برای سیامند رحمان، ستاره ی بی افول آسمان ایران و جهان

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری صدا و سیما به نقل از فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین در این روز ورزشکاری ارزشمند و بی بدیل، در عنفوان جوانی و درحالی که برای کسب افتخاری دیگر برای کشورمان آماده میشد، از میان ما رفت.

 

سیامند رحمان، قوی‌ترین پارالمپین جهان، در این روز چشم از جهان فروبست. اما نام و یاد او و افتخار بزرگی که برای کشورمان بدست آورد تا ابد زنده و پابرجاست.

سیامند رحمان پهلوان خندان، ورزشکار نام آوری بود که آوازه افتخاراتش نه تنها در ایران بلکه در جهان پیچیده و همواره به عنوان یکی از برجسته‌ترین پارالمپین‌های تاریخ ورزش افراد دارای معلولیت به شمار می‌رود.

او اول فروردین ۱۳۶۷ در شهرستان اشنویه (استان آذربایجان غربی) متولد و در سال‌های کودکی به فلج اطفال مبتلا شد.

از دوران کودکی روحیه‌ای شاد و مثال زدنی داشت و در مدرسه، با همان اندک توانایی راه رفتن، فوتبال، تنیس روی میز و والیبال بازی می‌کرد و از نشستن و سکون بیزار بود.

پس از مدتی تمرینات ورزشی اش را در رشته بدن سازی به صورت جدی تری دنبال کرد و به پیشنهاد دوستان به اردوی تیم ملی وزنه برداری رفت تا از او تست گرفته شود و سیامند که تا آن روز در رشته وزنه برداری فعالیت نکرده بود، موفق شد وزنه ۱۲۰ کیلوگرمی را بالای سرببرد و توجه مربیان را به خود جلب کند و اینگونه شد که سیامند جوان در بیست سالگی (سال ۱۳۸۷) به اردوی تیم ملی راه یافت.

در همان سال تیم ملی وزنه برداری جانبازان و معلولین برای مسابقات جهانی نیوجرسی آمریکا (۲۰۰۸) آماده می‌شد و سیامند نیز در حالی که تنها ۱۵ روز با تیم تمرین کرده بود، در اولین رویداد برون مرزی اش شرکت کرد و توانست به نشان طلا دست یابد و ضمن شکستن رکورد جوانان جهان به میزان ۷۲.۵ کیلوگرم، لقب قوی‌ترین وزنه بردار جوان دارای معلولیت را نیز از آن خود کرد.

 

این نشان طلا آغاز راهی پرافتخار بود که جوانی گمنام و بی نام و نشان را به ستاره‌ای بی بدیل در آسمان ورزش ایران و جهان تبدیل کرد.

سال ۲۰۱۰، سالی پر افتخار برای وزنه بردار جوان ایرانی بود و توانست به ۳ نشان طلا در مسابقات جهانی مالزی، پاراآسیایی گوانگجو و بین المللی لیبی، نشان نقره در مسابقات جهانی مالزی و نشان برنز در مسابقات بین المللی لیبی دست یابد.

تدوام افتخارات این پدیده‌ی دنیای پارا پاور لیفتینگ در سال ۲۰۱۱ نیز ادامه داشت و منجر به کسب دو نشان طلا در مسابقات جهانی امارات و مسابقات بین المللی اردن شد.

سال ۲۰۱۲، اما نقطه عطفی برای زندگی ورزش او بود؛ قهرمان جهان آماده می‌شد تا برای اولین بار در مهم‌ترین رویداد ورزشی افراد دارای معلولیت شرکت کند و این بار پارالمپیک لندن در انتظار افتخار آفرینی او بود و سیامند رحمان توانست با مهار وزنه‌های ۲۷۰ و ۲۸۰ کیلوگرمی و با اختلاف ۳۰ تا ۴۰ کیلوگرم از حریفان، اولین نشان طلای پارالمپیک را برای خود به ارمغان آورد و در حالی که برای ثبت رکورد رویایی ۳۰۱ کیلوگرمی در کتاب گینس آماده می‌شد، پیش از آن که روی تخته رود، وزنه برداری کره‌ای به رای داوراعتراض و رسیدگی به شکایت وی وقفه‌ای ایجاد کرد که بدن قهرمان طلایی سرد شد و نتوانست رکورد مورد نظر را به ثبت برساند، اما این مساله نتوانست شیرینی کسب اولین مدال طلای پارالمپیک را برای او و کاروان ایران را کمرنگ کند.

پس از این افتخار بزرگ، سیامند توانست در سال ۲۰۱۴ در دومین حضور خود در بازی‌های پاراآسیایی اینچئون، دومین نشان طلای مسابقات پاراآسیایی را نیز بدست آورد و در همین سال در مسابقات جهانی امارات نیز به نشان طلا دست یافت.

 

قطار موفقیت‌های سیامند جوان همچنان در حال حرکت بود و توانست در سال ۲۰۱۵ در مسابقات قزاقستان به دو نشان طلا هم در بخش آزاد و هم در بخش منطقه آسیا دست یابد و با کسب نشان طلای مسابقات جهانی ۲۰۱۶ فزاغ امارات خود را برای دومین تجربه پارالمپیکی اش آماده می‌کرد. چهار سال انتظار به پایان رسیده بود و سیامند در صدد بود تا کار نیمه تمام لندن را تمام کند. حالا فقط مدال طلا برایش مهم نبود و می‌خواست رکورد رویایی اش را به ثبت برساند و سرانجام موفق شد با ثبت رکورد ۳۱۰ کیلوگرم، ضمن دست یابی به نشان طلای ارزشمند پارالمپیک، این رکورد تاریخی را در کتاب گینس به ثبت برساند.

حالا سیامند چهره‌ای است که بیش از پیش در جهان مطرح شده و علاقه‌مندان بیشماری از اقصی نقاط جهان دارد و در اندیشه ثبت رکورد تاریخ ساز دیگری در بازی‌های پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ است.

 

قوی‌ترین مرد دارای معلولیت جهان در سال ۲۰۱۷ نیز خوش درخشید و توانست مدال طلای مسابقات جهانی مکزیک را بر گردن آویزد و تداوم افتخاراتش در مسابقات منطقه آسیا که به میزبانی ژاپن در سال ۲۰۱۸ برگزار شد نیز ادامه یافت و باز هم طلایی شد.

سومین و آخرین حضور سیامند رحمان در بازی‌های پاراآسیایی نیز در سال ۲۰۱۸ اتفاق افتاد و این بار جاکارتا میزبان قوی‌ترین پارالمپین دنیا بود.

در این مسابقات نیز که با حضور پر شور طرفداراین این قهرمان نام آور همراه بود، سیامند با ثبت رکورد ۲۹۵ کیلوگرم توانست سومین نشان طلای خود را از بازی‌های پاراآسیایی بدست آورد و هت تریک کند.

آخرین حضور این قهرمان بی بدیل نیز در مسابقات قهرمانی جهان قزاقستان در سال ۲۰۱۹ اتفاق افتاد که منجر به کسب نشان طلا شد و در حالی که همه برای تماشای رقابت دیدنی او در بازی‌های پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ لحظه شماری می‌کردند، سیامند، فرزند قهرمان ایران، در شامگاه یکشنبه، یازدهم اسفند ماه سال ۱۳۹۸ بر اثر ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.

بدون شک آوازه‌ی نام آوری و افتخار آفرینی‌های او تا ابد در اذهان دوستداران و طرفدارانش در اقصی نقاط جهان باقی خواهد ماند و راز این ماندگاری، نه تنها به سبب افتخاراتش، بلکه به خاطر اخلاق خوب و رویکرد مردمی او نیز خواهد بود.

 

یادش گرامی و روحش شاد…