ساخت انتقال دهنده سلول بنیادی در دانشگاه امیرکبیر

پژوهشگر این طرح در مصاحبه با خبرنگار واحد مرکزی خبر با اشاره به آزمایش و کاربرد سلول های بنیادی در ترمیم بافت های آسیب دیده به ویژه در بافت عصبی مرکزی گفت: یکی از اشکالات این روش درمانی از دست رفتن سلول های تزریق شده به علت نبود داربست مناسب برای اتصال، رشد و تکثیر سلول‌ها بود.

خانم هانیه مرادیان افزود: در این طرح داربستی طراحی شد که علاوه بر پشتیبانی مکانیکی بتواند با رهایی کنترل شده عوامل رشد، زمینه رشد بهتر و بیشتر سلول های بنیادی را فراهم کند.

وی جنس این میکروحامل‌ها را نوعی پلیمر به نام PLGA ذکر کرد و گفت: این میکروحامل ها به گونه ای طراحی شده اند که در سطح هر گره از آن، چهار تا پنج سلول متصل شده است و زمینه رشد و تکثیر آنها در محل فراهم می‌شود.

مرادیان افزود: ویژگی این حامل ها با توجه به اندازه 100 میکرومتری آن‌ها، قابلیت تزریق در محل های غیرقابل دسترس مانند سیستم عصبی مرکزی و همچنین انجام نقش داربستی برای حمایت مکانیکی از سلول‌ها است.

پژوهشگر طرح یکی از بیماری‌های مورد نظر در این روش درمانی را پارکیسنون ذکر کرد و گفت: به دلیل عدم امکان دسترسی به بافت آسیب دیده مغزی، سلول درمانی می تواند راه حل موثری برای ترمیم بافت های تخریب شده به شمار بیاید.

وی افزود: برای این نوع درمان سلول های بنیادی از مغز استخوان بیمار جدا می شود و پس از کشت و آماده سازی روی داربست قرار می گیرد و در محل مورد نظر تزریق می شوند.

مرادیان پژوهش کنونی را در مرحله اولیه آزمایشگاهی ذکر کرد و گفت: پاسخ های گرفته شده تا کنون موفقیت آمیز بوده است و درصدد هستیم این داربست های سلولی را در نمونه‌های حیوانی مثل موش و خرگوش امتحان کنیم.

وی تصریح کرد: این طرح در برخی مراکز تحقیقاتی دیگر کشورها نیز در مرحله پژوهش قرار دارد و در صورت موفقیت می تواند برای ترمیم بافت های تخریب شده دیگر نسوج بدن از جمله قلب، غضروف و نخاع هم استفاده شود.

پژوهشگر طرح افزود: در مراحل بعدی علاوه بر آزمون های حیوانی در صدد هستیم تا سلول های بنیادی را پیش از تزریق به بدن و با استفاده از محرک ها به سلول های عصبی تمایز دهیم یا جهت تمایز آنها را مشخص کنیم تا از تبدیل کامل آنها به سلول های عصبی مطمئن شویم.