اعزام فضانورد به زیر مدار تا ۵ سال آینده

وی افزود: پرتاب اخیر هم در جهت تثبیت فناوری، اعتماد به نفس و دست یابی به فناوری های بیشتر و تکرار پذیری بود.

فاضلی مطالعات زیست فناوری فضایی که در کیفیت زندگی بشر در حوزه های درمانی موثر هستند، گیاه شناسی در شرایط کم، پر و بی وزنی را از جمله زمینه ها و دست آوردهای دانش فضایی برشمرد و گفت: ما شرایط بی وزنی را به مدت 3 دقیقه تامین کردیم، شرایطی که پژوهشگران کشورمان در حوزه های مختلف می توانند از آن برای تحقیقات خود استفاده کنند.

وی افزود: برای این ماموریت فضایی ما از حامل  هایی که 10 تا 15 سال است در سازمان هوا فضای وزارت دفاع توسعه پیدا کرده اند، فقط به عنوان پیشران استفاده کردیم.

فاضلی در ادامه برخی نگرانی های ابراز شده را ناشی از ناخشنودی برخی از پیشرفت های علمی کشورمان دانست و تصریح کرد: اهداف ما کاملا صلح جویانه و برای ارتقا و بهبود زندگی بشر است.

وی گفت: جمهوری اسلامی ایران 2 معاهده از معاهدات پنج گانه بین المللی را امضا کرده دو معاهده هم به تایید و تصویب مجلس رسیده است و یکی از آنها هم مسیر تصویب در شورای عالی فضایی و دولت و سپس مجلس شورای اسلامی را طی می کند تا به این ترتیب جمهوری اسلامی ایران معاهده ثبت اشیا پرتاب شده به فضای ماورای جو را به تصویب برساند که به این شکل هر گونه شبهه ای هم زدوده خواهد شد.

قائم مقام سازمان فضایی، کشورمان را در مرحله پرتاب های زیر مداری ذکر کرد و گفت: هر شیئی که از مرز 80 تا 100 کیلومتری بگذرد به فضای ماورای جو دست پیدا کرده است که ما با حداقل هزینه ها توانستیم این مسیر را طی کنیم.

وی افزود: من فکر می کنم که قدم بعدی استفاده از پیشرانه های قوی تر مثل سفیر با قطر یک متر و بیست سانتی متراست که در کشور وجود دارد و به این ترتیب قطر کپسول ما دو برابر و وزن آن هم بیشتر خواهد شد.

فاضلی تصریح کرد: به این ترتیب می توانیم ارسال موجود زنده سنگین تر با مشخصات فیزیولوژیک نزدیک تر به انسان را برنامه ریزی کنیم همان گونه که کشور امریکا از شامپانزه استفاده کرد و علاوه بر آن بسیاری از فناوری هایی را هم که نیاز داریم توسعه داده و به بلوغ برسانیم.

آقای محمد ابراهیمی، رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی سازمان فضایی نیز گفت: کاوشگر جدید ما که دیروز از آن استفاده شد، تفاوت های بنیادینی با کاوشگر قبلی دارد به گونه ای که کاوشگر جدید قابلیت آزمایش های زیست فضایی را دارد.

وی افزود: تعداد موسساتی که توانایی پرتاب چنین کاوشگرهایی را داشته باشند کم است و حاضر هم نیستند به این راحتی ها آزمایش های دیگران را حمل کنند به گونه ای که صف طویلی از دانشمندان حتی در کشورهای پیشرفته وجود دارد که می خواهند آزمایش های خود را با وسایلی از این دست به فضا بفرستند ولی ما می توانیم این کار را در کشور خودمان انجام دهیم.

ابراهیمی با اشاره به تقویت دانش انجام چنین ماموریت های فضایی گفت: بار قبل ما شاهد بودیم که تکان شدیدی به موجود زنده وارد شد و همین امر موجب طراحی ضربه گیر و رساندن آن به مرحله ای شد که قابلیت نصب در کاوشگر را داشته باشد.

وی تصریح کرد: ابزار ثبت صوت محیط هم اولین بار طراحی، ساخته و استفاده شد که برای ارتباطات آتی فضانورد یا تبادل داده بعدی با کاوشگر کاربرد دارد.

رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی سازمان فضایی برخی سامانه های طراحی و ساخته شده را دارای کاربرد در بخش های دیگر فضایی ذکر کرد و گفت: همین فناوری بازیابی که ما استفاده کردیم برای دیگر سامانه هایی که با فرود آرام سر و کار دارند هم قابل تعمیم هست.

وی افزود: فکر می کنم دست آوردهای اخیر ما راه را برای آزمایشات علمی گسترده تر و توان های فناوری بالاتر باز می کند.

ابراهیمی آزمایشات انجام شده در قالب کاوشگر را به طور معمول شامل داده های هواشناسی، شرایط محیطی خود کاوشگر و نیز تصاویر ذکر کرد و گفت: در داخل خود کپسول هم حسگر های مختلفی از جمله برای ثبت ضربان قلب موجود، نوار قلب لحظه ای و دماها وجود دارد.

وی دو گام اصلی بعدی را که ممکن است به بیش از 2 پرتاب نیاز داشته باشد شامل رسیدن به شکل فضاپیمایی با قابلیت ارسال محموله ای بزرگتر ذکر کرد و افزود: این امر به احتمال زیاد نیاز به حاملی با قطر بیش از یک متر دارد  در حالی که در شرایط کنونی ما قطری در حدود 60 سانتی متر را داریم و همچنین آزمایش اصلی بررسی شرایط زیستی و برگشت به جو در شکلی شبیه به فضاپیما است که اگر این کار در طی هر تعداد آزمایش تا حصول نتیجه موفق بود، با افزایش ابعاد یا ارتقای ابعاد می توانیم فضاپیمای اعزام فضانورد زیرمداری را داشته باشیم کاری که نیازمند رفع گلوگاه های محوری است.

ابراهیمی تصریح کرد: برای اعزام فضانورد به زیر مدار بیش از 4 تا 5 سال وقت نیاز نداریم در صورتی که آزمایشهای ما با مشکل خاصی روبرو نشده و حمایت های مالی به همین شکل با نرخ رشد متناسب با فعالیت ها ادامه یابد.

وی گفت: زمان این پرواز 20 تا 30 دقیقه خواهد بود تا به زمین برگردد. 

ابراهیمی در ادامه به زیرساخت های مورد نیاز اشاره کرد و افزود: در بخش زیر مداری ما زیرساخت های عمده لازم را داریم مگر آزمایشگاه های آموزش فضانورد که می شود با برخی اصلاحات و به روز رسانی از زیر ساخت های آموزش خلبانی استفاده کرد، راکت مورد نیاز آن حتی قوی تر از میزان مورد نیاز هم اینک در کشور وجود دارد، پایگاه پرتاب، تجهیزات کنترل و دیگر ابزار هم وجود دارد.

وی تصریح کرد: در فناوری بازیابی ما نیاز داریم که به تدریج به وزن ها و سرعت های بالاتر برسیم که گام به گام در کاوشگرها همین کار را می کنیم.

رئیس پژوهشکده سامانه های فضانوردی سازمان فضایی گفت: زیرساخت های عمده موجود است، فناوری نیاز به زمان، آزمایش و رسیدن به سرحد خود دارد از این رو این طرح کاملا در دسترس است.

وی افزود: در مورد فضاپیمای مدار گرد بیش از 20 تا 30 درصد زیرساخت ها فراهم نیست که باید همگام و همدوش با توسعه فناوری حامل، پایگاه پرتاب، فضاپیماهای مخابراتی و سنجش از راه دور بتوانیم سفیه فضایی خود را هم توسعه بدهیم.

ابراهیمی تصریح کرد: بخش فضایی کشور یک کل به هم پیوسته است که همه آن با هم رشد می کند، فقط 30 تا 40 درصد فناوری های زیست فضایی اختصاص به خود این طرح دارد، بقیه فناوری ها در تمام کارهای هوا فضایی و به طور خاص طرح های فضایی مشترک است.