ضریب ایمنی راه و ارتقاء و بهبود مبلمان جاده‌ای به بودجه نیاز دارد

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سردار سیدتیمور حسینی  جانشین رئیس پلیس راهور فراجا در برنامه افق روشن رادیو سلامت  درباره مبلمان جاده ایی گفتگو کرد .

سوال : مبلمان جاده ای یکی از مباحثی است که شاید در بررسی علل بروز حوادث جاده ای مغفول مانده است چقدر فقدان علائم هشدار دهنده ، روشنایی ، وضعیت سطح راه و همین طور تابلوها در بروز حوادث جاده ای موثر بودند بررسی نشده و شاید هم می شود ما اطلاع نداریم به هر حال تلاش بر این است که مبلمان جاده ای کشور ما تقویت بشود ، در صحبتی که با مسئولی از سازمان راهداری داشتیم راجع به روشنایی با ایشان صحبت کردیم که چرا برخی از جاده های ما روشنایی لازم را ندارد و این می تواند در بروز حوادث جاده ای موثر باشد معتقد بودند که در سطح جهان هیچ الزامی برای روشنایی تمام جاده ها وجود ندارد چه بسا که روشنایی حتی منجر به بروز حادثه بشود ، اما در تحلیل پلیس وضعیت چگونه است و آمارها و بررسی های پلیس در خصوص نقش مبلمان جاده ای در بروز حوادث جاده ای چه چیزی را نشان می دهد ؟

سردار حسینی : به هر شکل نکته مهمی است بحث مبلمان جاده ای و الزاماتی که برای یک تردد ایمن وجود دارد و به هر حال این را هم باید عرض کنم که این موضوع موضوعی نیست که بنا به میل و سلیقه و نظر افراد بخواهد طراحی بشود ، همه ی این مسائل دارای استانداردهایی است که در همه ی دنیا پذیرفته شده و حکومت های مختلف درکشور های مختلف ، ملزم به رعایت و اجرای این استانداردها هستند . مشخصا راجع به روشنایی محورها اشاره کردید ، قطعا روشنایی معبر یا جاده بر اساس نوع راه تعریف می شود ، حتما راههای آزادراهی ما نیاز به نور کافی و روشنایی دارند ، حتما راههای صعب العبور در کوهستان ها و گردنه ها ، حتما نیاز به روشنایی و نور دارند ، ولی من هم همین اعتقاد را دارم ، قرار نیست که همه ی جاده های ما به لحاظ روشنایی تامین بشوند ، هیچ استانداردی هم این را نمی گوید . ما اساسا وقتی که به راه بعنوان یکی از مولفه های موثر در حوزه ی جابجایی و حمل و نقل و یا بعنوان یکی از مولفه های جدی در وقوع تصادف نگاه می کنیم ، آن را باید حائز یکسری شرایط بدانیم ، در همه ی دنیا امروز خطای انسان پذیرفته شده یعنی همه پذیرفتند که انسان موجودی است که می تواند بهرحال مرتکب خطا بشود ، خطا چیست ؟ خطا متفاوت از یک رفتار پرخطر است ، کسی که در یک راه دارای پیچ و قوس و با وجود خط ممتد و با وجود نداشتن میدان دید کافی مبادرت به گرفتن سبقت می کند ، حتما ما اسم این عمل را خطا نمی گذاریم ، این دیگر خطا نیست ، بهرحال یک رفتار پرخطری است که می تواند منجر به تصادف هم بشود ولی بخشی از رفتارهای کاربران ما که عامل انسانی هستند کاملا می تواند بعنوان خطا محسوب بشود ، مثلا می گویم ، من یک مسیر را دارم می روم آن آمادگی لازم را هم ندارم به لحاظ جسمی ، یک مقدار خسته و خواب آلود هستم ولی با همه این تفاسیر مبادرت به رانندگی می کنم این خطاست یعنی احتمال دارد که ما در حین ....
سوال : خطایی که آگاهانه دارد صورت می گیرد ..
سردار حسینی : بله هر چند که آگاهانه هم باشد امکان این که من در طول مسیر دچار خستگی و خواب آلودگی بشوم وجود دارد .
سوال : پس همچنان سهم عامل انسانی را شما بیشتر از سایر عوامل می دانید .
سردار حسینی : من می خواهم این را بگویم که اگر من به هر دلیلی در یک مسیر و یا راهی به یک تصادفی رانندگی من منجر بشود ، این راه با مبلمان استاندارد و امکانات و قابلیت های استانداردی که دارد ، باید این قابلیت را داشته باشد که بتواند خطای من را جبران کند .
سوال : که جاده های ما این قابلیت را دارند ؟
سردار حسینی : اگر هم داشته باشند به نظرم خیلی قابل توجه نیست آن درصدی مثلا اگر ما بخواهیم از صد در صد آن قابلیت درصدی را معین کنیم ، حتما راههای ما الان دارای کمتر از 50 درصد از آن قابلیتی است که اصطلاحا به آن بخشندگی گفته می شود یعنی در ادبیات مهندسی راه می گویند راه باید بخشنده باشد . اگر بخواهیم میزان بخشندگی راههای کشور را ما به آن یک نمره بدهیم ، نمره بیشتر از 50 از صد را نمی گیرد یعنی حتما زیر 50 هست و این را باید حتما روی آن کار کنیم .
 نمی شود بگوییم نیست واقعا دوستان ما در مجموعه سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای تمام تلاش و هم و غمشان این است که حتی الامکان این ضریب ایمنی را ارتقا بدهند ولی مستحضر هستید که تمام اقدامات و فعالیت های این حوزه نیاز به بودجه ی کافی دارد ، نیاز به اعتبار کافی دارد ، خودبه خود و با نصیحت و توصیه حتما این اتفاق نمی تواند بیفتد ، هر گونه تغییر در ضریب ایمنی راه و ارتقاء و بهبود این مبلمان جاده ای حتما با صرف بودجه و اعتبار مورد نیاز امکانپذیر است .
سوال : به هر حال باید در بودجه سالانه کشور اهتمام ویژه ای به این بحث بشود که متاسفانه به نظر می رسد که این طور نیست اما در پایان گفت و گویمان می خواستیم اشاره ای هم به طراحی منظر راه داشته باشیم به هر حال راه و مسیر که یک راننده طی می کند باید جذابیت دیداری هم داشته باشد ، به ویژه در مسیرهای جنوبی کشور ، جاده های جنوبی مان که بخاطر آن کویری بودن ، این مسیر خودش فی نفسه می تواند برای راننده خسته کننده باشد ، این که چقدر می توانیم به سمت طراحی منظر جاده هم پیش برویم به نظر شما می تواند کمک کننده باشد ؟
سردار حسینی : واقعا خیلی ما نمی توانیم روی این بحث و روی این موضوع سرمایه گذاری کنیم کشور ما یک کشور پهناور است اقلیم مان هم تقریبا می توان گفت اقلیم گرم و خشک است ، غالبا و بیشتر این پهنه این وضعیت را دارد ، تنها کاری که می توانیم انجام بدهیم این است که در فواصل مناسب نسبت به ایجاد مجتمع های رفاهی و تیرپارک ها اقدام کنیم که مثلا در استان هایی مثل کرمان ، سیستان و بلوچستان ، فارس ، خوزستان ، یزد ، اصفهان ، سمنان که فاصله ی شهرها نسبتا از همدیگر زیاد است شما مثلا در گیلان و مازندران شما شاید بر فرض مثال خیلی از جاها متوجه نشوید که از حوزه یک شهر وارد یک شهر دیگر شدید حتی ، کاملا به هم پیوسته هستند تنها کاری که می شود انجام داد این است که ما محل هایی را بعنوان استراحتگاه ایجاد کنیم که راننده بعد از حداکثر هر دو ساعت رانندگی که دارد در این مسیر ، بتواند حداقل یک ربع بیست دقیقه این محل را برای استراحت ببیند و بایستد و یک تمدد مجددا توان و نیرویی داشته باشد و مجددا به رانندگی خودش ادامه بدهد لذا آنچه که بعنوان مطلوبیت دیداری مدنظر شما هست واقعا امکانپذیر نیست و فقط این راهکار ، راهکاری است که عرض کردم و باید روی این موضوع سرمایه گذاری بشود که آن هم موانع خاص خودش را دارد و الان جای بحث آن نیست .
پایان