران متمرکز و درغرب استان به واسط فاصله نزدیک بین جنگل و دریا ما تالاب‌های کمتری داریم.

مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران در این نشست، با اشاره به نقش و اهمیت تالاب‌ها بر خدمات و کارکرد‌های اکوسیستم‌های تالابی، بر بهره‌برداری خردمندانه و حفاظت از آنها، تاکید کرد.

سنبل آبی یکی از ۱۰ گونه گیاهان مهاجم دنیاست؛ این گیاه وقتی وارد اکوسیستم آبی می‌شود ظرف مدت ۲ هفته می‌تواند جمعیت خود را به میزان دو برابر افزایش داده و یک بوته با ۲۰ گل می‌تواند سه هزار دانه تولید کند و هر دانه آن بین پنج تا ۲۷ سال می‌تواند زنده بماند.

گیاه مهاجم سنبل آبی به عنوان گونه زینتی وارد اکوسیستم آبی کشور شده و به دلیل تکثیر و رشد بالای این گیاه، به شدت سطح آب را پوشانده و مانع ورود نور و اکسیژن به داخل آب می‌شود و به دلیل تولید لجن آلی باعث خشک شدن پهنه‌های آبی می‌شود.