پخش زنده
امروز: -
برخی از تصدی‌گری‌های دولت باید به شهرداری‌ها واگذار شود
مهرداد لاهوتی نماینده منتخب مردم لنگرود در مجلس شورای اسلامی گفت: قانون شهرداری‌ها قدمتی ۴۰ تا ۵۰ سال دارد، بنابراین ضروری است در این قانون بازنگری صورت گیرد، به ویژه در مدیریت یکپارچه شهری برخی تصدی‌گری‌های دولت باید به شهرداری‌ها واگذار شود.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، برنامه بالاتر شبکه خبر با حضور میهمانان مهرداد لاهوتی نماینده منتخب مردم لنگرود در مجلس شورای اسلامی (موافق) و مجتبی یوسفی منتخب مردم اهواز، حمیدیه، کارون و باوی در مجلس دوازدهم (مخالف) به موضوع واگذاری اختیارات دولت به شهرداری ها پرداخته شد .
مهرداد لاهوتی معتقد است که اداره کتابخانه‌ها، شرکت‌های آب و فاضلاب و وظایف مربوط به محیط زیست و تربیت بدنی به شهرداری‌ها باید واگذار شود، با واگذاری برخی امور به شهرداری‌ها بار مالی دولت کاهش پیدا می‌کند، البته انتقال وظایف باید همراه با اعتبارات لازم انجام شود؛ البته در طرح جامع مدیریت شهری شفاف‌سازی در منابع صورت می‌گیرد.
مجری: پایه و منشاء تحول در جامعه و کشور انتخابات است، این تاکید رهبر انقلاب اسلامی در پاسخ به دیدگاه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی است که به گفته ایشان حرف از تحول می‌زند. با آغاز کارزار انتخابات مجلس شورای اسلامی و ورود نامزد‌های مختلف به این کارزار صدا و سیما هم تلاش کرد با طرح سوالاتی از این نامزد‌ها در فیلم‌های تبلیغاتی شان شناخت بهتری را نسبت به نامزد‌ها برای شما مردم عزیز فراهم بکند. یکی از سوالاتی که از نامزد‌های مختلف پرسیده شد این بود که آیا با واگذاری اختیارات دولت به شهرداری‌ها موافقند یا نه؟ امروز این موضوع را با حضور دو تن از منتخبان مردم در مجلس دوازدهم به مناظره خواهیم نشست.
- آقای جعفر قادری نماینده مجلس (موافق): تحقق مدیریت یکپارچه شهری به معنی واگذاری ابزار‌ها و اهرم‌های قدرت دولت است. این موضوع ممکن است در قالب شعار خوب باشد، اما برخی از دولت‌هایی که خودشان شهردار بوده اند و از مدیریت یکپارچه شهری سخن می‌گفتند، اما زمانی که به ریاست جمهوری رسیدند نگاهشان عوض شد و این امر را محقق نکردند.
- آقای محمد آئینی معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیر عامل شرکت بازآفرینی شهری ایران (مخالف): هم اکنون بیش از ۴۱۰ شهرداری، مشوق‌های شهرسازی را که وظیفه قانونی شهرداری‌ها و مصوبه شورای عالی مسکن و شهرسازی است اجرا نکردند به علت ناهماهنگی بین شهرداری ها، نوسازی و بهسازی بیش از ۶۰ هزار هکتار سکونتگاه غیررسمی معطل مانده است، در حالی که می‌شد با شش همت منابع، برای رفع محرومیت این مناطق اقدام کرد. شورا‌های شهر مگر مدافع حقوق مردم نیستند، چرا مطالبه گری نمی‌کنند؟ چرا بسته‌های تشویقی را پیگیری نمی‌کنند که اجرا شود؟
- آقای محمدصالح جوکار نماینده مجلس (موافق): وقتی برای یک شهر، مدیریت یکپارچه و جامع شهر فکر می‌کنیم دیگر چندین دستگاه و نهاد متولی شهر نباید وجود داشته باشد. یعنی در شهر و روستا یک نفر حرف برای گفتن داشته باشد و یک نفر تصدی مدیریت امور را داشته باشد. الان دستگاه‌های مختلفی هستند در مسایل شهری ارایه خدمات می‌کنند مثل شرکت‌های آب، گاز، برق، هر کدام از اینها به صورت موازی و بدون پیوستگی با مدیریت خود شهر انجام وظیفه می‌کنند. اگر ما مدیریت یکپارچه و جامع شهری را به طور واقعی ایجاد کنیم تمام این مشکلات حل می‌شود. در واقع یک نفر اجرا می‌کند و خود او هم پاسخگو است.
- آقای احمد آریایی نژاد نماینده سابق مجلس (مخالف): واگذاری تصدی گری وزارت بهداشت وقتی معنا دارد که تصدی گری به بخش خصوصی منتقل شود. اما واگذاری اختیارات وزارت بهداشت به مجموعه شهرداری، فقط دست به دست شدن مدیریت مراکز درمانی پایتخت است. قبل از هر چیزی باید کاملا معلوم شود که این واگذاری با چه قصد و نیتی انجام می‌شود. اگر هدف این کار، افزایش کیفیت خدمات درمانی به مردم است ما مشکلی با این کار نداریم، اما به نظر نمی‌رسد که هدف از این اقدام، افزایش کیفیت خدمات باشد.
سوال: به خاطر سن از آقای لاهوتی مناظره را شروع می‌کنیم. همان ابتدای بحث می‌خواهم یک تبیینی کنید که اساسا چه اختیاراتی دولت می‌تواند به شهرداری‌ها واگذار کند بحث امروز ما، در مورد محدوده اختیارات دولت است که شهرداری‌ها می‌توانند متولی آن شوند؟
لاهوتی: اعتقاد من نیست اعتقاد حاکمیت است دولت‌ها باید خودشان را کوچک کنند. به طور مثال لایحه بودجه‌ای که امسال دولت داده در قوه مقننه بودجه عمومی دولت دو هزار و ۴۰۰ هزار میلیارد تومان است. از این عدد حالا یک تغییراتی در مجلس صورت گرفته که من نمی‌پردازم. از دو هزار و ۴۰۰ هزار میلیارد تومان، ۳۸۰ هزار میلیارد تومان دولت گفته می‌خواهم کار عمرانی کنم تازه برای این ۳۸۰ هزار میلیارد تومان ۲۴۰ هزار میلیارد تومان می‌خواهد اوراق منتشر بکند، یعنی معنی اش چیست؟ یعنی صددرصد درآمد نفتی و صددرصد مالیاتی که سال آینده واقعا ۵۰ درصد حالا جای بحثش این جا نیست افزایش داده دولت باید صرف خودش بکند، پس دولت باید هر چقدر می‌تواند تصدی هایش را واگذار کند. یکی از راه‌های نجات این کشور از بحث‌های اقتصادی حاکم هم همین است، ۸۰ درصد اقتصادمان دست دولت است، ۲۰ درصد دست بخش است حالا چه پیامد‌های منفی دارد سرجای خودش، پس دولت پایش را باید از اقتصاد کشور کنار بکشد آن مقدار اختیاراتی که می‌تواند واگذار کند به شهرداری ها، به بخش خصوصی واگذار کند، دولت بیاید به سه تا اصل بپردازد هدایت، حمایت و نظارت، حضرت امام (ره) در اوایل دستور صریح دادند و فرمودند که به جهت حکمرانی مردمی سریعا تاکید می‌کنم سریعا شما نسبت به تشکیل شوراها اقدام بکنید. واقعا این یک دستور است. در قانون برنامه سوم، در قانون برنامه چهارم، در قانون برنامه پنجم ،در برنامه ششم و در برنامه هفتم همه اش تاکید است نباید بگوییم یک بحث جدیدی است همه این قوانینی که اشاره کردم تاکید دارد که دولت آن دسته از تصدی‌هایی که امکان واگذاری به شهرداری‌ها وجود دارد بیاید تصدی هایش را واگذار بکند به شهرداری ها. یک مصوبه‌ای در راستای همین قانون برنامه سوم یک مصوبه‌ای شورای عالی اداری در سال ۸۲ داشتند ۲۳ تا وظیفه را جدا کردند ۱۴ وظیفه را انتزاع کردند یعنی ۱۴ تا وظیفه‌ای که قابلیت واگذاری داشت واگذار کردند این مصوبه در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ است. ارایه کتاب خانه‌های عمومی الان کتاب خانه‌های عمومی را آقای یوسفی می‌دانند از محل نیم درصد خود شهرداری‌ها دارد اداره می‌کنند، یعنی شوراها و شهرداری های واقعا به یک رشد و بلوغ نرسیده اند که کتاب خانه‌های شهرشان را اداره کنند. سالن‌های نمایش، موزه‌های محلی، مراکز فرهنگی هنری، تاسیس دفاتر مربوط به تاسیسات گردشگری و مسایل دیگری که وجود دارد یا مثلا اراضی جنگل‌های منابع طبیعی داخل شهرها، چرا منابع طبیعی الان مثلا یک فضای جنگلی داخل شهرها داریم، چرا این نباید در اختیار شهرداری‌ها قرار داده شود، شهرداری‌ها این را تبدیل به فضای عمومی کنند مردم به عنوان پارک استفاده کنند. جمع بندی گفته هایم این است که این دستور صریح رهبری حضرت امام(ره) بوده در همان اوایل انقلاب اشاره می‌کنند به حکم رانی مردمی بعد در این راستا قانون اساسی که اصل ۱۰۰، ۱۰۱، ۱۰۲ و همین طوری که برویم در اصل ۱۰۰ می‌گوید شوراها ، در صورت حضور فعالیت در فعالیت‌های عمرانی، اجتماعی و فرهنگی الان شوراها عملا شورا‌های شهرداریند، شورای شهر نیستند این اصول قانون اساسی واقعا اجرا نشده است.
سوال: اقای یوسفی نقطه نظرات شما را هم بشنویم؟
یوسفی: بناست قانون گذار باشیم یعنی در حوزه اجرا نمی‌خواهیم برویم، یعنی صحبت‌های من و آقای لاهوتی بناست بگوییم در حوزه قانون گذاری الان خلائی داریم که بخواهیم اصلاحاتی را صورت بدهیم بعدش در حوزه اجرا و در حوزه نظارت از بعد وظیفه نمایندگی چه کاری باید انجام شود. الان بحث واگذاری مدیریت واحد شهری به شهرداری هاست و عنوان بحث ما همین الان براساس قانون سال ۱۳۳۴ که بیش از ۷۰ سال گذشته است البته این هم یکی از اشکالات است، قانون شهرداری مرتبط به سال ۱۳۳۴ است پایه اش آن است در آن حالا یا شهرداری‌ها یا بلدیه یا انجمن شهر حتی تامین مایحتاج مردم هم براساس قانون برعهده شهرداری ها بوده است.اگر بخواهیم برویم در حوزه قانون مشکلی نداریم مشکل در حوزه اجراست الان، چون مخالفان هم دو بخشند یکی می‌گویند اصلا واگذاری به شهرداری انجام ندهید که این حرف قطعا دقیق نیست، کسی دیگر می‌گوید الان شرایطش نیست یعنی مقدمه بر آن، باید قانون انتخاب شهردار‌ها را تغییر بدهیم با نکته بعدی بحث قانون انتخابات شورا را باید تغییر بدهیم، من همین جا فی المجلس می‌گویم و انتظارم این است که چه خود من و چه همکارانم که اگر در کمیسیون شوراها رفتند قانون انتخابات شورا را اصلاح کنند اولین نکته تعارض منافع است ، برای چی تایید صلاحیت انتخابات شورا و برگزاری انتخابات شورا از بعد نظارت نه از بعد هیئت اجرایی با نمایندگان مجلس باشد، نماینده مجلس که اصلا وظیفه اش این نیست این را اولین اختیاری که خودم می‌گویم به عنوان نماینده که در دور یازدهم و خدمتگزار مردم بناست که در دور دوازدهم باشیم اولین نکته این را اصلاح کنیم یعنی قانون برگزاری انتخابات شوراها را اصلاح کنیم برای استفاده از واگذاری کار به مردم و شورا موافقیم ،ولی با این روش که مکانیزمی نداشته باشیم از ظرفیت نخبگان بیشتر استفاده کنیم محدودیت ایجاد نکنیم، نکته بعد تزلزل مدیریتی که در بعضی از شهرها شاهد ان هستیم، ۱۴۰۰ شهر داریم ۱۲۰۰ تا شهر‌های کوچک و شهر‌هایی کمتر از ۵۰ هزار نفر است یکی از گلایه‌های به حق مردم این است که مدام تعویض شهردار‌ها را داریم در حالی که باید اختیارات شورا را لحاظ کنیم و اجازه بدهیم واگذاری کار شورا به شورا همان نکته دقیقی که گفته شد که الان اینها شورای شهرداریند، نه شورای شهر ولی از آن طرف این همه تزلزل مدیریتی که گله برای مردم را بوجود آورده یعنی باید قوانین اصلاح شود. نکته دیگر ان است که در حوزه قانون باید یک سری زیرساخت‌ها را انجام بدهیم از این جهت می‌گوییم هنوز ظرفیتش نیست، اما الان بیاییم برویم آب، برق، گاز و خدمات بهداشتی و خانه بهداشت و امثالهم همه را یک جا بدهیم به شهرداری‌ها با این ظرفیت؟ با همچنین ظرفیتی در شوراها و شهرداری‌ها وجود ندارد، نکته بعد که این به نظرم مقدمه است، من هم موافق ان هستم که مدیریت یکپارچه هستم ، آنی که می‌گوید هیچ وقت مدیریت یکپارچه شهری نداشته باشد این حرف دقیق نیست می‌شود این حرفی که مردم می‌زنند می‌گویند شهرداری‌ها آسفالت می‌کند یک دستگاه خدماتی می‌آید آن جا حفاری می‌کند از این حرف‌هایی که خیلی وقت‌ها زده می‌شود که حرف‌های درستی هم است، یعنی یکپارچگی در خدمات رسانی در شهری نیست ولی نکته این است که الان ظرفیتش است تجربه‌ای که در سنوات گذشته در واگذاری بعضی از کار‌ها شد، اولین نکته هم اشاره ام به دولت هاست وقتی براساس ماده ۱۲ رفع موانع تولید گفتیم توسعه حمل و نقل عمومی که مستقیم با سلامت مردم، کاهش آلودگی شهرها که یکی از آفت‌ها و چالش‌های جدید شهرها مخصوصا کلانشهرهاست، یا خدمات رسانی ارزان در حوزه حمل و نقل عمومی، تاکسی، اتوبوس ون و مترو ، این جا دولت باید می‌آمد ۵۰ درصد از آن را تامین می‌کرد .
یوسفی: در سنوات گذشته در این دولت با همراهی مجلس یک سری اتفاقات افتاد، می‌خواهم بگویم نگرانی مان این است یک زیرساختش نباشد، دولت از فردا در ۱۴۰۰ شهر کشور از شهر‌های کوچک بگیرد تا شهر تهران چند میلیون نفری، شاید کمتر از ۷۰۰ تا از این شهرها شبکه رسمی فاضلاب داشته باشند یعنی از نیمی از آنها شبکه فاضلاب ندارند، از فردا یعنی شهرداری‌ها و دهیاری‌ها بروند شبکه فاضلاب هم توسعه بدهند همچنین منابعی را دارند این یعنی تحمیل هزینه بیشتر به مردم، چون شهرداری از سال ۶۷ خودگردان شدند منابع شان را باید خودشان تامین کنند، این از کجا درمی آید یا باید هزینه پروانه را گران کنیم یا عوارض را، یعنی این که به یک نوعی فشار هزینه‌های بیشتر بر مردم و از آن طرف عدم پاسخگویی به دلیل نبودن ظرفیت.
سوال: یعنی شما می‌گویید بودجه هم شهرداری‌ها نگیرند؟
یوسفی: دو تا بحث است یکی این که از فردا همان نکته که گفته شد گفتند کتابخانه‌ها نیم درصد از شهرداری‌ها و دهیاری بگیرند ،با این تفسیر مدیریت کتابخانه‌ها مدیریتش را هم باید به خود شهرداری‌ها بدهیم، در برنامه ششم گفتیم راهنمایی و رانندگی زیرساخت هایش تامین پاسگاه هایش و به نوعی مایحتاج اداره کردنش، بیاید به عهده کلانشهر‌ها و شهرداری‌هاباشد، ولی از آن طرف مدیریتش با خودش است الان با مدیریت خوب هماهنگ راهور این مدیران مثلا فرمانده راهور دارد همکاری می‌کند با شهرداری‌ها، داشتیم در زمانی که هیچ هماهنگی هم نبود یعنی زیرساخت هزینه تحمیل شد به شهرداری، ولی مدیریت یکپارچه ترافیک بوجود نیامد یک نگرانی مان این است.
لاهوتی: یعنی الان اگر مثلا دولت در بحث فاضلاب دارد هزینه می‌کند منابعش را دارد بدهد. خود جنابعالی هم اشاره داشتید الان در بحث مترو و قطار شهری‌ها دولت مکلف است ۵۰ درصد هزینه اش را پرداخت کند اگر بعضی جا‌ها دولت‌ها قصور کرد من و شما به عنوان ناظر باید برویم یقه دولت را بگیریم ببینید اصل موضوع را باید بپذیریم الان خودتان هم اشاره کردید نظام جمهوری اسلامی نظام مردم سالار است تصمیمات را مردم برای خودشان بگیرند. ما چرا فکر می‌کنیم مردم به یک رشد و بلوغ نرسیده اند نمی‌توانند واقعا برای خودشان تصمیم بگیرند حتما باید دولت مثل یک بچه کوچک دستش را بگیرد، بعدش هم شما داستان هایش را می‌دانید که وقتی که دولت می‌آید تصدی گری را خودش به عهده می‌گیرد هزینه‌های جاری دولت بالا می‌رود فساد در آن است و هزاران مسایل دیگر در آن است.
یوسفی: ساختار شهرداری در آن فساد نیست نمی‌خواهم بگویم فساد .
لاهوتی: من از شما سوال می‌کنم می‌گویم در شهرداری بله فساد است من می‌گویم از توی دولت فساد نیست .
یوسفی: اصلا بحثم این نیست، چون شما گفتید
لاهوتی: اگر وارد بحث فساد بخواهیم بشویم الی ماشاء الله است پس بنابراین آن بحث فسادی که می‌گویید تنها راهش برداشتن دیوار بتنی بین حاکمیت و مردم است. باید همه چی اگر واقعا یک روزی موضوع فساد می‌خواهد در کشور ریشه کن بشود مردم باید این دیوار بتنی برداشته شود دیوار شیشه‌ای بیاید این دیوار شیشه ای ناظر بر هم حاکمیت، هم دولت و هم شوراها باید بشود.
یوسفی: من دو تا نکته بگویم.
لاهوتی: اجازه بدهید می‌خواهم بخش اول تان را بگویم. پس بنابراین در تامین منابعی که گفتید من هم نگرانم.
یوسفی: تا الان تجربه چه بوده هر کاری واگذار کردیم دولت از زیر آن شانه خالی کرده یا نه؟
لاهوتی: اگر دولت کمک نمی کرد الان به شهرداری اهواز، اگر دولت ۱۵۰ درصدش را برساند، سوال من از شما شورای شهر و شهرداری این است توان اجرا دارد یا نه؟
یوسفی: ندارد. ببینید دو سه تا نکته را بگویم.
لاهوتی: سال‌ها ریاست فراکسیون مدیریت شهری را داشتم اکثر شهر‌های کشور رفتم بازدید کردم اکثر شهرهایمان توان اجرا دارند، اما ممکن است محدودیت منابع داشته باشند..
لاهوتی: بحث مان این است که اگر دولت تصدی‌های خودش را دارد بیاید واگذار کند توان اجرا دارد یا نه؟ آقای یوسفی همین قانون ۱۳۳۴ که جنابعالی اشاره کردید شهرداری‌ها آب مردم را تامین نمی‌کردند براساس قانون آیا؟
یوسفی: همه اختیارات در اختیار آنها بود.
لاهوتی: بر اساس قانون شهرداری‌ها در سال ۱۳۳۴ آب مردم را تامین می‌کردند برق مردم را تامین می‌کردند بهداشت مردم را تامین می‌کردند.
یوسفی: این را بگویم که آن موقع ۱۱ درصد فقط شهر داشتیم بقیه روستا بودند.
لاهوتی: باشه، شما توان علمی و فکری ۱۳۳۴ بعد این افزایش ظرفیت فکری که اضافه شده افزایش توان علمی که اضافه شده این هم شما ببینید. مثلا الان شرکت‌های آب و فاضلاب و شرکت‌های برق، دغدغه مالیشان، را واقعا دغدغه‌ای است که باید برویم حل کنیم الان شرکت‌های آب و فاضلاب یا شرکت‌های برق دو تا شرکت زیان ده اند که کارشان چیست؟ تولید آب به عهده کیست؟ به عهده دولت است سازمان آب، آب تولید می‌کند، آب را می‌فروشد به شرکت آب و فاضلاب، شرکت آب و فاضلاب از تولیدکننده آب که سازمان آب باشد و دولت باشد آب را خریداری می‌کند می‌فروشد به کی به مردم، شرکت توزیع برق هم همین است شرکت توزیع برق سازمان برق منطقه‌ای که دولت باشد تولید می‌کند می‌فروشد به شرکت توزیع برق، شرکت توزیع برق این برق را می‌فروشد به مردم.
لاهوتی: حرفم این است که جمع بندی کنم ببینید در این بخش بنابراین با آقای یوسفی به یک فهم مشترک رسیدیم شهرداری‌ها و شوراهایمان به یک رشد بلوغ رسیده اند توان اداره تصدی‌های واگذاری دولت را دارند این مصوبه در قانون برنامه سوم، چهارم، پنجم، ششم، هفتم تاکید شده مصوبه شورای عالی اداری در سال ۸۱ است مصوبه شورای عالی اداری در سال ۸۵ است پس شهرداری‌ها من و شما به این فصل مشترک مباحث مان این باشد که من و شما به این فهم مشترک رسیدیم شوراها و شهرداری‌ها قدرت اداره را دارند، اما دغدغه‌ای به نام منابع مالی دارد آن را باید باهم بحث کنیم.
سوال: اشاره به قوانین کردید، فکر کنم آبان امسال در بررسی لایحه هفتم نمایندگان با ایجاد نظام یکپارچه خدمات شهری مخالفت کردند؟
یوسفی: بله، دو بار یک طرح دوفوریتی یک فوریتی، چند تا نکته را بگویم، چهار نکته را به خاطر این که در نهایت بتوانیم به یک جمع بندی برسیم تیتروار می‌گویم که عنایت کنید. ۱ - این است که می‌خواهیم الان در حوزه قانون، چون من و شما بناست حوزه قانون را اصلاحاتی در آن انجام بدهیم می‌خواهم ببینم که الان قانون ضعف داریم یا نداریم، ممکن است در اجرا نکاتی داشته باشیم ولی آنها فراتر از وظیفه مان است اگر بناست من و شما ایستادیم، در بودجه ۱۸ هزار میلیارد تومان اوراق گذاشتیم ،برای توسعه حمل و نقل عمومی، مترو و اتوبوس با مشکلاتی که در تامین اتوبوس در داخل کشور داریم و نمی‌گذاریم واردات شود، اینها واقعیت‌هایی است که مردم الان گرفتارند امروز ۹ هزار میلیارد تومانش بیشتر در همین دو سه روزی مانده به پایان سال، مصوبه صریح مجلس ابلاغ نمی‌شود، اینها اشکالات مان در اجراست، درست است که ایستادیم در این دو سال حدود دو هزار اتوبوس بناست به ناوگان اضافه کنیم ولی بعد ده سال اینها واقعیت هاست.
یوسفی: قانون سال ۱۳۳۴ اختیاراتی را به شهرداری‌ها داد چرا نشد، اولین نکته این است که ما حالا دوباره برگردیم به نظرم یکیش این است که آن موقع درست است که امکانات نبود ولی شهرنشینی کمتر از ده درصد ،یازده درصد بود همه روستا بودند همه هم می‌دانیم و آن موقع هم اقتضائات شهری هم خیلی متفاوت بود و اصلا رشدی که در نظام مقدس جمهوری اسلامی در شهرها و روستا‌ها صورت گرفت که قابل مقایسه نیست این یک، نکته دوم پس قطعا باید قوانین فعلی مقدم بر اختیارات شهرداری و شوراها است که خود اصلاح قوانین فعلی است قطعا اختیارات شورا بخشیش باید افزایش پیدا کند، بخشیش باید کاهش پیدا کند.
لاهوتی: یکی یکی باهم جلو برویم.
یوسفی: نه من چهار تا را بگویم آقای لاهوتی.
لاهوتی: بحث قانون، قانون برنامه سوم تکلیف کرده مصوبه شورای عالی اداری در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۲ در همان راستا همین چهار تا از ۲۳ وظیفه ۱۴ وظیفه را انتظار کرده چرا اجرا نشده
یوسفی: چون زیرساختش نبوده است.
لاهوتی: آقای یوسفی دولتی‌ها حاضر نیستند از این قدرت که آن قدر شیرین است بگذارند این قدرت را بدهند، برود در دست مردم.
یوسفی : آن که سر جای خود، ولی ببینید یک اتفاقی هست، من نمی‌خواستم این حرف را بزنم، باید قوانین را اصلاح کنیم، واقعاً شورا‌های شهر و روستا دارند جهاد می‌کنند، اصلاً خدمات در شهر و روستاست. دولت خود را می‌کشد مثلاً در یک استانی بیمارستانی می‌خواهد بسازد؛ ۱۲ سال، ولی روزانه پرسنل شهرداری بیش از ۳۵۰ هزار نفر که الان در حقوق و دستمزدشان هم ماندند دارند شهر را رتق و فتق می‌کنند. از نظافت تا پارک و موضوعات دیگر. یعنی عمران در شهر و روستاست. ولی ما می‌خواهیم برای مردم مشکلشان را حل کنیم نه مشکلی بر مشکلات شان ایجاد کنیم. قطعاً در ابتدا باید برخی قوانین فعلی اصلاح شود. قانون برگزاری انتخابات شورا؛ اول از خودم شروع می‌کنم، یک مناظره هم برای این بگذارید اختیارات برگزاری و نظارت انتخابات شوراها را از نماینده‌ها بگیرید. من خودم این حرف‌ها را می‌زنم که عملاً این شائبه‌ها به وجود نیاید، برخی موقع تعارض منافع است. من این حرف‌ها را می‌زنم، اصلاً برگزاری انتخابات شوراها ربطی به نماینده ندارد. باز در مجلس قبل ما هم گفتیم این را اصلاح کنید و این اختیار را از نماینده‌ها بگیرید؛ این یک، دومی؛ برای انتخابات شورا در حین این که موافقیم این کار را مردم در روستا‌ها و شهرها به عنوان امین مردم انتخاب کنند و واگذار کنیم، ولی یک شاخص بگذاریم، این طور نباشد یک کسی بدون تجربه شهری بیاید شهر را در اختیار بگیرد، بعد از مدتی همه جا متخلف است. بعد از مدتی مردم سؤال می‌پرسند چرا در یک دوره شورا یا شهرداری یا در یک دهیاری ما شاهدیم در عرض چهار سال؛ پنج شهردار عوض شده و چهار سرپرست آمده، این یعنی اتلاف منابع و تحمیل هزینه بر جیب مردم. پس قوانین فعلی مقدم بر واگذاری شهرداری است. باید یک سری قوانین اصلاح شود. بعد بیاییم در مشکلات زیرساختی، الان هم شما دقیق فرمودید من فردا می‌خواهم آب و برق را بدهم به شورا و شهرداری، این کمک است به مردم، شورا و شهرداری یا بیشتر مشکلات به وجود می‌آورد. من گفتم وقتی در ۱۴۰۰ شهر در کشور، کمتر از ۷۰۰ تا شبکه فاضلاب دارد، شبکه فاضلاب یعنی یک هزینه مضاعف بدون برگشت سرمایه، حداقل در ۱۰ تا ۱۵ سال. وقتی ما برق یا آب را تولید می‌کنیم، به ما در می‌آید چند هزار میلیارد تومان مثلاً مترمکعب یا کیلوواتی، بعد این را به جهت این که مردم را داریم به ریال حقوق می‌دهیم، نمی‌توانیم قیمت تمام شده آب و برق را از آنها بگیریم. از فردا کیلوواتی باید چندهزار تومان یا مترمکعبی آب چندهزار تومان بدهیم به مثلاً چه شهرداری، چه دولت، بگوییم شما هر چقدر، چون شما بر اساس قانون ۶۳، شهرداری خودگردان شده منابعش، دولت نمی‌خواهد کمک کند، درنهایت این می‌شود. آب و برق را برای مردم گران کنیم، فاضلاب هم بیفتد گردن شهرداری و دهیاری، یعنی دوباره یک هزینه‌ای را باز تحمیل کنیم به مردم. من با این چهار فرض و تجربه‌ای که اتفاق افتاد، به دلیل نبودن زیرساخت ها، و گله‌ای در برخی محدود از شهرداری‌ها و دهیاری ها، می‌آیند می‌گویند ما الان انتخاب شدیم نسبت به عقبه خود وظیفه داریم، نمی‌آیند در یک فضای شفاف، حتی خیلی محدود می‌گویم، خیلی‌ها را من درس پس می‌دهم، آدم‌های شریفی هستند در کشور. ولی واقعاً مردم از عملکرد برخی از شوراها و شهرداری‌ها راضی نیستند، یعنی این که مقدمه اش وجود ندارد. من الان به او بگویم فردا آب و برق هم برو از شورا بگیر. طرف به او بگوید به من رأی ندادی، من برای تو آب نمی‌کشم. مگر این اتفاق نیفتاد در بعضی از شهرها و روستا‌ها این را گفت. این را گفتیم شما مثلاً چرا به آن روستا یا به آن شهر؟ من و شماییم که می‌گوییم هر کسی به ما رأی داد یا نداد ما خادمش هستیم، وظیفه مان است برای منطقه، روستا و شهر کوچکی که رأی نیاورده بایستی بیشتر پیگیری کنیم که نشان دهیم حاکمیت می‌خواهد به مناطق محروم برسد. ولی نداریم در برخی از شوراها هرچند محدود، می‌گوید به این محله کلاً خدمات ندهید، این رأی نداد، پایگاه رأی من آن جا نیست. چون ما همه جای کشور؛ تهران نیست. همه جای کشور فقط تهران نبود که توانست مترو درست کند. همین تهران هم از بانک شهر چقدر وام گرفت؟ بقیه شهرداری‌ها حتی مشهد، اهواز، تبریز، دیگر نمی‌روم سراغ شهر حمیدیه، خاش، سراوان و کرمانشاه که آنها خیلی‌ها در پرداخت حقوق و دستمزد؛ شب عید برای کارمند و کارگر شهرداری ماندند. اینها واقعیت است، ما می‌گوییم باید برویم به سمت یکپارچه سازی در حکمرانی، چه در وزارتخانه ها، چه در مدیریت شهرها. این تعدد تصمیم گیری و به یک نوعی این تعارض‌هایی که داریم. در خود دولت هم هست. شما برق منطقه ای، برق استانی و برق شهر هم داری؛ سه مجموعه برق در یک استان دارند تصمیم سازی می‌کنند. در زمانی که مشکل به وجود می‌آید هیچ کس جواب نمی‌دهد، این را هم من از آقای منظور خواهش می‌کنم، ضمن تشکر از این دولت و وزیر کشور که همراهی کردند ما بیش از دو هزار اتوبوس خریدیم. از شرکت‌هایی که تلاش کردند ایران خودرو و اوقاف تشکر می‌کنم، ولی واقعاً باید اجازه دهیم واردات خودرو انجام شود. نمی‌شود این طور بمانیم به اسم خودروسازی؛ از آن طرف اتوبوس ۱۰۰ میلیونی، ۲۰۰ میلیونی؛ هشت میلیارد. الان دولت ۵۰ درصد حمل و نقل عمومی را تأمین کند، من فردا همه چیز را واگذار کنم به شهرداری ها؛ بمانیم در خدمات؟ من نکته ام این است که به این دلایل، الان شرایطش وجود ندارد، دولت اولین کاری که باید کند؛ باید خود را چابک کند و کار را به بخش خصوصی واقعی واگذار کند، ولی الان با این همه پرسنل چه کار کند؟ ۹۰ درصد از هزینه‌های دولت؛ شده جاری، اینها کجا می‌روند؟ اینها یعنی فردا از دولت حقوق بگیرند و بعد ما کار را بسپاریم به شهرداری و شهرداری برود آدم استخدام کند. به دلیل نبودن زیرساخت‌ها به نظرم شرایطش نیست.
سؤال: یعنی شما می‌گویید هم تأمین منابعش با خود شهرداری‌ها باشد اگر قرار است ما اختیارات را واگذار کنیم به شهرداری ها، هم اداره اش، یعنی خودش تأمین اعتبار کند؟
یوسفی: من می‌گویم الان اگر این را واگذار کنیم الان زیرساخت نیست.
سؤال: دولت مخالف است و نمی‌خواهد این مسئولیت هایش را واگذار کند به شهرداری‌ها یا اصلاً شهرداری‌ها زیر بار این مسئولیت نمی‌روند؟
لاهوتی: نه، شهرداری‌ها تمایل دارند. یک نکته در فرمایش آخر آقای یوسفی مدام تکیه می‌کنند روی آب و فاضلاب. بله درست می‌گویند سخت‌ترین وظیفه اش همین است.
یوسفی: به عنوان مصداق می‌گویم.
لاهوتی: سخت‌ترین آن است. ما اگر یک روزی برسیم بحث آب و فاضلاب اگر بخواهد واگذار شود، باید برویم زیرساختش را فراهم کنیم، بار مالی اش را متوجه مردم نکنیم .
سؤال: فکر می‌کنم مشکلمان همین است که می‌گویند دولت پول بدهد، شهرداری‌ها در آنها فساد ایجاد نمی‌شود؟
یوسفی: دولت پول را نمی‌دهد از این طرف هم زیرساخت‌ها و آن بنیه فنی اش در شهرداری‌ها نیست و مشکل مردم بیشتر می‌شود، باید فردا را از جیب مردم بگیرد.
لاهوتی: مثلاً بعضی مسائل است که اصلاً نیاز به پول ندارد. مثلاً این مجوز‌های گردشگری را الان سازمان میراث فرهنگی- گردشگری در شهرها دارد می‌دهد، این چه اشکال دارد ما وزارت میراث جدا کنیم، شهرداری و شورای شهری که مردم انتخاب کردند دغدغه گردشگری آن شهر را دارند، آیا واقعاً مشکلی ایجاد می‌کند؟ بعضی مسائل اصلاً به نفع دولت است. الان در شهرها فضا‌های جنگلی‌ای وجود دارد، مثلاً الان من در یکی از شهر‌های چمخاله من واقعاً فراموش کردم از مردم خوب شهرستان لنگرود که برای چهارمین بار به بنده اعتماد کردند، من از آنها سپاسگزارم و ان شاء الله بتوانیم در ادامه به هر صورت بتوانیم شرمنده اعتمادشان نباشیم. عرضم در شهر چمخاله ما، منابع طبیعی آمده وسط شهر ما زمین‌های مختلفی دارد، اشکالی دارد، اصلاً رها هم کرده، اشکالی دارد همین را منابع طبیعی دست از سرش بردارد، آمده در یک زمین ۱۲۰ هکتاری می‌گوید من می‌خواهم صنوبرکاری کنم. این را بدهد دست شهرداری؛ این را تبدیل به یک فضای عمومی کند، قانون مصوبه شورای.
یوسفی: پس این مدیریت شهری نیست؟
لاهوتی: این داخل محدوده شهر من است.
یوسفی: این را باید چه کار کنیم؟
لاهوتی: قانون در همین مصوبه شورای عالی اداری می‌گوید آقا این را بدهید به شهرداری.
یوسفی: یعنی می‌خواهم بگویم امتیاز را بدهیم؟ من می‌گویم زیرساخت را چه کار کنیم؟ اینها که مشکلی ندارد، یک مثالی بزنم؛ ما در قانون تأمین منابع اصل ۴۴ که همین هفته پیش اصلاح شد، ما دو قانون خوب گذاشتیم، یکی تسهیل صدور مجوز‌های کسب و کار در مجلس یازدهم و قانون دانش بنیان؛ دو تا، سومی رفتیم سر تأمین منابع، بحث اصل ۴۴ و واگذاری کار به معنی واقعی به مردم. البته هنوز خیلی فاصله داریم ، حضرت آقا هم اشکالی که در نمایشگاه نفت گرفتند این بود که واقعاً واگذار کنید به بخش خصوصی واقعی، نه این به یک نوعی نهاد‌های دولتی ما . ما آمدیم گفتیم الان درون شهرها جا‌هایی که ظرفیت است در شمال کشور جنگل‌ها هستند یا در جنوب کشور که مثلاً در خود خوزستان هفت رودخانه بزرگ است، ما آن جا گفتیم جنگل، در این قانون؛ به نوعی یک قانون است، آمدیم گفتیم بهره برداری جنگل را در محدوده شهرها، درست می‌فرمایید بدهید به شهرداری ها.
لاهوتی: پس چرا ندادند؟
یوسفی: نه ما تازه قانون گذاشتیم، این یک قانون است. می‌خواهم بگویم این ربطی به مدیریت شهری ندارد. این را من باید در قانون امور آب اصلاح می‌کردم که باید اصلاح کنیم. در قانون مراتع و جنگل باید اصلاح می‌کردیم که الان اصلاح کردیم. این یکی است، نه این که بگوییم کل شهر، کل شهر یعنی آب و فاضلاب.
لاهوتی: اصلاً آب و فاضلاب را بگذارید کنار.
یوسفی: الان عمده مشکلات زیرساختی در شهرها همینهاست.
لاهوتی: اصلاً ما چرا کتابخانه‌ها را نمی‌دهیم به شهرداری ها؟
یوسفی: مگر چند شهر در کشور مثل اهواز است که رودخانه از وسط آن رد شود؟ چند تا مثل شمال است که جنگل داشته باشد. اینها یک قانون جزئی است، اینها را بروید اصلاح کنید.
لاهوتی: اینها که قانون است که چرا ما کتابخانه‌ها را نمی‌دهیم به سازمان کتابخانه‌های کشور؟
یوسفی: می‌خواهم مصداقی بگویم؛ می‌خواهم بگویم قوانین زیرساختی، به دلیل نبودن چارت، به دلیل مشکلات تأمین نیروی متخصص. به دلیل تعیین تکلیف نشدن نیرو‌های شهرداری، دهیاری که حالا ما در برنامه هفتم آوردیم که اینها ساماندهی شوند، در تهران فرهنگسرا راه افتاد، خاطرتان است؟ گفتند اینها قرار است واگذار شود، یک عده مربی آمدند خدماتی را به مردم انجام دادند در حوزه هنر، فرهنگ و موضوعات دیگر، بعد از مدت‌ها اینها بعد از این که هفت تا هشت سال کار کردند، هم واقعاً جوانی شان را گذاشتند برای تأمین آینده شغلی شان، بلاتکلیف ماندند، از این طرف هم یک بلاتکلیفی مانده بود که شهرداری اینها را استخدام کند، من نمی‌خواهم وارد شوم که باید به معیشت آنها هم توجه می‌شد.
لاهوتی: به مردم بگوییم دولت سال آینده ۵۰ درصد مالیات ۷۹۰ هزار میلیارد تومانی ۱۴۰۲ را در لایحه، حالا آقایان تغییر داده باشند یا نه، من در جریان نیستم، آقای یوسفی بفرمایند کرده هزار و ۲۲۳ هزار میلیارد تومان، یک درصد هم مالیات بر ارزش افزوده هم افزایش داده، این مالیات بر تورم است، این را به مردم هم بگوییم سال آینده دولت عملاً ۵۰ درصد قیمت کالا‌ها را برده بالا.
یوسفی: فلسفه شما که مسلط روی کالا‌های اساسی نیست، حالا من مخالف بودم.
لاهوتی: دولت مالیات ۷۹۰ هزار میلیارد تومانی خودش را سال آینده کرده هزار و ۲۲۳ هزار میلیارد تومان، از جیب چه کسی می‌کند؟ آقای یوسفی شما استاد من هستید، من می‌گویم همه را از مردم.
یوسفی: حرف ما هم همین است، شما می‌خواهی واگذار کنی به مردم باید عوارض پروانه را ببری بالا.
لاهوتی: من و شما با دولتی‌ها فرق می‌کنیم. من می‌گویم آن دغدغه شما را من تحسین می‌کنم. من و شما باید برویم اگر یک روزی این تصدی‌ها را ما، ما می‌گوییم اول باهم به یک فهم مشترک رسیدیم، بعد شوراها و شهرداری‌های ما به یک رشد و بلوغ رسیدند.
یوسفی: احسنت.
لاهوتی: این را قبول داریم؟
یوسفی: نه ما حرفی روی این نداریم. دو شرط فقط دارد؛ ظرفیت فعلی را اصلاح کنیم، دومی؛ هزینه‌ای بر مردم تحمیل نکنیم.
لاهوتی: اما این هم من با شما؛ بحث دوم هم با نظر شما مشترک هستم. مگر می‌شود آب و فاضلاب و برق بدهید بعد منابعش را ندهید. خیر.
یوسفی: نمی‌دهد دولت، همین الان زیان ده است.
لاهوتی: ما و شما باید این قدر قوانین محکم بگذاریم.
یوسفی: نه الان مگر ماده ۱۲ رفع موانع تولید برای ۵۰ درصد از حمل و نقل مگر مشکلی دارد؟ دولت می‌گوید ندارم.
لاهوتی: من و شما از اختیارات نظارتی ماده سه استفاده نکردیم.
یوسفی: وقتی ۹۶ درصد می‌شود جاری از این حقوق و دستمزد؟
لاهوتی: من چهارمین دوره است می‌آیم. ۷۰ درصد قوانین ما در مجلس؛ قانون گذاری است. من چند ماه پیش خدمت آقای قالیباف بودم آن جا به ایشان هم گفتم، کجای دنیا ما داریم قانون گذاری، قانون، قانون و قانون و این همه قانون تولید می‌کنیم، من در مجلس هشتم، نهم، دهم، عرض کردم که ما از بعد نظارت خودمان استفاده نکردیم. مگر می‌تواند دولت تخلف قانون داشته باشد؟ من و شما هم ما هم تلاش نکردیم وکیل مردم باشیم، ما هم آمدیم در قوه مقننه تلاش کردیم وکیل دولت باشیم. دولت گفت من می‌خواهم عوارض را زیاد کنیم، گفتیم سمعاً و طاعتاً. دولت همین الان گفته مالیات بر ارزش افزوده. من از شما سؤال می‌کنم بین شما و خدای خودتان، مردم سال آینده واقعاً ظرفیت و توان این را دارند؟
یوسفی: نه، چون شما کمیسیون بودجه هم بودید وقتی الان ۹۶ درصد، که جزو مخالفان افزایش یک درصد ارزش افزوده بودند، فرمایش شما درست است، ولی وقتی الان داریم این را می‌گوییم؛ ما اتفاقاً به خاطر این که می‌خواهیم دست در جیب مردم نکنیم می‌گوییم .
لاهوتی: ما مگر اعمال ماده ۲۳۴ را نداریم.
یوسفی: الان وقتی دولت می‌آید می‌گوید من ۹۶ درصد جاری دارم می‌دهم، دولت می‌گوید ندارم. شما هم می‌گویید آب و فاضلاب را فردا بدهیم به شهرداری ها، دولت هم می‌گوید ندارم، می‌گوید برو عوارض را گران کن. همین اتفاق در پروانه افتاد دیگر. این یعنی اتفاقاً من و شمای نماینده مجلس می‌خواهیم دست کنیم در جیب مردم.
لاهوتی: اولاً که باز هم شما رسیدید به آب و فاضلاب.
یوسفی: نه، الان بیشترین مشکلات مردم شهر چیست؟
لاهوتی: من می‌خواهم بگویم شما الان رفتید باز هم روی آب و فاضلاب. آب و فاضلاب را بگذار کنار.
یوسفی: دیگر چیزی باقی نمی‌ماند. درمان که متخصصش با وزارت بهداشت است. یک کتابخانه می‌ماند.
لاهوتی: ما می‌گوییم ۲۳ وظیفه شورای عالی اداری احصاء کرده، ۱۴ وظیفه
یوسفی: نه آقای لاهوتی الان کف خیابان، مردم روی مشکلات زیرساختی‌ها با شهرداری‌ها کار دارند.
لاهوتی: من با این حرف شما مخالفم، دولت می‌گوید من ندارم. دولت این طرف آمده گفته من این قدر می‌خواهم نفت بفروشم، غیر از این است؟ این قدر هم می‌خواهم از مالیات وصول کنم، این قدر از گمرک و درآمد‌های دیگر، جمع می‌شود مثلاً ۲۴۰۰ هزار میلیارد تومان.
یوسفی: فروش نفت که حقیقت محقق نشد. می‌خواهید حقوق بازنشسته، کارمند، معلم و کارگر را ندهند؟
لاهوتی: پس چرا ما بودجه را واقعی نکنیم؟
یوسفی: موافقیم، ولی ما وقتی می‌گوییم تراز عملیاتی، شما می‌گویید مسلط هستید، ۶۰۰ همت تراز عملیاتی منفی است.
لاهوتی: من و شما مقصر هستیم، اگر دولت انتها آمد گفت.
یوسفی: الان شما خبر ندارید چقدر ما در حوزه فروش نفت الآن معوق شده، چقدر نشده؟
لاهوتی: شما می‌گویید درآمد‌های دولت محقق نشد؟
یوسفی: من می‌گویم می‌خواهیم برگردیم حرف خودمان، چون اگر درآمد‌های دولت محقق نمی‌شود، واگذاری تصدی به شهرداری‌ها هزینه‌ها را بر مردم تحمیل می‌کند؛ حرف من این است.
لاهوتی: من و تو نباید بگذاریم درآمد‌های دولت محقق نشود، دولت همین الان، همین امسال آمده به شما گفته من یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه می‌خواهم نفت بفروشم.
یوسفی: می‌توانیم بفروشیم؟
لاهوتی: نمی‌توانی چرا تصویب کردی؟
یوسفی: حقوق کارمند، کارگر و بازنشسته را چطور بدهیم؟ شما که بالأخره پیشکسوت من هستید و می‌دانید.
مجری: واقعی کنیم بودجه را؟
یوسفی: واقعی یعنی کل پروژه‌های عمرانی تعطیل شود، افزایش حقوق ندهیم.
لاهوتی: ما بیاییم دروغ، روی کاغذ، دو طرف تراز دولت درست کنیم، اگر شما می‌گویید نمی‌تواند، من هم می‌گویم نمی‌تواند، من با شما هم عقیده ام، پس چرا تصویب کردیم یک میلیون. بگوییم ۸۰۰ هزار بشکه می‌خواهد بفروشد.
یوسفی: بقیه اش می‌خواهد از کجا بیاید؟ باید مالیات بیشتر از مردم بگیریم، الان شما مثل هم می‌دانید که یک میلیون و ۲۰۰ بشکه فروش نمی‌رود.
لاهوتی: همین الان دنبال این است و خیز برداشته که بنزین را گران کند، چرا باید گران کند؟
یوسفی: ما که اجازه ندادیم و اجازه هم نمی‌دهیم.
لاهوتی: یک بهانه دولت این است که من می‌خواهم کاهش مصرف سوخت بدهم.
یوسفی: می‌خواهید برگردیم به سر بحث شهری. به همین دلیل که شما الان می‌فرمایید، الان دولت در هزینه‌های جاری خود مانده، چه می‌گوییم در شهرها واگذار کنیم؛ بیمارستان است که اصلاً تخصص شهرداری نیست و کار درمان است و هیچ جای دنیا واگذار نمی‌شود؛ درمان است. مدرسه است؛ نمی‌خواهم خیلی وارد آمار‌هایی که شما مسلط‌تر هستید، ما هزار مدرسه داریم که اینها فرسوده و مستهلک هستند و باید اینها تخریب شوند، یک چیزی حدود صدهزار کلاس، عمدتاً در روستا و مناطق محروم هستند، امروز ۳۰ هزار میلیارد تومان امروز پول می‌خواهد با تورم امروز، ما هم داریم می‌بینیم یک کار‌هایی شده است. می‌خواهم این را بگویم، پس ما الان به قول خیلی از این جوان‌ها مثل من، ما یک ماشین خارجی روز نداریم که فقط استارت بزنیم، استارت، آب و روغنش، فقط من می‌خواهم بروم در جاده دنبال اتوبانم گاز بدهم. من الان بگویم در شهر چه می‌خواهیم واگذار کنیم؟ آن نکاتی که شما فرمودید من هم موافقم، در قوانین مثلاً مدیریت آب، باید مدیریت رودخانه‌های درون شهر را بدهیم به شهرداری ها. نمی‌شود نگهداری اش با شهرداری‌ها باشد مدیریتش با وزارت نیرو. جنگل‌ها و مراتع را که ما اصلاح کردیم، این را مدیریتش را بدهیم مثلاً به محلی ها؛ دهیاری، روستا‌ها و شهردار و خود آنها بروند آن جا جنگل و مراتع را حفظ کنند، چون آنها قطعاً دلسوزتر هستند. این یکی را اصلاح کردیم. این قوانین. اما یک دفعه بگوییم کلاً چه اتفاقی می‌افتد؟ پس درمان را که نمی‌توانیم بدهیم، بیمارستان و کار تخصصی است. آموزش و پرورش هم که عرض کردم یک کار کاملاً؛ توجه به معلم‌ها و آن کار تعلیم و تربیت یک کار تخصصی است، مقدس است، باید به معیشت آنها هم توجه کنیم. پس اگر بگوییم ساخت و ساز آن را. الان هم ۳۰ میلیارد تومان دوباره تحمیل می‌کنیم به شوراها، شهرداری و دهیاری ها. بیاییم در حوزه زیرساختی؛ آب، گاز و برق، امروز که ما از این ۱۴۰۰ شهر، نیمی دچار مشکل در تأمین آن و اگر جز آن قیمت تمام شده برق را از مردم بگیریم، یعنی دوباره افزایش هزینه پروانه و بهای خدمات....
لاهوتی: ما به یک فهم مشترک رسیدیم در این مناظره؛ شهرداری‌ها به شوراها می‌توانند، اما باید به فکر منابعش باشیم.
نظر شما