تشخیص علت فقر آهن را به تأخیر نیندازید

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، از وبدا، مریم مدنی، فوق تخصص خون و سرطان بزرگسالان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان با اشاره به شیوع بیشتر فقر آهن در زنان در سنین باروری اظهار داشت: در برخی موارد، شدت کم‌خونی با میزان خون‌ریزی قاعدگی همخوانی ندارد و در این شرایط انجام بررسی‌های تکمیلی و در صورت لزوم ارجاع بیمار به متخصص گوارش ضروری است.

وی افزود: در مردان و زنان یائسه، کم‌خونی فقر آهن می‌تواند نشانه‌ای از خون‌ریزی پنهان در دستگاه گوارش باشد و انجام اقدامات تشخیصی مانند آندوسکوپی و کولونوسکوپی در این گروه‌ها اهمیت زیادی دارد.

این فوق‌تخصص خون، با بیان اینکه نیاز بدن به آهن در سنین نوجوانی افزایش می‌یابد، گفت: در این دوره نیز کمبود آهن شایع است و معمولاً درمان با آهن خوراکی آغاز می‌شود، اما انتخاب نوع درمان، چه خوراکی و چه وریدی، باید حتماً توسط پزشک انجام شود.

مدنی ادامه داد: در بیمارانی که تحمل آهن خوراکی را ندارند، علائم شدیدی دارند، در آستانه جراحی هستند، سابقه جراحی بای‌پس معده دارند یا به بیماری‌های التهابی مانند سلیاک و بیماری‌های التهابی روده مبتلا هستند، به‌دلیل اختلال در جذب آهن، درمان وریدی ضرورت پیدا می‌کند.

وی، با تأکید بر لزوم تکمیل دوره درمان تصریح کرد: مصرف آهن نباید به‌صورت خودسرانه و کوتاه‌مدت قطع شود و بیماران باید مطابق نظر پزشک که معمولاً چند ماه طول می‌کشد، درمان را ادامه داده و پس از آن آزمایش‌های کنترلی انجام دهند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، درباره باورهای نادرست رایج در فضای مجازی گفت: مصرف هم‌زمان چای و قهوه با آهن موجب کاهش جذب آن می‌شود و باید بین مصرف این نوشیدنی‌ها و آهن فاصله زمانی رعایت شود، در حالی که مصرف ویتامین­C­مانند آب‌پرتقال می‌تواند جذب آهن را افزایش دهد.

وی افزود: آهن نباید هم‌زمان با لبنیات یا مکمل‌های حاوی کلسیم مصرف شود و بهتر است به‌صورت جداگانه و در صورت امکان با معده خالی مورد استفاده قرار گیرد.

مدنی، با اشاره به منابع غذایی آهن بیان کرد: گوشت و سبزی‌هایی مانند اسفناج از منابع آهن محسوب می‌شوند، اما در بیماران مبتلا به کم‌خونی فقر آهن، مصرف مواد غذایی به‌تنهایی کافی نیست و این افراد حتماً باید تحت درمان دارویی قرار گیرند.

وی تأکید کرد: هر نوع کم‌خونی به‌معنای کمبود آهن نیست و تشخیص نوع کم‌خونی باید توسط پزشک متخصص و بر اساس آزمایش‌ها و شاخص‌های تخصصی انجام شود.