بی حجابی مقدمه از هم گسیختگی خانواده

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، یکی از انگیزه های مهم کسانی که از بی حجابی به حجاب روی آورده اند رهایی از نگاههای هرزه و هوس آلود مردانی است که دنبال کامجویی از زنان هستند.

بدون شک در عصر ما که بعضى نام آن را عصر برهنگى و آزادى جنسى گذارده اند و افراد غربزده، بى بند و بارى زنان را جزئى از آزادى او مى‏ دانند سخن از حجاب گفتن براى این دسته ناخوشایند و گاه افسانه‏ اى است متعلق به زمان­ هاى گذشته! ولى مفاسد بى حساب و مشکلات و گرفتاری هاى روز افزونى که از این آزادی­ هاى بى قید و شرط به وجود آمده سبب شده که تدریجاً گوش شنوایى براى این سخن پیدا شود.

 

البته در محیط­ هاى اسلامى و مذهبى، مخصوصاً در محیط ایران بعد از انقلاب جمهورى اسلامى، بسیارى از مسائل حل شده، و به بسیارى از این سؤالات عملاً پاسخ کافى و قانع کننده داده شده است، ولى باز اهمیت موضوع ایجاب مى‏ کند که این مساله به طور گسترده‏‌تر مورد بحث قرار گیرد.

بدون شک حجاب از مسلمات اسلام است، و تمام فقهاى اسلام در آن اتفاق نظر دارند، و هرگونه بد حجابى و بى حجابى بر خلاف شریعت مقدسه است؛ لذا حجاب و پوشش در اسلام امنیت فوق العاده‌ای دارد و آیات فراوانی نیز درباره حجاب آمده است و کسی هم نمی‌تواند منکر آن شود.

بدیهی است حجاب، حفظ شخصیت زن، و جلوگیرى از انحراف جوانان، و (ممانعت از) گسترش فساد در جامعه اسلامى است؛ و همان‏ گونه که اصل پوشیدن لباس براى زنان و مردان منافات با آزادى آن‌ها ندارد، حجاب نیز چنین است.

آرى حجاب از ضروریات دین و برگرفته از قرآن مجید است، و همه مذاهب اسلامى آن را قبول دارند؛ و منظور از ضرورى دین چیزى است که هر کس با مسلمین مقدارى معاشرت داشته باشد، مى‏ فهمد مسلمانان به آن پایبند هستند.

به تعبیر دیگر منظور از «ضروریات دین» اموریست که همه، اعم از عالم و غیر عالم، مى‏ دانند جزء دین است؛ مانند مسأله حجاب؛ از این رو «احکام ضرورى اسلام» همان احکام ضرورى دین است. 

قرآن مجید در آیات متعددى از جمله: آیات ۳۱ و ۶۰ سوره نور و آیات ۳۳ و ۵۳ و ۵۹ سورۀ احزاب، بر مسئله حجاب تأکید کرده است که گاهى زنان با ایمان را مخاطب قرار مى‏ دهد و گاهى همسران پیامبر صلى الله علیه و آله را و گاهى نیز با استثنا کردن زنان پیر و از کارافتاده، تکلیف بقیه را روشن مى‏ سازد؛ به این ترتیب با عبارات مختلف، اهمیت این وظیفه اسلامى را بازگو مى‏ کند.

بی تردید اسلام بر خلاف جوامع مدرن غربی و نیز غرب زده‌های هوس­باز، طرفدار برچیده شدن خودنمایی زنان در جامعه است، اسلام مخالف ورود زنان به مسابقه بى پایان در نشان­ دادن اندام خود و تحریک شهوات و هوس هاى آلوده مردان است.

از این رو حجاب جزئى از این برنامه در مقابله با بهره کشی ظالمانه از زنان محسوب مى‏ شود، اسلام مى ‏گوید کامیابی ­هاى جنسى اعم از آمیزش و لذت‏ گیری­ هاى سمعى و بصرى و لمسى مخصوص به همسران است و غیر از آن گناه، و مایه آلودگى و ناپاکى جامعه مى‏ باشد.

باید اذعان کرد فلسفه حجاب چیز مکتوم و پنهانى نیست زیرا برهنگى زنان پیامدهایى همچون تحریک دائم مردان مخصوصا جوانان را در پی دارد، تحریکى که سبب کوبیدن اعصاب آن‌ها و ایجاد هیجان­ هاى بیمار گونه عصبى و گاه سر چشمه امراض روانى مى‏ شود، حال آنکه اسلام مى‏ خواهد مردان و زنان مسلمان روحى آرام و اعصابى سالم و چشم و گوشى پاک داشته باشند، و این یکى از فلسفه‏ هاى حجاب است.

حال آنکه در محیطى که حجاب است (و شرائط دیگر اسلامى رعایت مى‏ شود) زوجین تعلق به یکدیگر دارند، و احساساتشان و عشق و عواطفشان مخصوص یکدیگر است، لیکن در «بازار آزاد برهنگى» عملا زنان به صورت کالاى مشترکى در آمده‏ اند و دیگر قداست پیمان زناشویى بی معنا شده است که این آسیب به فروپاشی نهاد خانواده منتهی شده است.

گسترش دامنه فحشا و افزایش فرزندان نامشروع، از دردناکترین پیامدهاى بى حجابى است، با توجه به اینکه «فحشا» و از آن بدتر «فرزندان نامشروع» سر چشمه انواع جنایت­‌ها در جوامع انسانى بوده و هستند، ابعاد خطرناک این مساله بیش از پیش روشن‏تر مى‏ شود.

بحرانی عظیم که منبعث از یکی از عوامل موثر بر آن یعنی مساله برهنگى و بى حجابى است.

مساله «ابتذال زن» و «سقوط شخصیت او» در این میان نیز حائز اهمیت فراوان است، هنگامى که زن را از طریق جاذبه جنسیش وسیله تبلیغ کالا‌ها و دکور اطاق­ هاى انتظار، و عاملى براى جلب جهانگردان و سیاحان و مانند این‌ها قرار بدهند، در چنین جامعه‏ اى شخصیت زن تا سر حد یک عروسک، یا یک کالاى بى ارزش سقوط مى‏ کند، و ارزش­ هاى والاى انسانى او به کلى به دست فراموشى سپرده مى‏ شود، و تنها افتخار او جوانى و زیبایى و خودنمائیش مى‏ شود؛ و به این ترتیب مبدل به وسیله‏ اى خواهد شد براى اشباع هوس­ هاى سرکش یک مشت آلوده فریبکار و انسان‏ نماهاى دیو صفت!

در چنین جامعه ‏اى چگونه یک زن مى ‏تواند با ویژگی­ هاى اخلاقیش، علم و آگاهى و دانائیش جلوه کند، و حائز مقام والایى شود؟!

 

منبع : مکارم