تشییع و خاکسپاری پیکر استاد هراتی هنرمند پیشکسوت

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، آیین تشییع پیکر زنده‌یاد محمدمهدی هراتی استاد پیشکسوت هنر‌های تجسمی و عضو گروه تخصصی هنر‌های سنتی و صنایع دستی فرهنگستان هنر امروز یکشنبه (هفتم خرداد) با حضور بهمن نامورمطلق رئیس فرهنگستان هنر، محمدعلی رجبی دوانی رئیس گروه تخصصی هنر‌های سنتی و صنایع دستی فرهنگستان هنر، حسین یاوری، راضیه یاسینی و سیدعبدالمجید شریف‌زاده از اعضای این گروه، حسن بلخاری استاد دانشگاه و جمعی از مسئولان T هنرمندان و خانواده این استاد فقید در رواق هنر فرهنگستان هنر برگزار شد.

رئیس فرهنگستان هنر در این آیین ضمن تسلیت به خانواده زنده‌یاد هراتی اظهارداشت: این استاد فقید چندرشته‌ای بود، محدودیت‌های مصنوعی و صورت‌بندی شده آموزش‌های مدرن را قبول نداشت و همچون حکمای قدیم در تمامی رشته‌های هنری فعالیت می‌کرد و تخصص داشت.

وی گفت: زنده‌یاد هراتی هنرمند، هنرپژوه، نسخه‌شناس، قرآن‌شناس، احیاگر کاغذ و احیاگر مرکب و دوات بود و هر جایی که می‌دید هنری رو به افول می‌گذارد، وی در آن حوزه قدم می‌گذاشت و سعی می‌کرد آن را احیا کند، زنده‌یاد هراتی نسبت به هنر‌های سنتی با تعریف، نوآوری و احیاگری آن‌ها را دوباره بازسازی و بازتولید کند و نمی‌گذاشت میراث چند هزار ساله از بین بروند.

نامورمطلق، ایران‌دوستی را از دیگر ویژگی‌های زنده‌یاد هراتی عنوان کرد و افزود: این استاد فقید به ایران بسیار علاقه داشت، با وجود اینکه خودش را وقف ایران کرده بود، بازهم همواره خود را به این آب و خاک مدیون می‌دانست، و وقتی درباره هویت هنری هنر‌های سنتی ایران صحبت می‌شد، با یک غیرت و تعصبی از آن دفاع می‌کرد و اگر احساس می‌کرد در جایی به آن لطمه وارد می‌شود و هویت ایرانی در خطر است یا کشور دیگری می‌خواهد آن را مصادره کند، برآشفته می‌شد، این نشان می‌داد که استاد هراتی چقدر به هنر‌های ایرانی و اسلامی عشق و علاقه دارد.

رئیس فرهنگستان هنر بیان کرد: زنده‌یاد هراتی همیشه سعی می‌کرد، در فعالیت‌ها و برنامه‌ها حضور داشته باشد. وی عاشقانه کار می‌کرد، آن انرژی زیادی را که داشت از عشق سرچشمه می‌گرفت و بزرگترین و سهمگین‌ترین نیرو، نیروی عشق است که منجر به فداکاری می‌شود و باعث می‌شود که از خودش بگذرد، نیرویی که فراتر از نیرو‌های دیگر بود، اگر بخواهم زندگی زنده‌یاد هراتی را خلاصه کنم باید بگویم که آمد، عاشقی کرد و رفت.
محمدمهدی هراتی استاد پیشکسوت هنر‌های تجسمی و عضو گروه هنر‌های سنتی و صنایع دستی فرهنگستان هنر چهارم خرداد در ۸۱ سالگی درگذشت. وی متولد ۱۳۲۱ در قوچان بود، وی تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در قوچان و مشهد به پایان رساند و پس از تحصیلات مقدماتی به تهران آمد و تا مقطع دکتری نقاشی و هنر‌های سنتی در دانشگاه تهران تحصیل کرد.

زنده‌یاد هراتی پس از تدریس هنر و ریاضی در روستا‌های مرزی خراسان، وارد انستیتو هنری تهران شد و از آن پس در محضر استادان صاحب نام ایران شاگردی کرد سپس خود صاحب تألیف و تدوین آثار بی‌شماری در عرصه هنر شد. وی هنگام بازنشستگی مسؤولیت گروه هنر دفتر برنامه‌ریزی و تألیف کتب درسی معاونت پژوهشی وزارت آموزش و پرورش را برعهده داشت او در این سمت خدمات بسیاری در زمینه اعتلای هنر‌های اسلامی و ایرانی داشته است.

او علاوه بر زمینه‌های ادبی، تاریخی، و قرآنی در زمینه‌های هنر‌های ایرانی و اسلامی نظیر طراحی، نقاشی سیاه‌قلم، رنگ و روغن، آبرنگ، قطاعی و لایه چینی، نگارگری، رنگ‌سازی سنتی، نقاشی روی چوب و قلمدان، نقاشی روی شیشه، سرامیک و چرم، نقاشی با رنگ‌های لعابی روی کاشی و سرامیک، خوشنویسی خطوط کهن آثاری ماندنی ارائه کرده است که بعضی از آثار او در موزه آستان قدس رضوی مشهد نگهداری می‌شود.

استاد هراتی در طول بیش از نیم قرن فعالیت هنری خود به صورت حرفه‌ای بیش از پنجاه کتاب در حوزه‌های مختلف هنر نوشت و در مجامعه هنری و علمی و مجلات بیش از ۴۰ مقاله علمی ارائه کرده است. وی مدتی هم مسئولیت و مدیریت گروه‌های هنر‌های تجسمی و نقاشی و هیئت علمی دانشگاه سوره را برعهده داشت.

یکی از ویژگی‌های بارز زنده‌یاد هراتی این بود که هنر را از از پدر خود آموخت و به فرزندان خود نیز راه و روش فعالیت در حوزه هنر را نشان داد و براین اساس، خاندان هراتی در سلک خاندان‌های هنری قرار می‌گیرند.

زنده‌یاد هراتی همچنین در نمایشگاه‌های داخلی و بین‌المللی بی‌شماری شرکت کرد و توانسته جوایز متعددی به خود اختصاص دهد که از آن جمله می‌‎توان به جایزه نخستین نمایشگاه بین‌المللی سمعی و بصری جهانی در تهران، جایزه دوم وزارت آموزش و پرورش در دومین نمایشگاه سمعی و بصری کشور در تهران، جایزه بهترین پژوهشگر هنر‌های ایرانی دوسالانه گرافیک ایران و موزه هنر‌های معاصر، لوح تقدیر و جایزه ویژه ریاست جمهوری برای تألیف سه جلد کتاب درباره هنر‌های قرآنی و ارائه آثار و لوح تقدیر و جایزه نخست کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اشاره کرد.