دست از سلاح خود نخواهیم کشید

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از شبکه العالم، شیخ نعیم قاسم دبیرکل حزب الله گفت: آنها می‌خواهند بر نابودی قدرت و توان نظامی در سراسر لبنان نظارت کنند تا اسرائیل بدون هیچ بازدارندگی باقی بماند. این توافق فقط مربوط به جنوب رودخانه لیتانی است و مشکلی در امنیت شهرک‌ها وجود ندارد و دولت لبنان مسئول بیرون راندن اسرائیل است. اگر خونریزی در جنوب ادامه داشته باشد، آن خونریزی سراسر لبنان را فراخواهد گرفت. پس از اجرای توافق، همه راه‌ها برای گفتگوی داخلی به صورت مثبت و همکاری بر پایه قدرت و استقلال لبنان باز است و به بیگانگان ارتباطی ندارد. اوضاع نمی‌تواند به همین منوال ادامه یابد، برای همه چیز حدی وجود دارد.

شیخ نعیم قاسم در ادامه افزود: اسرائیلی به دنبال بهانه نیست، وجود ما به خودی خود برای آن بهانه است. آنها می‌خواهند ما را نابود کنند، ما در برابر خطر وجودی واقعی قرار داریم و حق داریم، در مواجهه با این خطر هر کاری انجام دهیم. وی افزود: ایجاد ارعاب و اعمال فشار، موضع ما را تغییر نخواهد داد، از سرزمین، مردم و کرامت مان دفاع خواهیم کرد و آینده نسل هایمان را به مستکبران و مزدوران واگذار نخواهیم کرد. از سلاحی که ما را قادر به دفاع می‌کند، دست نخواهیم کشید. ما هدف تجاوز قرار گرفته‌ایم و از خود دفاع خواهیم کرد، هر بهایی کمتر از بهای تسلیم است و راه را به سوی پیروزی می‌گشاید و ما اطمینان داریم که پیروز خواهیم شد. به سه اصل اطمینان داریم، مقاومت و هواداران مردمی اش شکست ناپذیر هستند، ما یا با پیروزی یا با شهادت سرافرازیم و اکنون زمان ایستادگی و ساختن آینده است.

شهید هیچگاه راه ذلت را نمی پذیرد

دبیر کل حزب الله لبنان در سخنرانی خود به مناسبت روز شهید گفت: شهید هیچگاه راه ذلت و خواری را نمی پذیرد.

شیخ نعیم قاسم دبیر کل حزب الله لبنان در مراسم روز شهید گفت: شهید هیچگاه راه ذلت و خواری را نمی پذیرد و زندگی کریمانه همراه با استقلال و آزادی را که با قدرت ایمان در برابر دشمنان همراه است انتخاب می کند. 

دبیر کل حزب الله لبنان در مراسم روز شهید گفت ما روز عملیات شهادت طلبانه احمد قصیر را به عنوان روز شهید انتخاب کردیم، زیرا الگوی شهادت او الگوی ویژه‌ای است و نماد همه شهدا و کسانی است که در راه شهادت گام برمی‌دارند.

اسرائیل با ادعای بیرون راندن گروه‌های فلسطینی تا سال ۲۰۰۰ به اشغال لبنان ادامه داد

شیخ نعیم قاسم دبیر کل حزب الله لبنان در مراسم روز شهید گفت در سال ۱۹۸۲ اسرائیل وارد لبنان شد با این ادعا که قصد دارد گروه‌های فلسطینی را بیرون براند، اما تا سال ۲۰۰۰ به اشغال لبنان ادامه داد.

آمریکا و اسرائیل در حال دخالت در آینده لبنان هستند

شیخ نعیم قاسم دبیرکل حزب الله لبنان گفت: حزب الله بر پایه ایده جهاد، کرامت، عزت لبنان و حمایت از فلسطین شکل گرفته است. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۳ ما در وضعیت بازدارندگی قرار داشتیم. نبرد پشتیبانی از غزه، سدی در مقابل تهاجم اسرائیل بود که پیشروی را تا مرز‌های مشخصی در جنوب لبنان متوقف کرد. توافق نوامبر برای مقاومت مضمون قابل قبولی دارد، چون در آن ارتش لبنان در جنوب لیتانی مستقر می‌شود. ما با حضور ارتش لبنان در جنوب لیتانی برنده‌ایم، زیرا آنان فرزندان ما هستند. در این توافق ما برنده‌ایم، زیرا دولت متعهد شده است، نقش خود را ایفا کند.

دبیرکل حزب الله لبنان تاکید کرد: آمریکا آنچه را که بر عهده اش بود برای خواست اسرائیل اجرا نکرد، زیرا لبنان با خروج اسرائیل استقلال و کرامت خود را بازمی یابد. آمریکا و اسرائیل در حال مداخله در آینده لبنان، در اینکه ارتش، اقتصاد، سیاست و جایگاهش چگونه باشد، هستند. آمریکا می‌خواهد توسط نقش اسرائیل نقش مقاومت لبنان را پایان دهد و آن را در برابر تجاوز آشکار کند. آنها بر دولت فشار می‌آورند تا بدون مابه ازایی یا تضمین، امتیازاتی بدهد و از راه ایجاد فتنه، به دنبال دادن آزادی عمل به اسرائیل است. 

شیخ نعیم قاسم افزود: اسرائیل می‌خواهد بر لبنان تسلط یابد و آن را به حیاط خلوت خود تبدیل کند تا شهرک سازی را به عنوان بخشی از اسرائیل بزرگ گسترش دهد. هر روز بهانه جدیدی می‌آورند، از خلع سلاح و حتی موضوع تأمین مالی که نشان می‌دهد مشکل آنها ریشه وجود مقاومت است. در طول یک سال کامل صد‌ها تجاوز، نقض و تخلف از سوی اسرائیل صورت گرفته است. من با کسانی که خدمتکار اسرائیل هستند، کسانی که از دفاع از شهروندانشان خودداری می‌کنند و در اعمال فشار برای تحقق خواسته‌های آمریکا و اسرائیل شریک هستند، بحثی نداریم. چرا دولت برنامه‌ای برای احیای حاکمیت را در دستور کار خود قرار نمی‌دهد و برای آن جدول زمانی تعیین نمی‌کند؟ دولت باید بر مبنای حفاظت از شهروندان عمل کند، نه اینکه نقش آن شنیدن دیکته‌های آمریکا و اجرای آنها باشد.

ما فرزندان امام حسین (ع) هستیم و گزینه‌ای جز زندگی با عزت نداریم

شیخ نعیم قاسم دبیرکل حزب الله گفت: تجاوزگری اسرائیل نمی‌تواند ادامه یابد و برای هر چیزی حدی وجود دارد. توافق آتش بس را نمی‌توان جایگزین کرد و هیچ توافق جدیدی اشغالگران را تبرئه نخواهد کرد. دولت ادعا می‌کند انحصار سلاح را برای رفع بهانه‌های دشمن اسرائیلی دنبال می‌کند، اما دیگر خلع سلاح را به عنوان بهانه نمی‌توان مطرح کرد، زیرا آنها بهانه جدیدی ساخته‌اند و می‌گویند حزب‌الله در حال بازسازی توان و مسلح شدن مجدد است. بهانه دیگری که می‌آورند این است که حزب الله تأمین مالی می‌شود و پول به آن قدرت می‌بخشد.

دبیرکل حزب الله لبنان افزود: مشکل آنها اصل وجود ماست، نه این بهانه‌های مختلف و این بهانه تراشی‌ها تمام نخواهد شد. در طول یک سال کامل هزاران نقض آتش بس از طرف اسرائیل رخ داده و شمار شهدا به صد‌ها نفر رسیده است و هنوز کسانی هستند که می‌گویند مشکل از ماست، در واقع مشکل در اسرائیل است. ما به فلسطین و مقاومت که به اسرائیل اجازه نداد، اهداف خود را محقق کند، درود می‌فرستیم. آمریکا و اسرائیل باید ناامید شوند، زیرا ما فرزندان امام حسین (ع) و فرزندان این سرزمین ایستادگی هستیم و گزینه‌ای جز زندگی با عزت را انتخاب نمی‌کنیم.

مشروح سخنرانی دبیرکل حزب الله لبنان به مناسبت روز شهید 

به گزارش شبکه المنار، شیخ نعیم قاسم دبیرکل حزب الله لبنان در مراسم روز شهید گفت:

بسم الله الرحمن الرحیم، والحمد لله رب العالمین، والصلاة والسلام علی أشرف الخلق مولانا وحبیبنا وقائدنا أبی القاسم محمد، ‏وعلی ‏آل بیته الطیبین الطاهرین، وصحبه الأبرار المنتجبین، وعلی جمیع الأنبیاء والصالحین إلی قیام یوم ‏الدین‎. ‎

السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته‎. ‎

امروز، روز شهید حزب‌الله را گرامی می‌داریم، روزی بزرگ که توسط شهید احمد قصیر، آغازگر عملیات‌های استشهادی، بنیان گذاشته شد. در این روز، مراسم‌های زیادی در سراسر لبنان برقرار است و ما تصمیم گرفتیم تا مردم در یازده مکان مختلف در سراسر مناطق لبنان گرد هم آیند: در مجتمع سیدالشهدا در حومه جنوبی، در حسینیه سیده خوله (ع) در بعلبک، در مجتمع سیدالشهدا در هرمل، در مجتمع محقق کرکی در شهر کرک، در مجتمع امام علی (ع) در معیصره کسروان، در مرقد سید هاشم صفی الدین در دیرقانون النهر، در مجتمع شهدای حاریص، در مجتمع شهید فرمانده محمد بجیجی در مشغره، در باشگاه حسینی شهر نبطیه، در مجتمع امام مهدی (عج) در غازیه و در باشگاه حسینی شهر کفررمان.

این گردهمایی بزرگ با حضور همه کسانی که از طریق صفحه نمایش مشاهده می‌کنند، برای گرامیداشت روز شهید برگزار می‌شود. در واقع، این یک یادبود نیست، بلکه زندگی است. وَلَا تَحسَبَنَّ ٱلَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ أَموَٰتَتا بَل أَحیَآءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقُونَ. این است شهید و اینان هستند شهدا.

بهترین چیزی که می‌توانیم برای آغاز این روز بزرگ استفاده کنیم، سخنان سیدالشهدای امت، سید حسن نصرالله، فرمانده و الهام‌بخش این راه و پرورش‌دهنده نسل مقاومت است: «وقتی شهید می‌شویم، پیروز می‌شویم.»

بنابراین، ما در برابر کسانی نیستیم که ما را ترک کرده‌اند و رفته‌اند، بلکه در برابر مجاهدانی هستیم که وظیفه خود را انجام دادند و ادامه می‌دهند. ادامه راه آنها، ادامه خون آنها، ادامه آنچه در زندگی ما به جا گذاشته‌اند، تا ما عزت‌مند بمانیم و پرچم را بالا نگه داریم. شهید مسیر ذلت را نمی‌پذیرد، زندگی ذلیلانه را نمی‌پذیرد، بلکه فقط زندگی عزت‌مند، با کرامت، مستقل و آزاد را می‌پذیرد، زندگی که با تمام توان و ایمان در برابر دشمنان می‌ایستد.

چرا این روز را انتخاب کردیم؟ روز شهادت شهید احمد قصیر در ۱۱ نوامبر ۱۹۸۲. تاکنون ۴۳ سال گذشته است. ما این روز را انتخاب کردیم، زیرا الگوی شهادت احمد قصیر (رضوان الله تعالی علیه) یک الگوی متمایز است و در واقع نمادی برای همه کسانی است که شهید شده‌اند و همه کسانی که در راه شهادت گام برمی‌دارند.

شهید احمد قصیر در سن ۱۹ سالگی، تصمیم گرفت و با برادران تماس گرفت. تحت نظارت حاج عماد مغنیه (رضوان الله تعالی علیه) و حاج ابوالفضل (رضوان الله تعالی علیه) و دیگران، ماشین برای او آماده شد. او با یک ماشین بمب‌گذاری شده به مقر حکومت نظامی اسرائیل که از هشت طبقه تشکیل شده بود، رفت تا خود را منفجر کند، به عنوان بیان مخالفت با اشغالگری، اخراج اشغالگران و آسیب رساندن به آنها، تا از سرزمین ما خارج شوند و ما با کرامت در این سرزمین زندگی کنیم.

شهید احمد قصیر با بدن خود فداکاری کرد، اما روح او باقی ماند، زیرا آموزه‌هایی که می‌خواست در امت ریشه بدواند، ریشه دواند و به یک مسیر طبیعی تبدیل شد. شهید احمد قصیر با خون خود به ما آموخت، با ایثارگری هایش ما را پرورش داد، راهی را برای ما ترسیم کرد که به خداوند متعال، زندگی با عزت، آزادی و کرامت در سرزمینمان می‌رسد، تا جایگاه خود را به دست آوریم. این شهید با خودروی خود رفت و توانست خسارات سنگینی وارد کند. شهید احمد قصیر توانست هشت طبقه را ویران کند و ۷۶ نفر را بکشد و ۱۱۸ نفر را زخمی کند. این نتیجه مستقیم بود، اما نتیجه غیرمستقیم آن، تضعیف روحیه رژیم اسرائیل، باز کردن راه برای خروج اسرائیل از لبنان و خارج شدن ذلیلانه این دشمن از سرزمین مقدس ما بود.

وقتی ما یاد این شهید را گرامی می‌داریم، یاد همه شهدای حزب‌الله را گرامی می‌داریم، زیرا این روز را به عنوان یادبودی برای همه اختصاص داده‌ایم. همه آنهایی که در این راه هستند، همه آنهایی که شهادت طلب هستند، چه با خودرو‌های بمب‌گذاری شده رفته باشند، چه در خط مقدم بوده باشند، چه هنگام حرکت کشته شده باشند یا در هر جایی که با دشمن اسرائیلی مقابله کرده‌اند.

خداوند متعال می‌فرماید: «وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَنْ یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ، سَیَهْدِیهِمْ وَیُصْلِحُ بَالَهُمْ، وَیُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ» و همچنین می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ»

این راه، راهی است که شهید شیخ راغب حرب، سید عباس موسوی، سیدالشهدا سید حسن نصرالله، سید هاشم صفی الدین، حاج عماد مغنیه و همه شهدای بزرگوار که در این راه فداکاری کردند، ترسیم کرده‌اند.

روز شهید، روز خانواده‌هایی است که شهید را پرورش دادند، روز شهید، روز همه کسانی است که در این راه بوده‌اند، چه دوستان، چه هواداران، چه کسانی که همدردی کرده‌اند یا غیرنظامیان که از این راه حمایت کرده و حمایت می‌کنند، کشته شده باشند یا مرده باشند. همه اینها در جایگاه بزرگی هستند.

امروز ما در برابر شهیدی هستیم که پس از او، چهار برادر دیگرش نیز شهید شدند: احمد، موسی، ربیع و محمد یعنی حاج ماجد و حسن حاج ابوزینب، در مجموع پنج نفر، اولین آنها احمد و آخرین آنها شهید ماجد بود. همه اینها در راه خداوند متعال کشته شدند. خانواده شهید احمد، الگوی خانواده‌های ما، الگوی جامعه ما و الگوی فداکاری و شهادت است.

شاید برخی بگویند که شما زیاد به شهادت و شهید توجه می‌کنید و به شهادت دعوت می‌کنید. شهادت زندگی است، اما مرگ دست خداوند متعال است. هیچکس فکر نکند که وقتی جوانی به نبرد می‌رود یا وقتی به عنوان یک رزمنده و مجاهد می‌جنگد، مرگ را به خود نزدیک می‌کند. هرگز، اگر اجل آنها فرا رسد، نه ساعتی تأخیر می‌کنند و نه پیشی می‌گیرند. مرگ با جهاد نزدیک نمی‌شود و با جهاد دور نمی‌شود، با سستی نزدیک نمی‌شود و با سستی دور نمی‌شود. مرگ از جانب خداوند متعال است، زمان خود را دارد، اما سؤال این است که چگونه به سوی پروردگارت و مرگ می‌روی؟ آیا با سرافرازی در دوره زندگی که خداوند متعال برای تو تعیین کرده، می‌روی یا نه؟ اگر چنین باشی و با سرافرازی بروی، یعنی آماده شهادت هستی. آمادگی تو، انتخاب زندگی است. آمادگی تو، مقاومت در برابر کفر، انحراف، اشغال و تهاجم است. شهادت تو، نتیجه طبیعی فرا رسیدن اجل است. اما مهم، راه است: چگونه به سوی خداوند متعال رفتی؟

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «شرافتمندانه‌ترین مرگ، کشته شدن در راه شهادت است.» این شهدا راه را پیمودند تا در دل‌ها، زندگی‌ها و آینده ما جای گرفتند. امام علی (علیه السلام) فرمودند: «آن‌ها بصیرت خود را بر شمشیرهایشان سوار کردند و با امر موعظه‌گرشان، تسلیم پروردگارشان شدند.» امام خمینی (قدس سره) در مورد کربلا می‌فرمایند: «این روز، روز پیروزی خون بر شمشیر است.» حتی شهید احمد قصیر، پر از اندیشه، ایمان و روح رفت. از او نقل شده است که گفته: «کی گفته ما نمی‌توانیم؟ با توکل بر خدا قادر هستیم. به شما نشان خواهم داد که با آنها چه خواهم کرد.» بله، احمد، ما دیدیم که با آنها چه کردی و برادرانت را در راه تو دیدیم.

خداوند شهید احمد و همه شهدای بزرگوار و کسانی را که در این راه رفته‌اند و برای برافراشتن پرچم مقاومت، آزادی، جهاد، عزت و کرامت تلاش کرده‌اند، رحمت کند.

درباره چند نکته که با این مناسبت هماهنگ است، صحبت خواهم کرد.

اول: واقعیت ما امروز چیست؟

باید به سال ۱۹۸۲ بازگردیم تا واقعیت امروز را درک کنیم. در سال ۱۹۸۲، اسرائیل به لبنان حمله کرد تا به حومه صیدا برسد، تا از شلیک موشک‌های کاتیوشا به شمال فلسطین اشغالی جلوگیری کند. اما آنها ادامه دادند، بیروت را محاصره کردند، سپس سازمان آزادی‌بخش فلسطین و فلسطینیان را از لبنان اخراج کردند و بعد، کشتار صبرا و شتیلا را با دست عوامل لبنانی خود در داخل و زیر نظر شارون انجام دادند. سپس اشغالگری را ادامه دادند و خارج نشدند. هدف، جلوگیری از پرتاب موشک از جنوب لبنان به شمال فلسطین نبود، بلکه هدف، اشغال و استقرار در لبنان و ایجاد شهرک‌ها در جنوب لبنان بود. این چیزی بود که آشکار شد. در غیر این صورت، چه معنایی دارد که اسرائیل از سال ۱۹۸۲ تا ۲۰۰۰ اشغالگر باقی بماند؟ و چه معنایی دارد که وقتی در سال ۱۹۷۸، یعنی چهار سال قبل از تهاجم، "دولت لبنان آزاد" را از طریق سرگرد سعد حداد تأسیس کرد؟ در آوریل ۱۹۷۹، یعنی یک سال پس از تهاجم اول، "دولت لبنان آزاد" تشکیل شد. آنها متوجه شدند که نام "دولت لبنان آزاد" کمی تفرقه افکنانه است، بنابراین نام را تغییر دادند و آن را "ارتش لبنان آزاد" نامیدند. حدود یک سال بعد، در سال ۱۹۸۴، آن را "ارتش جنوب لبنان" نامیدند. چرا همیشه نام "لبنان" را قرار داده‌اند؟ تا وانمود کنند که مسئله داخلی و لبنانی است. یعنی بخشی از لبنانی‌ها می‌خواهند تکه‌ای از زمین را در آنجا داشته باشند. اما نظارت، حمایت، تأمین مالی و دستورات از جانب اسرائیل است. اشغال همچنان در سرزمین لبنان باقی است، از این منطقه حمایت می‌کند و تا حومه بیروت را اشغال کرده است.

اسرائیل در سال ۱۹۸۵، یعنی سه سال پس از ۱۹۸۲، به دلیل ضربات مقاومت خارج شد و در نوار مرزی مستقر شد. این وضعیت تا سال ۲۰۰۰ ادامه داشت تا اینکه به دلیل ضربات مقاومت، ذلیلانه خارج شد. راه را باز کردند: احمد و افرادی مانند احمد. آنها شهادت طلبانی بودند که برای اخراج اشغالگران تلاش کردند.

به ما زیاد گفتند: «چشم نمی‌تواند با میخ مقابله کند.» تا اراده‌ها را تضعیف کنند. ما به آنها گفتیم:، اما اسرائیل اشغالگر است. آنها گفتند: بگذارید اشغال کند، اما ما نمی‌توانیم با اسرائیل مقابله کنیم، آنها قوی هستند، از سوی جهان و آمریکا حمایت می‌شوند. اما رزمندگان مقاومت، در سخت‌ترین و پیچیده‌ترین شرایط، ایستادند و فداکاری، جهاد و ایثارگری کردند.

حزب‌الله بر اساس نگاه و تفکر جهاد، معنویت، کرامت، آزادی سرزمین، عزت لبنان و حمایت از فلسطین تأسیس شد. اینها همه عناوین درخشان و بزرگی هستند. اما همیشه دلسردکنندگان می‌گفتند: «شما نمی‌توانید، توانایی ندارید.»، اما مشخص شد که این افراد ضعیف با امکانات محدود، قدرتی دارند که آن منحرفان، ستمگران، جنایتکاران و متجاوزان ندارند.

قدرت مجاهدان چیست؟ قدرت ایمان و اراده. این قدرت اصلی است که از یک بمب، بمب‌ها می‌سازد، از یک تفنگ، توانایی بزرگ ایجاد می‌کند، از یک مسلسل، تأثیر غیرعادی به وجود می‌آورد و از فریاد «الله اکبر»، لرزه‌ای در اسرائیل ایجاد می‌کند که آنها در برابر این مقابله فرو می‌ریزند. این قدرت واقعی بود که اسرائیل را در سال ۲۰۰۰، یعنی ۱۸ سال پس از تهاجم ۱۹۸۲ یا ۲۲ سال پس از تهاجم ۱۹۷۸، اخراج کرد. اسرائیل از طریق مذاکره و سیاست خارج نشد. آنها تلاش کردند تا مذاکرات و توافقاتی مانند توافق ۱۷ مه را به سود خود تحمیل کنند، اما موفق نشدند. نتیجه چه بود؟ اسرائیل بدون قید و شرط خارج شد. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۳، ما در حالت بازدارندگی اسرائیل هستیم. بازدارندگی به دلیل وجود مقاومت، اراده و همبستگی بین مقاومت، ارتش و مردم در یک نظام قوی در روند مقاومت است. ۴۲ سال، از سال ۱۹۸۲ تا ۲۰۲۴، یعنی از آغاز نبرد اولی البأس، اسرائیل از توسعه‌طلبی خود منع شد. آنها نتوانستند پیشروی کنند و نتوانستند آنچه را قبلاً اشغال کرده بودند، حفظ کنند. آنها ذلیلانه از سرزمین ما خارج شدند. در نبرد اولی الباس، فداکاری‌های بزرگی انجام شد. ما سیدالشهدای امت، سید حسن نصرالله، سید هاشم صفی الدین، بهترین فرماندهان شهید، بهترین رزمندگان و بهترین مردم غیرنظامی خود را از دست دادیم. با این وجود، اسرائیل نتوانست به اهداف خود برسد. نبرد اولی البأس، مانعی برای تهاجم اسرائیل بود که در جنوب لبنان متوقف شد و نتوانست پیشروی کند. جوانان "اسطوره‌ای در نبرد"، ۷۵ هزار سرباز و افسر اسرائیلی را در حومه، در روستا‌های جلویی متوقف کردند. آنها فقط چند صد متر پیشروی کردند، اما نتوانستند بیشتر پیش بروند. همه اینها به لطف خداوند متعال و مقاومت این رزمندگان شهادت طلب است که فقط از خدا می‌ترسند و سر‌های خود را برای خداوند متعال فدا کرده‌اند.

سپس در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴، توافقی حاصل شد. این توافق، آتش‌بس و خروج اسرائیل از جنوب رودخانه لیطانی، استقرار ارتش لبنان در جنوب رودخانه لیطانی و نبود هرگونه مظاهر مسلحانه به جز ارتش لبنان که مسئول امنیت در آن منطقه است، را شامل می‌شود. برای ما به عنوان حزب‌الله، این توافق هزینه‌ای قابل قبول دارد، زیرا هزینه آن استقرار ارتش لبنان است که از ما هستند. کسانی که به جای مقاومت در جنوب حضور خواهند داشت، ارتش لبنان است. ما ضرر نکرده‌ایم. ما آرزو می‌کنیم که ارتش لبنان همیشه در میدان حضور داشته باشد، با پیشروی دشمن اسرائیلی مبارزه کند، زمانی که تجاوز می‌کند در مقابل آن بایستد، اسرائیلی‌ها را به زور از سرزمین ما خارج کند و از میهن خود دفاع کند. کسانی که می‌گویند: «با این توافق، شما دیگر در جنوب رودخانه لیطانی مسلح نیستید»، درست می‌گویند. اما کسانی که حضور دارند، فرزندان ما هستند: ارتش لبنان. اینها فرزندان میهن ما هستند. بنابراین، ما با حضور ارتش لبنان برنده هستیم. ما با این توافق برنده هستیم، زیرا دولت اعلام کرده است که مسئولیت خود را بر عهده خواهد گرفت، پس از اینکه مقاومت ۴۲ سال این مسئولیت را بر عهده داشت. ۴۲ سال مقاومت به جای دولت، حکومت، ارتش و همه شهروندان لبنانی در هر جایی که در لبنان بودند، ایفای نقش کرد. آنچه مقاومت انجام می‌داد، فداکاری بسیار بزرگی به نیابت از آنها و خود بود. ما این را به عنوان یک لطف نمی‌دانیم، بلکه معتقدیم که توانستیم، خداوند به ما کمک کرد و ما ایستادیم. ما همیشه آرزو می‌کنیم که هر کسی که می‌تواند از این کشور دفاع کند، در خط مقدم باشد، ما با او همکاری می‌کنیم، او دفاع کند و ما با او باشیم، او را حمایت و پشتیبانی کنیم.

در مقابل، اسرائیل با این توافق ضرر کرد، زیرا خارج شد و باید بر اساس توافق بدون دستیابی به دستاورد‌های تهاجم خود از خاک لبنان خارج شود. این موضوع روشن است: آنها باید عقب‌نشینی کنند و عقب‌نشینی برای ما قابل قبول است.

سؤال این است که چرا اسرائیل آنچه را که باید انجام می‌داد، انجام نداد؟ یا بهتر بگوییم، چرا آمریکا آنچه را که باید با دست اسرائیل انجام می‌داد، انجام نداد؟ دلایل واضح‌اند: اولًا:، زیرا اگر اسرائیل خارج شود، لبنان حاکمیت، آزادی و کرامت خود را بازیابی می‌کند. دوم: یک سال گذشته است و همه این تجاوزات و نقض‌هایی که اسرائیل انجام داده، نتوانسته مقاومت یا لبنان را به واکنشی بکشاند که به اسرائیل بهانه‌ای بدهد که توافق اجرا نشده است. بنابراین، امنیت شهرک‌ها به صورت عادی و طبیعی وجود داشته و اسرائیل نمی‌تواند ادعا کند که امنیت آن در خطر است. سوم: آنها می‌خواهند در آینده لبنان دخالت کنند. آنچه اسرائیل و آمریکا امروز انجام می‌دهند، این نیست که آنها به امنیت اسرائیل یا اجرای توافق علاقه‌مند هستند. آنها در واقع در آینده لبنان دخالت می‌کنند: ارتش آن چگونه باشد؟ اقتصاد آن چگونه باشد؟ سیاست آن چگونه باشد؟ و موقعیت آن چگونه باشد؟ آمریکا با دست اسرائیل می‌خواهد توانایی لبنان مقاوم را از بین ببرد و ارتش را به اندازه توانایی مقابله با حزب‌الله مسلح کند. یعنی: ارتش نباید قادر به سرنگونی حتی یک هواپیما باشد و نباید قادر به پرتاب حتی یک موشک به سوی دشمن اسرائیلی باشد. آنها می‌خواهند قدرت لبنان را از بین ببرند و لبنان را در برابر دشمن اسرائیلی ناتوان کنند. این چیزی است که مانع پیشرفت اسرائیل در عقب‌نشینی و انجام وظیفه خود و آمریکا بر اساس توافق می‌شود.

اینجا می‌خواهم بپرسم: چرا آنها این کار را می‌کنند؟ آنها فشار می‌آورند، زیرا معتقدند که توافق به لبنان دستاورد‌هایی می‌دهد و اگر اسرائیل بر اساس این توافق از لبنان خارج شود، لبنان همچنان دارای برگ‌های برنده‌ای برای دفاع از خود و کرامت خود خواهد بود. بنابراین، آنها بر دولت فشار می‌آورند تا بدون امتیاز و بدون تضمین، از طریق فتنه، امتیازاتی بدهد و به اسرائیل آزادی کامل بدهد تا اشغالگر باقی بماند و هر زمان که بخواهد تجاوز کند. این واقعیت کنونی است: اسرائیل با هواپیما‌ها و تجاوزات خود و تحت مدیریت آمریکا، کل لبنان را اشغال کرده است. این تصویر است. اسرائیل نمی‌خواهد خارج شود، زیرا می‌خواهد بر لبنان از نظر سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، مالی و جغرافیایی تسلط داشته باشد. آنها می‌خواهند لبنان را به عنوان یک حیاط خلوت برای گسترش شهرک‌ها، به عنوان بخشی از "اسرائیل بزرگ" تبدیل کنند. متأسفانه، دولت لبنان فقط "انحصار سلاح" را از بیانیه وزارتی یافته و می‌بیند. آنها ادعا می‌کنند که انحصار سلاح را برای از بین بردن بهانه‌ها از دشمن اسرائیلی انجام می‌دهند.

دوستان، خلع سلاح دیگر بهانه نیست، زیرا اکنون بهانه جدیدی برای ما ایجاد کرده‌اند: "حزب‌الله توانایی خود را بازیابی می‌کند، دوباره مسلح می‌شود. " خوب، آیا چیز دیگری هم هست؟ "حزب‌الله تأمین مالی می‌شود، پول به دست می‌آورد و پول به او قدرت می‌دهد. " یعنی گاهی بهانه خلع سلاح، گاهی بهانه بازیابی توان و گاهی بهانه وجود تأمین مالی است. به زودی خواهند گفت: بهانه واقعی، وجود این موجودیت، این جامعه، این محیط و این کودکان است که در آینده بزرگ خواهند شد. زیرا مشکل آنها با وجود ماست، نه با این بهانه‌های مختلف. این بهانه‌ها هرگز پایان نخواهد یافت.

خوب، می‌خواهم بپرسم: معمولاً وقتی کسی با شواهد واقعی استدلال می‌کند. کدام دلیل قوی‌تر است تا حق با او باشد؟ استدلال اسرائیل درباره امنیت آینده، در حالی که اکنون امنیت خود را به دست آورده و تجاوز می‌کند و مشخص است که توانایی‌های او برای مدت طولانی حفظ خواهد شد یا اینکه در لبنان و کل منطقه تجاوزات جنایتکارانه روزانه‌ای انجام می‌شود، شهدا افزایش می‌یابند و تخریب وجود دارد؟ چند غیرنظامی کشته شده‌اند؟ چگونه این اقدامات شنیع انجام می‌شود؟ امروز اسرائیلی‌ها غیرنظامیان را در خیابان و در خانه‌هایشان می‌کشند، خانه‌ها را ویران می‌کنند، زمین‌ها را با بولدوزر خراب می‌کنند، مانع بازگشت می‌شوند و زندگی را در منطقه مرزی با فلسطین اشغالی از بین می‌برند.

بر اساس آمار وزارت بهداشت، از زمان توافق تاکنون، یعنی حدود یک سال، ۳۰۳ شهید و ۹۱۷ زخمی از غیرنظامیان، کودکان، مردان، زنان و مقاومت‌کنندگان داشته‌ایم. خوب، این را چه می‌نامند؟ سخنگوی یونیفیل می‌گوید: تاکنون ۷۰۰۰ نقض هوایی اسرائیل و ۲۴۰۰ فعالیت در شمال خط آبی از زمان آتش‌بس وجود داشته است و سازمان ملل متحد هیچ فعالیتی از جانب حزب‌الله در منطقه عملیات سازمان ملل متحد شناسایی نکرده است، آنها چه چیز بیشتری می‌خواهند؟ در یک سال کامل، آمار نقض‌های اسرائیل به هزاران، تجاوزات اسرائیل به صدها، شهدا به صد‌ها و زخمی‌ها به صد‌ها می‌رسد. با این وجود، کسی بیرون می‌آید و می‌گوید: والله، مشکل در لبنان و ماست، نه در اسرائیل.

به سراغ سومین نکته می‌روم. من در این دیدار با خدمتگزاران اسرائیل بحث نخواهم کرد، زیرا آنها اگر در برابرشان ۱۰ چراغ هم روشن کنی، واقعیت را نخواهند دید، چون بینش و بصیرتی ندارند. من با خدمتگزاران اسرائیل بحثی ندارم. خدمتگزاران اسرائیل چه کسانی هستند؟ تا مبادا به کسی ظلم کرده باشیم. آنها کسانی هستند که از شهروندان کشورشان دفاع نمی‌کنند، تجاوزگری اسرائیل را محکوم نمی‌کنند و در اعمال فشار برای تحقق خواسته‌های آمریکا و اسرائیل مشارکت می‌کنند. تا فردا نگویید که فلان گروه یا فلان جریان را متهم کرد، نه؛ هر کسی که این ویژگی‌ها را دارد، خدا را شکر، شاید هیچ لبنانی اینطور نباشد، بگذارید ببینیم در عمل چه کسی چنین است، هر کسی خودش را بسنجد. ما سخن خود را متوجه صاحبان وجدان‌های بیدار می‌کنیم، آنانی که حس ملی و میهنی دارند و امید داریم اگر به هر دلیلی غفلت کرده‌اند، بیدار شوند.

شیخ نعیم قاسم ادامه داد: سؤالی می‌پرسیم: چرا دولت لبنان طرحی برای پس گرفتن حاکمیت ملی در دستور کار خود قرار نمی‌دهد؟ چرا برنامه زمانبندی شده تنظیم نمی‌کند و هر ماه از ارتش لبنان و دستگاه‌های ذیربط نمی‌خواهد گزارشی ارائه دهند که: در روند پس گرفتن حاکمیت ملی تا کجا پیش رفته‌ایم؟ و نیز چرا برنامه‌ای برای جلوگیری از اجرای دیکته‌های آمریکایی و سر فرود آوردن در برابر آن تدوین نمی‌کند؟‌ای مردم، طرح آمریکا طرح اشغالگری، توسعه طلبی و تجاوز است. آمریکا از اسرائیل به عنوان ابزار خود استفاده می‌کند. یعنی وقتی می‌گوییم تجاوز اسرائیل، در واقع باید بگوییم تجاوز آمریکایی-اسرائیلی. زمانی که آمریکا از لبنان خواسته‌ای دارد، در حقیقت می‌کوشد آن را وادار کند و از فشار اسرائیل برای تحقق اهداف خود بهره می‌برد. وقتی آمریکایی‌ها از خشکاندن منابع مالی سخن می‌گویند، چه ارتباطی دارد با اوضاع اجتماعی، با مؤسسه قرض الحسن و سایر خدماتی که به مردم ارائه می‌شود؟ بعد هم می‌خواهند در امور داخلی ما دخالت کنند. دولت باید بر اساس وظیفه خود در حفاظت از شهروندان، پاسداری از بافت اجتماعی و مسئولیتش در بازسازی، عمران و اعطای حقوق مردم عمل کند، نه اینکه گوش به دیکته‌های آمریکا بسپارد و در اجرای آن شتاب کند. اگر بخواهیم بدانیم این دولت موفق بوده یا نه، باید گزارشی به ما بدهند که در زمینه حاکمیت ملی چه کرده‌اند؟ در بازسازی چه کرده‌اند؟ نه اینکه بروند و سرگرم اموری شوند که نتیجه‌ای از آن حاصل نمی‌شود.‌ای برادران، روشن است. آمریکایی‌ها آشکارا می‌گویند و خود (تام) باراک با صراحت اعلام کرد می‌خواهد ارتش لبنان را مسلح کند تا با ملت مقاومت کننده خود بجنگد. این را علنا بر زبان آوردند. چگونه می‌پذیرید؟ شما نباید بپذیرید. آنان می‌خواهند بر نابودی توان نظامی و قدرت دفاعی در سراسر لبنان نظارت کنند تا اسرائیل بدون بازدارنده بماند.

حرفم را خلاصه می‌کنم و به نکته چهارم می‌پردازم: موضع حزب الله چیست؟ موضع حزب الله را در پنج بخش بیان می‌کنم:

اول، توافقی که در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴ منعقد شد، صرفا مربوط به جنوب رود لیتانی است و اسرائیل باید عقب نشینی کند، تجاوز را متوقف و اسیران را آزاد کند. هیچ تهدیدی برای امنیت شهرک نشینان وجود ندارد. دولت لبنان است که از طریق حکومت و نهادهایش مسئول اجرای خروج اسرائیل با استفاده از همه راه‌های مشروع و ممکن است. دولت لبنان باید با ابتکار به دنبال اجرای این توافق از سوی طرف مقابل باشد، زیرا لبنان با مقاومت و مردمش آن را انجام داده است.

دوم، جنوب، مسئولیت دولت است و مسئولیت حکومت، ملت و مقاومت. لبنان تا زمانی که تجاوز اسرائیل و فشار آمریکا ادامه دارد، به ثبات نخواهد رسید. تا زمانی که خونریزی در جنوب ادامه داشته باشد، این خونریزی به سراسر لبنان سرایت خواهد کرد و علت آن آمریکا و اسرائیل هستند. هیچ کسی نگوید، به ما ربطی ندارد. نه، این جنوب، بخشی از همه لبنان است و همه ما به آن مربوط هستیم.

سوم، هیچ جایگزینی برای آن توافق وجود ندارد و با توافق دیگری نباید دشمن اسرائیلی را تبرئه کرد. زیرا وقتی به سراغ توافق دیگری برویم، معنایش این است که همه چیز پایان یافته است و ما از آن گذشته‌ایم و همه تجاوزاتی را که انجام دادند، بخشیده‌ایم. آنگاه آنها به سراغ شروط و سازوکار جدیدی خواهند رفت. توافق باید اجرا شود و این اصل است. پس از اجرای توافق، همه راه‌ها برای گفت‌و‌گو بین لبنانی‌ها باز است که با رویکردی مثبت و همکاری، بر پایه قدرت، استقلال و حاکمیت لبنان خواهد بود. آنچه لبنانی‌ها درباره آن با هم توافق کنند، ارتباطی به هیچ کسی ندارد. کسی بین ما وارد نخواهد شد. ما خودمان امورمان را تنظیم و درباره همه چیز توافق خواهیم کرد.

چهارم: تداوم تجاوز به این شیوه، با کشتار و ویرانگری، قابل تداوم نیست و هر چیزی حدی دارد. من بیش از این صحبت نخواهم کرد. اجازه بدهید طرف‌های ذیربط متوجه شوند که اوضاعی پیش آمده است که نمی‌توان تحمل کرد که به همین شکل ادامه یابد.

پنجم: ما ملتی زنده‌ایم، جنگ ضربات سختی بر ما وارد کرد، اما ما زنده، شجاع و مقاوم باقی مانده‌ایم. در روز شهید چنین می‌گویم: سلام بر خانواده‌های مجاهد، پاک و شریف، سلام بر مردان و زنان و کودکان، سلام بر جانبازان و اسرا، سلام بر همه کسانی که دور مجاهدان و شهیدان از خود گذشته را گرفتند، سلام بر همه کسانی که این پرچم را بلند کردند و بر همه کسانی که زیر پرچم سید شهدای امت سید حسن نصرالله رحمت خدا بر او باد، صدایی رسا و مؤثر شدند. این جامعه مقاومت، جامعه‌ای است که از دولت در برابر فشار‌های خارجی دفاع و موقعیت و مواضع آن را تقویت می‌کند. از این جامعه بهره ببرید. جامعه مقاومت در راه‌های امنیتی، سیاسی و اقتصادی، علاوه بر جنبه نظامی را در برابر اسرائیل می‌بندد. از این جامعه بهره ببرید.

اینجا من سؤالی دارم: آیا تشییع میلیونی این دو سید شهید جرم است؟ این حقیقت ماست. ما در سرزمین و کشور خود هستیم و اینها مردمان ما هستند که این تشییع و این پایبندی را نشان دادند.

آیا تجمع ۷۵ هزار عضو پیشاهنگی در دهکده المپیک جرم است؟ اینها فرزندان ما، نسل آینده کشور و سرزمین ما هستند. پرچم اخلاق، وفاداری، جهاد، حقیقت، آینده، صلح و امنیت را برافراشته‌اند. این جرم نیست.

سؤال: آیا وحدت حزب الله و جنبش امل جرم است؟ این پیوستگی مردمی ستون ساخت کشور و سرزمین ما، یعنی لبنان است! مردم باید بیندیشند چگونه متحد شوند، نه اینکه اتحاد موجود را نکوهش کنند.

به ما می‌گویند، نگویید که اوضاع ما بهبود یافت. بعضی مقالات و افراد نصیحت کرده‌اند، این جمله را نگویید، چون اگر گفتید، اسرائیل آن را بهانه قرار می‌دهد. اما این رژیم دنبال بهانه نیست، این رژیم همه بهانه‌ها را دارد، وجود ما خود برای آن بهانه است.

ما با حضور طبیعی مان در کشورمان باز می‌گردیم. جامعه ما جامعه زنده و سرشار از قدرت است. جامعه ما با مقاومت امن است، با آزادی امن است. این قدرت حقیقت است. همیشه گفته‌ایم: قدرت ما در ایمان و اراده است. مسئله صرفا امکانات نیست، اما امکانات هم یک عامل است. آنها می‌خواهند زندگی ما را نابود کنند؟ می‌خواهند ما را محو کنند؟ ما اینطور به مسئله نگاه می‌کنیم: در برابر خطر وجودی حقیقی قرار گرفته‌ایم و بنابراین حق داریم در مواجهه با این خطر هر کاری انجام دهیم.

یادداشت کنید، نیروی مقاومت ما در اراده و ایمان ماست. خون شهدای ما موجب بزرگی و عزت ما شده است. فداکاری‌های ملت راه عزت ما را روشن کرده است. ارعاب و فشار موضع ما را تغییر نخواهد داد. ما از خاکمان دفاع خواهیم کرد، از ملت خود دفاع خواهیم کرد، از کرامت و عزت خود دفاع خواهیم کرد.

ما تسلیم نخواهیم شد. آینده نسلهای خود را به مستکبران، جنایتکاران، بازیگران سبک سر و خائنین واگذار نخواهیم کرد. از سلاحی که به ما عزم و توان دفاع می‌دهد دست نخواهیم برداشت.

آری، آن فرومایه پست، ما را بین دو چیز مختار کرده است: بین شمشیر و ذلت و هیهات از ذلت. (اشاره به جمله امام حسین (ع))

آمریکا و اسرائیل باید ناامید شوند. ما فرزندان حسینیم، ما زمینه سازان مهدییم (عج)، ما اهل حماسه دفاع هستیم، ما اهل سرزمین ایستادگی هستیم، ما سر‌های خود را در راه خدا نثار کرده‌ایم، پس شیطان‌ها بر ما چیره نخواهند شد. یا با عزت زندگی خواهیم کرد، یا با عزت خواهیم مرد.

اگر مقهور شوید، زندگیتان مرگ است و اگر پیروز شوید، مرگتان زندگی است. همانطور که امیرالمومنین علی (ع) فرمودند.

ما هدف تجاوزگری واقع شدیم و دفاع خواهیم کرد. هر بهایی که کمتر از تسلیم شدن باشد و افق پیروزی را بگشاید، پذیرفتنی است. از سوی دیگر می‌گویید: تلفات بزرگی به ما وارد شد، درست است. اسرائیل زورگو و گستاخ است، درست است، آمریکا غاصب و مستکبر است، درست است، اما درست‌تر این است که ما تسلیم نخواهیم شد و پایدار خواهیم ماند.

پیش از این ما را آزمودید و در نبرد پشتیبانی از غزه و لبنان، اگر خواستید دوباره امتحان کنید، آماده آن هستیم. اما ما از میدان عقب نشینی نخواهیم کرد و با هر آنچه در اختیار داریم، دفاع خواهیم کرد؛ و هیهات از ذلت.

سه قاعده هست که دوست و دشمن بهتر است آن را به خاطر بسپارند، ما به سه قاعده‌ای که در این مرحله بر اساس آن عمل می‌کنیم، اطمینان داریم:

اول: این مقاومت و مردمی که از آن حمایت می‌کنند، شکست ناپذیر هستند.

دوم: ما با یکی از دو نیکی پیروزیم: پیروزی یا شهادت.

سوم: اکنون زمان پایداری و ساختن آینده است.

ما بر این سه قاعده در روز شهید، روز عظمت و ایثار، گام بر می‌داریم.

در اینجا لازم است که به فلسطین و غزه و کرانه باختری و قدس درود بفرستیم. درود بر جهاد عظیمی که ملت فلسطین و مقاومت فلسطینی انجام دادند و به فداکاری‌های بزرگ آنان در راه آزادی. این قهرمانان به دنیا معنی ایستادگی برای حق شان را نشان دادند و مدت دو سال در برابر همه جنایات جهانی ایستادند و نگذاشتند اسرائیل به اهدافش دست یابد. ما از شما حمایت و پشتیبانی می‌کنیم و قطب نمای ما همیشه فلسطین خواهد ماند.

درود بر جمهوری اسلامی ایران که از ما حمایت کرد و حمایت می‌کند. درود بر امام خامنه‌ای (خدا نگهدارش باشد)، اوست ولی دوستدار و عاشق مجاهدان و مدافع کرامت انسانی و مدافع حق مظلومان و فلسطین. این حمایتی که ایران می‌کند، بسیار عظیم است. درود بر شهید قاسم سلیمانی رحمت خدا بر او و روح پاکش، او فرمانده محور مقاومت بود که همه چیز را فدا کرد.

درود بر یمن عزیز. این جمعیت‌های میلیونی چیست؟ این فداکاری‌های بی پایان چیست؟ این رهبری و این ملت و انصارالله و همه کسانی که ایثار و فدا می‌کنند، چگونه است؟ ارتش، نیرو‌های امنیتی، نیرو‌های مختلف، همه یکدل و همصدا هستند. شما ان شاء الله طلایه داران آزادی خواهید بود. درود بر عراق سربلند با مرجعیت، ملت، حشد الشعبی، دولت و همه مسئولان و عشیره‌های آن، زیرا حقیقتا همیشه احساس کردیم که آنها در کنار ما هستند و ان شاء الله با هم این راه را ادامه خواهیم داد.‌ای شهید، تو چراغ زندگی ما هستی و ما راه را ادامه خواهیم داد. ما از لحاظ روش، ایثار، رویکرد و نتیجه شهادت طلب، هستیم. وقتی شهید می‌شویم، پیروز می‌شویم.