سهم ۶۰ درصدی زیست فناوری در دستیابی به اهداف توسعه پایدار

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، زیست فناوری، به عنوان یکی از نویدبخش‌ترین حوزه‌های علمی، نقشی کلیدی در تحقق اهداف توسعه پایدار ایفا می‌کند.

بیش از ۶۰ درصد از این اهداف، به طور مستقیم یا غیرمستقیم با علوم زیستی و کاربرد‌های آن مرتبط هستند. زیست‌فناوری با ارائه راهکار‌های نوآورانه، نه تنها به حل چالش‌های زیست‌محیطی کمک می‌کند، بلکه کیفیت زندگی انسان‌ها را نیز ارتقا می‌بخشد.

در دنیای امروز که چالش‌های زیست‌محیطی و اجتماعی، بشر را بیش از پیش به تفکر در مورد آینده واداشته است، مفهوم «توسعه پایدار» راهکاری عملی برای زیستن در جهانی سالم‌تر، پایدارتر و عادلانه‌تر است. توسعه پایدار، به معنای ایجاد تعادل میان پیشرفت اقتصادی، رفاه اجتماعی و حفاظت از محیط‌زیست تعریف می‌شود؛ به گونه‌ای که هم نیاز‌های نسل حاضر برآورده شود و هم ذخایر و منابع برای نسل‌های آینده حفظ شود.

بر اساس گزارش ستاد زیست‌فناوری، سلامت و فناوری‌های پزشکی معاونت علمی، در سال ۲۰۱۵، سازمان ملل متحد با هدف هدایت جامعه جهانی به سوی آینده‌ای بهتر، ۱۷ هدف توسعه پایدار را تا سال ۲۰۳۰ تدوین کرد. این اهداف جامع، طیفی گسترده از مسائل حیاتی بشری را در برمی‌گیرند.

در این میان زیست فناوری، به عنوان یکی از نویدبخش‌ترین حوزه‌های علمی، نقشی کلیدی در تحقق اهداف توسعه پایدار ایفا می‌کند. بیش از ۶۰ درصد از این اهداف، به طور مستقیم یا غیرمستقیم با علوم زیستی و کاربرد‌های آن مرتبط هستند. بیوتکنولوژی با ارائه راهکار‌های نوآورانه، نه تنها به حل چالش‌های زیست‌محیطی کمک می‌کند، بلکه کیفیت زندگی انسان‌ها را نیز ارتقا می‌بخشد.

استفاده از کیت‌های تشخیصی برای شناسایی زودهنگام بیماری‌ها و آلودگی‌های محیط، تولید محصولات کشاورزی مقاوم به آفات بدون استفاده از سموم شیمیایی، تولید دارو‌ها و واکسن‌های موثر و مقرون‌به‌صرفه برای ارتقای سلامت جامعه، تصفیۀ آب‌های آلوده با کمک باکتری‌ها برای دسترسی به آب سالم و ساخت بسته‌بندی‌های زیست‌تخریب‌پذیر با آسیب کمتر به محیط زیست از جمله کاربرد‌های بیوتکنولوژی در مسیر توسعه پایدار است.

دستیابی به توسعه پایدار، تنها وظیفه دولت‌ها و شرکت‌ها نیست؛ بلکه هر فردی می‌تواند با انتخاب‌های هوشمندانه و تغییر عادات روزمره، نقش مؤثری در این مسیر ایفا کند.

در محیط‌های آزمایشگاهی، این انتخاب‌ها می‌تواند شامل: تفکیک درست پسماند‌های زیستی، شیمیایی و عادی، استفاده از کیت‌ها و مواد آزمایشگاهی قابل‌بازیافت و قابل‌کمپوست‌شدن، استفاده از روش‌های سلولی یا محاسبات زیستی به‌جای آزمایش‌های حیوانی و طراحی آزمایش‌ها با کمترین مواد اولیه و کمترین میزان ضایعات تولیدشده باشد. توسعه پایدار، به معنای زندگی هوشمندانه‌تر است، نه لزوماً سخت‌تر. با برداشتن گام‌های کوچک و مؤثر، می‌توانیم آینده‌ای بهتر و پایدارتر را برای خود، سیاره زمین و نسل‌های آینده رقم بزنیم.